به گزارش جماران در سالگرد جنگ اوکراین، رویترز در گزارشی اختصاصی از حال و هوای این کشور گزارش داده است: همسران بیوه شده اند، والدین در آرزوی دیدار با پسران اسیر شده به سر می برند، کلاس های درس خالی است و کشاورزان دستی برای کار کردن در زمین پیدا نمی کنند. دوستی های قدیمی از هم پاشیده و آدم ها پراکنده شده اند.

گورهای جدیدی در راه هستند

حتی در روستای Lozuvatka، در حدود 100 کیلومتر (60 مایل) از خطوط مقدم، نشانه‌هایی از یک جنگ دو ساله در همه جا دیده می‌شود که چهره اوکراین را به طور غیرقابل برگشتی تغییر داده است.

آلونا اونیشچوک و دختر پنج ساله‌اش در یک روز برفی زمستانی از قبرستان لوزوواتکا دیدن کردند. همسر او در کنار 10 سرباز دیگر در بخش جدیدی از قبرستان به نام کوچه قهرمانان برای همیشه خفته اند. آلونا می گوید: «انتظار نداشتیم تعداد درگذشته ها اینهمه زیاد باشد.» همسرش 38 ساله، قبل از جنگ راننده و مکانیک بود. او  در اواخر سال 2022 در حین جنگ در نزدیکی شهر باخموت در شرق کشور کشته شد.

در سرتاسر کشور مکان های جدیدی برای دفن افرادی که در جنگ کشته می شوند در دست احداث است که نشان از ادامه جنگ سخت با روسیه آنهم در آستانه سومین سالگرد دارد. جنگی که پایانی هم برای آن قابل تصور نیست.  تپه‌های زمین تازه حفر شده برای خاکسپاری کشته شده ها  اغلب با صلیب‌های چوبی ساده، عکس‌های مردگان، گل‌های رنگارنگ و پرچم‌های زرد و آبی اوکراین مشخص می‌شوند.

جنگ در جبهه‌های شرقی و جنوبی اوکراین و  بسیار دور از این منطقه در جریان است اما  جمعیت حدود 6800 نفری این شهر هم به شدت تحت تأثیر جنگ قرار گرفته است.

میزان تلفات ارتش اوکراین یک راز دولتی است که افشا نمی شود اما مقامات غربی تخمین می زنند که ده ها هزار نفر کشته و ده ها هزار نفر دیگر زخمی شده اند. روسیه نیز در آستانه دومین سالگرد تهاجم خود در 24 فوریه 2022، متحمل خسارات سنگینی شده است.

کلاس های خالی

فراتر از تلفات، جنگ تقریباً بر تمام جنبه های زندگی اوکراینی تأثیر می گذارد. به عنوان نمونه آلونا زمانی که دخترش را باردار شد، کار خود را در یک فروشگاه مواد غذایی ترک کرد و اکنون به دلیل تعطیل شدن مهدکودک محلی، یافتن کار جدید دشوارتر شده است.

مدارس در لوزوواتکا، واقع در حدود 350 کیلومتری جنوب شرقی کیف، نیز تعطیل هستند. پناهگاه های این مدارس به اندازه کافی بزرگ نیست که بتواند همه دانش آموزان را در صورت حمله هوایی در خود جای دهد.

اگرچه حملات مستقیم موشکی و پهپادی روسیه به این دهکده کم سابقه است، اما این روستا در نزدیکی یک شهر کلیدی که شهره به تولید فولاد است  قرار دارد. این شهر  مکررا مورد اصابت قرار گرفته و آژیرهای خطر را در مناطق اطراف به صدا درآورده است.

در یکی از سه مدرسه لوزوواتکا، معلم در یک کلاس خالی در مقابل کامپیوترش می ایستد و درسی آنلاین درباره منظومه شمسی را برای گروهی از کودکان 10 و 11 ساله ارائه می دهد.

صندوق کودکان سازمان ملل متحد یونیسف در ماه آگوست اعلام کرد که تنها حدود یک سوم از کودکان مدرسه‌ای در سراسر اوکراین به طور کاملا حضوری در کلاس‌ها شرکت می‌کنند. این سازمان افزود که بیش از 1300 مدرسه به طور کلی در مناطق تحت کنترل دولت در کشور،  ویران شده است.

معلم یک مدرسه به رویترز می گوید که آموزش از راه دور نمی تواند جایگزین حضور در کلاس ها شود .  این مرد 35 ساله که پشت میز یکی از دانش آموزان نشسته است می گوید: این مدل تدریس تأثیر زیادی روی کودکان و توانایی های اجتماعی آنها دارد. آنها فرصت برقراری ارتباط با یکدیگر را ندارند.

به گفته مدیر مدرسه ایرینا پوتوتسکا، حدود 40 نفر از 136 دانش آموز این مدرسه والدینی دارند که در حال حاضر فراخوانده شده و در ارتش خدمت می کند. در همان ساختمان،  زنان محلی جعبه های غذا و نوشیدنی و همچنین تورهای استتار را بسته بندی می کنند تا برای ارتش اوکراین ارسال شود.  با توجه به گستردگی فعالیت نیروهای مسلح، چنین شبکه‌های داوطلبانه در سراسر کشور رشد کرده‌اند که منبع حیاتی تدارکات برای سربازان است.

یولیا، معلم دیگر مدرسه، تلاش های داوطلبانه روستا را هماهنگ و  درخواست های واحدهای نظامی را دریافت می کند، کار را بین خانواده ها تقسیم می کند و کالاهایی را برای بسته بندی در جعبه ها تحویل می دهد.این زن 34 ساله که در مرخصی زایمان به سر می برد، می گوید: «وقتی مشغول کار هستید، گاهی اوقات به جنگ فکر نمی کنید.»

او در حال رانندگی در امتداد جاده های یخ زده می گوید: روستا از آغاز جنگ بسیار تغییر کرده است. از بسیاری از دوستانم جدا شده ام زیرا برخی از آنها کمتر از دیگران مایل به کمک به جنگ بودند.

سرنوشت مبهم مفقودان و اسرا

علاوه بر مردگان، مفقودین نیز وجود دارند .مقامات اوکراینی می گویند حدود 8000 نفر - غیرنظامی و سرباز - در نتیجه درگیری ها در اسارت روسیه هستند. حدود 3000 نفر، عمدتاً نظامی، در جریان تبادل ده ها اسیر جنگی آزاد شده اند، اما هزاران خانواده به فکر سرنوشت بستگان اسیر مانده خود هستند.

پدر و مادری که پسر 29 ساله شان به نام دنیس در سال 2021 به گارد ملی ملحق و در ماه می 2022 هنگام جنگ در شهر بندری ماریوپول در جنوب شرقی اوکراین دستگیر شد، خواهان آزادی او هستند. مادر دنیس با شرکت در یک تظاهرات که اخیرا برگزار شده گفت: ما می خواهیم نشان دهیم که هیچ کس آنها را فراموش نکرده است. ما همیشه برای آنها می جنگیم همانطور که آنها برای ما جنگیدند."

پدر و مادر دنیس برای رویترز  توضیح دادند که چگونه از درد و اضطراب دائمی درباره سرنوشت پسرشان رنج می‌بردند اما سعی می کنند این درد را با امید برای دوباره زنده دیدن او آرام کنند. مادر دنیس می گوید:  این خیلی سخت است. سال 2024 است و ما هنوز هیچ خبری نداریم. من چیزی در مورد پسرم نمی دانم. گاهی اوقات او را در خواب می بینم، می خواهم دوباره او را ببینم، دوباره او را در خانه ببینم.

مالک یک مزرعه بزرگ محلی، می گوید کارکنان خود را به خاطر نیروهای مسلح از دست داده است و بیم آن می رود که به زودی تعداد بیشتری آنجا  را ترک کنند. او نگران است که ماشین آلات مورد نیازش برای برداشت آفتابگردان، گندم و جو خراب شود. به گفته مقامات محلی، بیش از یک سوم کارگران ماهر مزرعه در برخی مناطق به ارتش فراخوانده شده اند. این مسئله بر کشاورزی که ستون فقرات اقتصاد اوکراین است، تاثیر گذاشته است.

این چالش‌ها معضلی عمیق را برای کی یف به وجود می‌آورد، زیرا به دنبال بسیج 450 تا 500000 اوکراینی دیگر است.

آناستازیا 23 ساله که اکنون در یک کتابخانه محلی کار می کند به رویترز می گوید:  باید برای سرزمین اوکراین که توسط روسیه اشغال شده  تا پایان مبارزه کرد. قلب من برای مناطق لوهانسک و دونتسک و کریمه درد می کند، زیرا آنها در اوکراین هستند. این ها سرزمین های ما هستند، مردم ما در آنجا زندگی می کنند. ما نباید تسلیم شویم.

این حس سرپیچی در اوکراین رایج است، حتی در شرایطی که نیروهای این کشور تحت فشار فزاینده‌ای از سوی ارتش بزرگ‌تر و مجهزتر روسیه هستند.