بیش از چهار ماه از جنگ اسرائیل علیه غزه می گذرد، جنگی که این باریکه را به یک منطقه ناشناخته تبدیل کرده است.
به گزارش جماران، الجزیره در گزارشی از نوار غزه می نویسد: بیش از چهار ماه از جنگ اسرائیل علیه غزه می گذرد، جنگی که این باریکه را به یک منطقه ناشناخته تبدیل کرده است. در خیابان ها، قحطی یک واقعیت برای تقریباً تمام جمعیت محاصره شده است، در حالی که بوی مرگ همه جا قابل استشمام است. تقریباً بدون دسترسی به مراقبت های پزشکی، بسیاری از بیماری ها رنج می برند. عفونت در انتظار ده ها هزار مرد، زن و کودک مجروح شده توسط حملات اسرائیل است.
قحطی
گرسنگی تلفات سنگینی بر همه وارد کرده است. در شرایطی که مشاغل و خدمات بانکی یا از بین رفته اند یا قادر به فعالیت نیستند، هیچ پول نقد یا درآمدی برای تامین هزینه های تغذیه خانواده های گرسنه مردم غزه وجود ندارد. با توانایی غزه برای تولید غذای خود که توسط بمب‌های اسرائیل نابود شده، جمعیتی گرسنه به دنبال غذا از خارج از نوار غزه هستند که البته این مورد هم با ادامه محاصره این منطقه توسط اسرائیل محدود شده است.
کشاورزی ویران شده است. مناطق حاصلخیز مانند بیت حانون، بیت لاهیا و جبالیا مورد بی توجهی قرار گرفته اند زیرا باران های زمستانی که برای کشاورزان حیاتی هستند، بی توجه می بارد. طیور و دام ها نیز به قربانیان مستقیم یا غیرمستقیم بمب های اسرائیلی تبدیل شده و از بین رفته اند.
امروز قحطی یک واقعیت رو به رشد در غزه است. ذخایر کمی باقی مانده و سوءتغذیه رو به افزایش است. کمک های بین المللی که وارد منطقه می شود به سختی می تواند نیازهای یک جمعیت گرسنه را برآورده کند یا از وخامت اوضاع جلوگیری کند.
از آغاز حمله زمینی اسرائیل، بسیاری از آژانس‌های بشردوستانه مانند آژانس امداد و کار سازمان ملل (UNRWA) عملیات خود را متوقف کرده‌اند، به این معنی که صدها هزار نفر نمی‌توانند به هیچ کمکی دسترسی داشته باشند.
باران بی پایان بمباران، زیرساخت ها، کارخانه های تولید و فرآوری مواد غذایی را ویران یا تعطیل کرده است. حدود نیمی از جمعیت غزه اکنون با کمبود روزانه نان، آب تمیز و مواد اولیه زندگی مواجه هستند. در شرق غزه، کالاهای کنسرو شده زمانی فرآوری می‌شدند و نانوایی‌ها در هر خیابان به چشم می خوردند، اما اکنون همه انها صرفاً خاطراتی برای مردم گرسنه هستند. به سختی می توان غذایی یافت و آنچه پیدا می شود هم یا بسیار گران است یا از نظر مقدار بسیار اندک.
مبارزه در غذا فراتر از تلاش برای به دست آوردن غذا است. آب آنقدر کمیاب شده که نوشیدن آب آشامیدنی آلوده به یک امر عادی تبدیل شده است. با توجه به اینکه بیشتر مردم از آب های آلوده استفاده می کنند، بیماری های باکتریایی رشد کرده است. جوشاندن آب بر روی گاز به خاطره ای دسته جمعی تبدیل شده و برخی که خطر هدف حمله هوایی قرار گرفتن را به جان می خرند اقدام به روشن کردن آتش می کنند.
بیماری
از آنجایی که غذای نپخته رایج است، والدینی که از غذا دادن به کودکان گرسنه خود ناامید هستند، احساس می کنند با وجود عواقب این کار، چاره ای جز دادن غذای خام به آنها ندارند.
در سرتاسر نوار غزه، زیرساخت‌ها و سیستم‌های فاضلاب تخریب شده‌اند که منجر به جریان آزاد فاضلاب می‌شود و به بروز مشکلات تنفسی بیشتر کمک می‌کند، زیرا جمعیت ضعیف شده از گرسنگی همچنان نفس می‌کشد. علاوه بر این، بوی مردگان، تجزیه اجساد انسان ها و حیواناتی که در خیابان ها یا زیر آوار گیر افتاده اند، هوا را آلوده کرده و خطر انتقال بیماری را افزایش می دهد.
تقریبا تمام تجهیزات پزشکی در غزه ویران شده و مجروحان حملات اسرائیل یا کسانی که نیازهای پیچیده‌تر یا مزمن‌تری مانند مراقبت‌های دوران بارداری یا درمان‌هایی مانند دیالیز دارند بدون مراقبت مناسب باقی مانده‌اند. در شهر غزه و اطراف آن، تنها دو بیمارستان فعال وجود دارد: بیمارستان الشفاء و بیمارستان اهل عرب که هر دو آنها باید هم به مجروحان رسیدگی کنند و هم به بیمارانی که به دلیل کمبودهای غذایی یا آب آلوده ناتوان شده اند.
بدون برق، تعداد زیادی از مجروحان، بیماران، نوزادان نارس و کسانی که در بخش‌های مراقبت‌های ویژه (ICU) دراز می‌کشند، همگی باید به اکسیژن پمپ‌شده توسط دستگاه‌های وابسته به ژنراتورها وابسته باشند که تامین سوخت آنها نامشخص است. همه در معرض خطر هستند. واحدهای مراقبت های دوران بارداری از کار افتاده و خطر تولد نوزادان با مشکلات سلامتی افزایش یافته است.
در نوار غزه هر روز با چالشی برای رسیدن به پایان و زنده ماندن شروع می شود. شاید همین زنده ماندن در این منطقه یک موهبت باشد.
