انتخابات ریاست جمهوری روسیه 27 اسفند برگزار می شود. همه انتظار دارند که پوتین برنده این انتخابات باشد، اما چرا؟ چرا پوتین طی سال های اخیر برنده انتخابات بوده است و این بار هم به احتمال زیاد رقبا را کنار خواهد زد؟
بر خلاف مخالفت ها و انتقادات به پوتین در کشورهای اروپایی و در دنیای به اصطلاح غرب، باید اذعان کرد که ولادیمیر پوتین همچنان در روسیه دارای محبوبیت بالایی است و بسیاری از مردم روسیه او را به عنوان یک رهبر قدرتمند دوست دارند.
رأی گیری در روز ۲۷ اسفند در روسیه آغاز می شود، اما به دلیل وسعت کشور روسیه و تفاوت مدارهای جغرافیایی، رأی دهندگان روسی در شرق دور روسیه شامل «کامچاتکا»، «چوکوتکا» و سایر نواحی این منطقه ۸ صبح امروز (جمعه) به وقت محلی آراء خود را برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ روسیه به صندوق رأی انداختند. رأی گیری الکترونیکی نیز از امروز شروع شده و تا یکشنبه ادامه دارد. اعلام شده مردم از خانه‌های خود می توانند با گوشی همراه رأی بدهند.
این دور از انتخابات ریاست جمهوری چهار کاندیدا باهم رقابت می کنند. «لئونید اسلاتسکی» از حزب لیبرال دموکرات، «نیکولای خاریتونف» از حزب کمونیست روسیه، «ولادیسلاو داوانکوف» از حزب مردم جدید و ولادیمیر پوتین رئیس جمهور کنونی روسیه و کاندیدای مستقل هستند.
خدا ، پوتین و کشور گشایی
جریان رسانه ای غرب هر چه در منافع آمریکا و همپیمانانش باشد را برای مخاطبان خود بازآرایی می کنند و از دروغ، شایعه و پروپاگاندا دست نمی کشند، اما واقعیت آن است که پوتین اگر دیکتاتور هست که هست و اگر در جنگ با اکراین مرتکب جنایت جنگی شده است که واقعا شده است و هزاران نفر را کشته آواره کرده است، در میان اکثریت مردم روسیه محبوب و به اسطوره تبدیل شده است.
روس ها وتفکرتزاری
مردم روسیه تاکنون تفکر تزاری را در خود حفظ کرده اند و اسطوره ای فکر می کنند. این جامعه با وجود این که در قرن بیست و یکم زندگی می کند همچنان پیشرفت را در کشور کشایی و افزودن سرزمین ها به روسیه می بیند و از انضمام اوستیای جنوبی و افخازیای گرجستان و جزیره کریمه و دیگر سرزمین های اوکراین به روسیه خشنود و خجسته است.
طرح مدودف چیست و چرا مطرح می شود ؟
به طرح صلح مدودف رییس جمهور سابق و معاون فعلی شورای امنیت ملی روسیه توجه کنید. در این طرح صلح ٧ ماده‌ای روسیه مواردی از جمله تسلیم کامل و بدون قید و شرط اوکراین و به رسمیت شناخته شدن آن از سوی پارلمان اوکراین را درخواست کرده است
بر اساس فرمول صلح مدودف، سازمان ملل باید این موضوع را به رسمیت بشناسد که اوکراین اقتدار حقوقی بین‌المللی خود را از دست داده و دیگر نباید به عنوان یک کشور مستقل در این نهاد بین‌المللی عضویت داشته باشد.
در این فرمول صلح پیشنهاد شده که پس از سرنگونی رژیم کی‌یف، نهادهای موقت حکومتی در اوکراین تشکیل شود تا در مورد پرداخت کامل غرامت‌های جنگی به روسیه تصمیم گرفته و کل سرزمین اوکراین را ضمیمه فدراسیون روسیه کند.
در نهایت مدودف خواستار به رسمیت شناخته شدن اتحاد مجدد سرزمین‌های اوکراین با فدراسیون روسیه از سوی سازمان ملل متحد در آخرین بند فرمول صلح پیشنهادی خود شده است.
آیا این طرح صلح نه تنها برای اوکراین که حتی در عقب افتاده ترین کشور های جهان قابلیت پذیرش دارد؟ ایا جامعه جهانی و مردم اوکراین چنین طرح صلحی را می پذیرند و مهم تر اینکه روسیه توان تصرف همه خاک اوکراین را دارد؟ پاسخ قطعا منفی است؛ اما چرا چنین طرح هایی مطرح می شود؟ علت آن است که این ادعاها و حرف ها در میان مردم روسیه خریدار دارد.
روسیه مملو از تصاویر یکنواخت مردانگی، دینداری و ملیت است. تصاویر برگرفته از گذشته شوروی و حاکمیت تزاری و کشوری آمیخته با نماد‌های مذهبی است و این را می توان روی لباس فرم سربازان دید که گلدوزی شده و از روی خودرو‌ها به پرواز درآمده و بر روی شیشه‌های کلاس درس نمایان می‌شوند Z نماد مرموز جنگ همه جا وجود دارد. رژه نظامی و تظاهرات «خودجوش» طرفدار جنگ در تلویزیون پخش می‌شود. ویدئو‌ها و شعار‌های بی پایانی که گذشته و حال نظامی روسیه را تحسین می‌کنند در سراسر اینترنت پخش می‌شوند. فضای مجازی روسیه و بخصوص جوانان روسی مملو از حمایت ها از نظامیان و جنگ با اوکراین است.
با این حساب باید اذعان کرد که پوتین به احتمال خیلی بالایی پیروز انتخابات آتی خواهد بود و مخالفان پوتین در برابر او حرفی برای گفتن ندارند. پوتین در این انتخابات، نه با تقلب که با آرای اکثریت مردم روسیه، رأی می آورد و به نظر می رسد روسیه و حاکمیت پوتین تا مرگ او ادامه یابد.
موضع ما چه باشد؟
اما ما در ایران باید در برابر پوتین و روسیه چه کنیم؟ ما باید از ظرفیت های توسعه و گسترش روابط با روسیه باید بهره ببریم و مثل ترکیه که الان تراز تجاری اش با روسیه را به 65 میلیارد دلار رسانده است، فرصت سازی کنیم و رویه عملگرایانه را در پیش بگیریم.
و همیشه یادمان باشد که سرزمین های شمالی ایران زمانی توسط روسیه تزاری اشغال شد، اما تفکر و خصلت تزاری در جامعه و حاکمیت روسیه همچنان پابرجاست و این تفکر برای ما باز هم می تواند خطر آفرین باشد؛ به خصوص که رویای شیرین روس ها همچنان رسیدن به آب های گرم خلیج‌فارس است.
