لو کانن، زندگی نامه نویس رونالد ریگان، به یاد می آورد: «ریگان از حمایت عمومی برای جلوگیری از کمک به اسرائیل برخوردار بود، زیرا بمباران بیروت در تلویزیون آمریکا مشاهده شد. مانند غزه، وحشتناک بود.»
به گزارش جماران، جو بایدن اولین رئیس جمهور آمریکا نیست که ارسال سلاح های آمریکایی به اسرائیل را قطع می کند. نیویورک تایمز به قلم یکی از قدیمی ترین خبرنگاران حوزه کاخ سفید در این باره می نویسد: رونالد ریگان نیز از قدرت تسلیحات آمریکایی برای تأثیرگذاری بر سیاست جنگی اسرائیل استفاده کرد. این مقایسه نشان می دهد که سیاست اسرائیل از دهه 1980 تا چه اندازه در ایالات متحده تغییر کرده است.
رئیس جمهور عصبانی بود. به تازگی تصاویری از غیرنظامیان کشته شده توسط گلوله باران اسرائیل به او نشان داده شده بود، از جمله یک نوزاد کوچک که دستش منفجر شده بود. او به دستیاران دستور داد تا با نخست وزیر اسرائیل تماس تلفنی بگیرند و سپس به تندی با او صحبت کرد.
این خاطره متعلق به سال 1982 بود و رئیس جمهور فوق الذکر ، رونالد ریگان بود. لبنان میدان جنگ اسرائیل با فلسطینی ها بود. گفتگوی آقای ریگان با نخست وزیر مناخیم بگین در آن روز، 12 اوت، یکی از معدود مواردی بود که دستیاران رئیس جمهوری که معمولا ادبیات ملایمی داشت، تندخو شده بود. آقای ریگان با عصبانیت به آقای بگین گفت: «این یک هولوکاست است.» آقای بگین که پدر و مادر و برادرش توسط نازی‌ها کشته شدند، پاسخ داد: «آقای رئیس جمهور، من همه چیز را در مورد هولوکاست می دانم.»
با این حال، ریگان پاسخ داد که این کشتار باید متوقف شود. بگین به این تقاضا توجه کرد. بیست دقیقه بعد او تماس گرفت و به رئیس جمهور گفت که دستور توقف گلوله باران را داده است. بعد از آن ریگان با شگفت زدگی به دستیارانش گفت: «من نمی دانستم که چنین قدرتی دارم.» این تنها باری نبود که او از قدرتش برای مهار اسرائیل استفاده کرد. در واقع، ریگان چندین بار از قدرت تسلیحات آمریکایی برای تأثیرگذاری بر سیاست جنگی اسرائیل استفاده کرد و در مقاطع زمانی مختلف دستور داد ارسال هواپیماهای جنگی و مهمات خوشه ای به تعویق بیفتند یا متوقف شوند. اقدامات او چهار دهه بعد معنای جدیدی پیدا کرد چرا که جو بایدن ، رئیس جمهور کنونی امریکا نیز ارسال محموله بمب‌ها را به تاخیر انداخت و تهدید کرد در صورت حمله اسرائیل به رفح در جنوب غزه، دیگر سلاح‌های تهاجمی را به اسرائیل ارسال نخواهد کرد.
در حالی که جمهوری خواهان از بایدن انتقاد می کنند و او را به ترک متحد خود در میانه جنگ متهم می کنند، حامیان تصمیم رئیس جمهور به سابقه ریگان اشاره کردند. آنها استدلال می کنند که اگر یک رئیس جمهور جمهوری خواه منطقی بود که ارسال تسلیحات را برای تحمیل اراده خود به اسرائیل محدود کند، برای رئیس جمهور فعلی دموکرات نیز باید همین قاعده قابل استناد است.
اما آنچه مقایسه ریگان و بایدن نشان می دهد این است که سیاست اسرائیل از دهه 1980 تا چه اندازه در ایالات متحده تغییر کرده است. برای چندین دهه، روسای جمهور آمریکا و نخست وزیران اسرائیل بدون آسیب رساندن دائمی به روابط مستحکم بین دو کشور با یکدیگر نزاع کردند. با این حال، امروز اسرائیل، شاید بیش از هر زمان دیگری به یک خطر سیاسی تبدیل شده است.
در زمان ریگان، تصور می‌شد که دموکرات‌ها حزبی بودند که بیشتر از اسرائیل حمایت می‌کردند، تصوری که او می‌خواست تغییر دهد. به گفته خود ریگان، «آنها هرگز دوست بهتری برای اسرائیل در کاخ سفید نداشته اند.» و با این حال این دوستی بارها و بارها به بوته آزمایش گذاشته شد.
در ژوئن 1981، کمتر از پنج ماه پس از روی کار آمدن ریگان، اسرائیل از هواپیماهای جنگی F-16 ساخت ایالات متحده برای بمباران نیروگاه هسته ای اوسیراک در عراق استفاده کرد، حمله ای غافلگیرکننده که خشم بسیاری را در واشنگتن برانگیخت. وزیر دفاع وقت که دوست اعراب به حساب می آید، از ریگان خواست که جریان تسلیحات به اسرائیل را متوقف کند اما وزیر خارج وقت با این درخواست مخالف بود. در پایان، ریگان موافقت کرد که به محکومیت اسرائیل در شورای امنیت سازمان ملل رای دهد و تحویل چهار فروند F-16 را در تابستان آن سال به تعویق بیندازد .
اما تنها چند هفته بعد، یک حمله هوایی اسرائیل حدود 300 غیرنظامی را در محله‌های فلسطینی بیروت کشت که باعث شد آقای ریگان ارسال 10 فروند F-16 و دو جنگنده F-15 دیگر به اسرائیل را متوقف کند. با این حال، این بن بست در روابط زیاد طول نکشید.
حمله اسرائیل به لبنان در سال 1982 باعث رویارویی دیگری شد. ریگان ارسال گلوله های توپخانه خوشه ای را به دلیل نگرانی از این که چنین مهماتی علیه غیرنظامیان و برخلاف توافق ها استفاده می شود، متوقف کرد. تقریباً در همان زمان، او تحویل 75 هواپیمای جنگی F-16 را بدون توضیح به تعویق انداخت تا مارس 1983، زمانی که اعلام کرد تا زمانی که اسرائیل نیروهای خود را از لبنان خارج نکند، ارسال این محموله نظامی را مجاز نخواهد دانست.
این اقدام هیچ طوفانی از انتقادات را مانند آنچه در این هفته در واشنگتن مشاهده شد ایجاد نکرد. ریگان در توصیف تصمیم خود در آن شب به آرامی در دفتر خاطرات خود نوشت: «شاید این یک سیگنال ضروری برای اسرائیل بود.» در روزهای بعد، داستان های خبری نیویورک تایمز شامل انتقاد اعضای کنگره از این اقدام رئیس جمهور در هیچ یک از احزاب نمی شد. تا اینکه یک هفته بعد ویلیام سافایر، ستون نویس محافظه کار تایمز، اقدام آقای ریگان را «یک تلنگر غم انگیز برای اسرائیل» دانست.
لو کانن، زندگی نامه نویس ریگان، به یاد می آورد: «ریگان از حمایت عمومی برای جلوگیری از کمک به اسرائیل برخوردار بود، زیرا بمباران بیروت در تلویزیون آمریکا مشاهده شد. مانند غزه، وحشتناک بود.»
از آن زمان، البته جمهوری خواهان خود را به عنوان حزبی که بدون شک از اسرائیل حمایت می کند، جلوه داده اند. در حالی که دموکرات ها در این موضوع اختلاف نظر بیشتری پیدا کرده اند. بمباران اوت 1982 به طور خاص بر آقای ریگان تأثیر گذاشت. سیاستش هرچه که بود، به عکس هایی که می دید واکنشی غم انگیز نشان می داد. ریچارد مورفی، سفیر او در عربستان سعودی، به یاد می آورد: «ریگان از بمباران بیروت به شدت ناراحت بود. او خیلی واضح گفت که می‌خواهد این حملات متوقف شود.» آقای ریگان کوتاه نیامد و حاضر بود همه چیز را به خطر بیندازد. او در آن شب در دفتر خاطرات خود نوشت: «عصبانی بودم. من به او گفتم که این روند باید متوقف شود وگرنه کل رابطه آینده ما به خطر می افتد. به او گفتم حداقل به طور موقت این جنگ را متوقف کنید.»
