پایگاه خبری جماران: عبدالرضا فرجی راد، استاد ژئوپلتیک و کارشناس سیاست خارجی در یادداشتی برای جماران نوشت:
اگر خبر اعزام نیروهای فرانسوی به اوکراین قطعی باشد، تحول مهمی به شمار می آید. به نظر اینجانب مکرون اشتباه بزرگی کرده و دنبال بدست آوردن رهبری اروپا بعد از خانم مرکل به دنبال مطرح شدن به عنوان حافظ امنیت اروپاست. از این اتفاق، کشور فرانسه به خاطر فاصله زیادش با روسیه صدمه ای نمی بیند، ولی زمینه برخورد احتمالی روسیه با بعضی کشورهای کوچکتر عضو ناتو همچون لهستان و کشورهای بالتیک را با مزاحمت های موردی و به خطر انداختن امنیت آنها فراهم کرده است. البته اگر روسیه این برداشت را داشته باشد که این حرکت فرانسه با موافقت ناتو و یک تصمیم جمعی بوده است. به ویژه آنکه در آستانه نشست بزرگ جنگ اوکراین در سوییس با حضور بیش از ۱۵۰ کشور از سرتاسر دنیا قرار داریم. این احتمال وجود دارد که فرانسه به طور انفرادی چنین تصمیمی را گرفته باشد و روس ها هم این پیام را بگیرند که تصمیم، تصمیمی ناتویی نبوده است.
در واقع اگر مکرون برای مطرح کردن خود به چنین نتیجه گیری رسیده باشد، ممکن است این تصمیم در ناتو به مشورت گذاشته شده است و ناتو به این نتیجه رسیده که با توجه به وضعیت سخت نیروهای اوکراینی در جبهه ها و پیشروی نسبی روسها که می تواند تا پیروزی نهایی ادامه داشته باشد را با اعزام تعداد محدودی نیرو آن هم از سوی کشوری که خود داوطلب است، به طور آزمایشی انجام دهد تا ببینند عکس العمل روسها چیست. قطعا روس ها نسبت به این مسأله بی تفاوت نخواهند بود و تلاش می کنند با این اتفاق برخورد کنند تا ادامه این روند در اینده متوقف شود.
یکی از احتمالات، تلاش برای کشتن نیروهای فرانسوی در جبهه است که می تواند در داخل فرانسه برای مکرون نتیجه عکس بده و تظاهراتی را علیه وی بر انگیزد. البته اگر این نیروها صرفا آموزشی باشند و خارج از خطوط اصلی جنگ نقش اموزش توپخانه را داشته باشند، قضیه فرق می کند. چنین مواردی قبلا هم بوده و به نظر می رسد نیروهای انگلیسی و لهستانی در این زمینه بدون تبلیغات فعال بوده، ولی این بار مکرون خواسته نقش فرانسه را پررنگ کند. آنچه مهم است اینکه، مکرون مدتی است در رابطه با پیروزی روسیه و امنیت اروپا تبلیغاتی راه انداخته و قطعا منافع شخصی را هم باید در این قضیه مد نظر گرفت.
باید دید در نشست بزرگ سوئیس چه خواهد گذشت و کشورهای دنیا چه نظراتی را اعلام می کنند. آیا اصرار اکثریت بر آتش بس خواهد بود؟ احتمالش وجود دارد و حتی در میان کشورهای غربی و اروپایی این نظر وجود دارد. در این صورت غرب و ناتو و زلنسکی باید تصمیم نهایی خود را بگیرند و یا دنیا به سمت یک جنگ گسترده تر حرکت کند.
نشست در سوییس که این کشور همیشه خود را به عنوان کشوری واسط، میانجی و صلح طالب مطرح کرده نمی تواند بی حساب و کتاب باشد.
سوال این است که آیا این نشست با مشورت ناتو و غرب برگزار می گردد که نتیجه اش بهانه شروع گفت و گوها و ایجاد آتش بس قبل از انتخابات امریکا باشد؟ که البته احتمال آن را نمیتوان رد کرد. به ویژه آنکه روسها به این کنفرانس بزرگ دعوت نشدند تا اگر با نام جامعه جهانی چنین تصمیمی گرفته شد روس ها به حساب خود نگذاشته و از آن بهره نبرند. آنچه مسلم است اینکه اکثریت کشورهای جامعه جهانی با حضور ۱۵۰ کشور نه روس ها را محکوم می کند و نه به ادامه و گسترده شدن جنگ رأی می دهد. البته جامعه جهانی واقعی نه آن جامعه جهانی که بعضی اوقات کشورهای غربی نظر خود را به عنوان نظر جامعه جهانی غالب می کنند اگر نگاهی به کشورهای دنیا بر روی نقشه جهان در آفریقا، آمریکای لاتین، آسیای مرکزی و قفقاز، شرق دور و حتی خاورمیانه که متحدین عرب آمریکا قرار دارند بیندازیم، بعید است کشورهای زیادی وجود داشته باشند که بر ادامه جنگ و یا محکومیت روسیه بخواهند تاکید کنند.
به طور کلی روس ها از درگیری های ماههای اخیر در خاورمیانه و مشغولیات رهبران غربی و در سایه قرار گرفتن اخبار جنگ اوکراین هم از نظر نظامی و هم سیاسی بهره بردند و به نظر می رسد که آقای زلنسکی حتی با کمک های تصویب شده در کنگره آمریکا نتواند از طریق جنگ سرزمین های از دست رفته را پس بگیرد و حتی ممکن است سرنوشت سیاسی اش در اوکراین تغییر کند.
