آیا مخالفان ولادیمیر پوتین، رای اعتراضی خود را ثبت کردند؟ / معنای پبروزی نه چندان قاطع برای سکاندار کرملین چه خواهدبود؟

به گزارش جماران،  بوریس بوندارف، دیپلمات سابق روسی که بیشتر در زمینه منع اشاعه و کنترل تسلیحات فعالیت می کند و  در سال 2022 در اعتراض به حمله ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به اوکراین استعفا داد، در تازه ترین نوشتار برای الجزیره درباره انتخابات سراسری در روسیه نوشته است:

برای بسیاری، نتیجه انتخابات ریاست جمهوری روسیه که  بین 15 تا 17 مارس برگزار می شود، از قبل مشخص است. ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، پس از اینکه کمیسیون انتخابات هر رقیبی را که می‌توانست از حمایت عمومی برخوردار شود، از شرکت در انتخابات منع کرد، با رقابت کمی از سوی دیگر نامزدهای حاضر مواجه است.

یکاترینا دونتسووا، روزنامه‌نگار سابق تلویزیون، که در ماه نوامبر اعلام کرد قصد دارد نامزد شود، مدت کوتاهی پس از ارائه درخواست خود رد صلاحیت شد. کاندیداتوری او توجه و علاقه زیادی را به خود جلب کرده بود. بوریس نادژدین، سیاستمدار لیبرال که خواستار پایان جنگ در اوکراین شده بود، پس از نشان دادن پتانسیل کافی برای جلب رای مخالفان پوتین، اجازه نامزدی پیدا نکرد.

پوتین به وضوح نمی‌خواهد پیروزی او در انتخابات زیر سوال رود و مایل است شاهد پیروزی قاطعانه‌ای باشد که به او اختیار ادامه سیاست‌هایش را ، از جمله آنچه او «عملیات نظامی ویژه» در اوکراین می‌خواند، بدهد.

یک پیروزی قاطع در انتخابات «ثابت می‌کند» که جامعه روسیه کاملاً از جنگ او حمایت می‌کند و او را قادر می‌سازد تا اقدامات نامطلوب از جمله اعلام موج دوم بسیج را انجام دهد. طرح پوتین احتمالاً نیروهای کافی برای آغاز یک حمله بزرگ جدید و شکستن خطوط دفاعی اوکراین و تصرف حتی کی یف را جمع آوری خواهد کرد. در مرحله بعد پوتین امیدوار است که دونالد ترامپ در ایالات متحده به قدرت برسد و توافق نامه صلحی را با شرایط روسیه امضا کند.

دلیل اینکه کرملین بسیار ناامید از پیروزی بزرگ در انتخابات ریاست جمهوری است این است که می داند اکثریت جمعیت روسیه چندان مشتاق جنگ نیستند.

در حال حاضر، همه نظرسنجی های رسمی در کشور در نظرسنجی های خود از حمایت بالایی از جنگ (حدود 70 درصد) خبر می دهند. اما روش نظرسنجی آنها شامل این سوال است که "آیا از عملیات ویژه نظامی حمایت می کنید؟" با توجه به تصویب قانونی که انتقاد از ارتش روسیه را جرم انگاری می کند و بازداشت و زندانی شدن بسیاری از افرادی که جرأت کرده اند آشکارا مخالفت خود را با جنگ اعلام کنند، تعداد کمی از پاسخ دهندگان حاضر به «نه» گفتن خواهند بود  چرا که در معرض خطر قرار می گیرند.

نظرسنجی‌های مستقل، مانند پروژه کرونیکلز، این ترس را در نظر می‌گیرند و سؤالات بیشتری را برای تشخیص احساسات عمومی اضافه می‌کنند، مانند «آیا از پایان عملیات حمایت می‌کنید؟» و "آیا شما از بودجه فدرال که اولویت اصلی در نظر گرفته شده در آن  ارتش باشد، حمایت می کنید". این رویکرد نشان می دهد که "حامیان ثابت جنگ" تنها 17 درصد از این نظرسنجی ها را به خود اختصاص می دهند.

در میان آنها بدون شک، کارمندان دولتی و افراد شاغل در مجتمع نظامی - صنعتی که اکنون سفارشات بزرگ دولتی دریافت و بخشی از رشد اقتصادی کوتاه مدت کشور را هدایت می کنند، هستند.

اگر به کانال های تلگرامی «خبرنگاران جنگی» پیشرو ، وبلاگ نویسان طرفدار دولت که در مورد جنگ می نویسند - نگاه کنید، موضوع غالب در پیام ها و پست های آنها پیروزی سربازان روسی، اثربخشی سلاح های روسی و مطالبی از این جنس است.  این وبلاگ نویسان دائماً از مردم عادی روسیه شکایت می کنند که علاقه کمی به تحولات میدان نبرد و حتی گاهی اوقات خصومت با شرکت کنندگان در "عملیات ویژه" نشان می دهند.

در واقع، اکثریت روس‌ها – که ممکن است به سؤالی مبنی بر اینکه آیا از جنگ حمایت می‌کنند، پاسخ «بله» بدهند – معمولاً سعی می‌کنند به درگیری با اوکراین فکر نکنند یا اصلاً درگیر سیاست نباشند. بسیاری از آنها جنگ را اجتناب ناپذیر می دانند و احساس می کنند که نمی توانند کاری برای آن انجام دهند. این، بدون شک، بازتابی از چیزی است که روانشناسان آن را «درماندگی آموخته شده» می نامند که نتیجه چندین دهه زندگی در رژیم های سرکوبگر است. این اطاعت خاموش و منفعلانه - شیوه ای از بقا - اغلب با حمایت از رژیم پوتین و جنگ اشتباه گرفته می شود.

در عین حال، یک گروه بزرگ، تقریباً 20 درصد، وجود دارد که آشکارا با جنگ و رژیم پوتین مخالف هستند.اینها افرادی با اعتقادات دموکراتیک و ضد جنگ هستند. در فوریه و مارس 2022، آنها به خیابان ها آمدند تا مخالفت خود را با تهاجم تمام عیار به اوکراین نشان دهند. حدود 20000 نفر در سراسر کشور بازداشت شدند که نشان دهنده گستردگی این تظاهرات است.

میزان احساسات ضد پوتین نیز با حضور بی سابقه در مراسم خداحافظی الکسی ناوالنی، سیاستمدار مخالف، که در ماه فوریه در زندان درگذشت، آشکار شد. ده ها هزار نفر آمدند تا خداحافظی کنند و بر مزار مردی که تمام زندگی سیاسی خود را وقف مبارزه با رژیم پوتین کرده بود، گل گذاشتند.

در مقابل، مراسم تشییع پیکرهای برجسته طرفدار جنگ، مانند بنیانگذار شرکت مزدور واگنر، یوگنی پریگوژین، که در سانحه هوایی در ماه اوت جان خود را از دست داد، و ولادن تاتارسکی، یک "خبرنگار جنگی" معروف که در آوریل سال گذشته در سن پترزبورگ ترور شد. ، چنین جمعیتی را جلب نکرد.

این گروه از شهروندان مخالف اندیش اکنون فراخوانده شده اند تا پوتین را در پای صندوق های رای به چالش بکشند. اعضای اپوزیسیون روسیه، از جمله یولیا، بیوه ناوالنی، مردم را تشویق کرده‌اند که در مراکز رای‌دهی حاضر شوند و یا به هر یک از نامزدهای دیگر رای بدهند یا رای باطله به صندوق بیندازند.

ایده مخالفان این است که پیروزی مورد انتظار پوتین 80 یا 90 درصد به مثلاً 45 تا 55 درصد کاهش یابد. در این شرایط رئیس جمهور فعلی باز هم پیروز خواهد شد، اما چنین رأی اعتراضی گسترده ای به کرملین و نخبگان سیاسی نشان می دهد که سکاندار کرملین واقعاً از آن نوع مشروعیتی که ادعا می کند برخوردار نیست.

آیا این یک استراتژی عملی است؟ اصولاً اکثریت بی‌تحرک تمایل به نادیده گرفتن انتخابات دارد. کسانی که حاضر می شوند، احتمالا به پوتین رای می دهند نه به این دلیل که از هر کاری که او انجام می دهد حمایت می کنند، بلکه به این دلیل که برای آنها، او نماد ثبات و تنها امید به بهبود وضعیت است.

هنوز برای اکثریت غیرسیاسی بسیار دشوار است که ارتباط منطقی مستقیمی بین رئیس جمهور، سیاست های او و وخامت اوضاع در روسیه برقرار کند. آنها تمایل دارند استانداردها و شرایط زندگی خود را مستقیماً با مقامات محلی و حداکثر با فرمانداران مرتبط کنند. از نظر آنها پوتین شخصا همیشه بالاتر از جنگ قرار دارد.

مشارکت کم رای دهندگان  به پوتین در این انتخابات می تواند به نفع طرح مخالفان باشد، اما تنها در صورتی که رای دهندگان ضد پوتین بسیج شوند تا در مراکز رای گیری حاضر شوند. یکی از موانع اصلی آن این است که در میان بسیاری از شهروندان ضد جنگ تصور غالب این است که انتخابات فقط یک نمایش و شرکت در آن بی معنی است. اگر این بی میلی برای رای دادن برطرف شود، ممکن است شاهد یک رای اعتراضی به اندازه کافی مهم باشیم که ادعاهای مشروعیت پوتین را خدشه دار کند، شور و حرارت جنگ را کاهش دهد و بذر تردید را در دل نخبگان سیاسی بکارد.

البته هیچ تضمینی وجود ندارد، اما بین عمل و انفعال، روس‌های مخالف باید اقدام را انتخاب کنند. اگر پوتین با 80 تا 90 درصد آرا پیروز شود، آن را به عنوان نشانه ای از حمایت سراسری معرفی می کند و طرح خود را برای تحکیم بیشتر قدرت و تشدید اقدامات نظامی در اوکراین و اروپا آغاز می کند.