ریاض منصور، سفیر فلسطین در سازمان ملل متحد مجبور شد در بخش هایی از سخنرانی خود بگوید : «ما [فلسطینی‌ها] انسان هستیم. اجازه دهید تکرار کنم: ما انسان فرعی نیستیم. ما هرگز سخنانی را که انسانیت ما را تحقیر می کند و حقوق ما را نادیده می گیرد، نمی پذیریم. »
به گزارش جماران ، الجزیره در یادداشتی به قلم Andrew Mitrovica درباره نگاه رسانه های غربی به مردم فلسطین نوشته است : فلسطینی ها هم انسان هستند : اسرائیل چندین دهه است که با فلسطینیان می جنگد.
به گمان من، این واقعیت ممکن است برای بسیاری از افرادی که درک آنها از تحولات جهانی از طریق توجه انحصاری به رسانه های غربی شکل گرفته، تعجب آور باشد. پیامدهای انسانی عمیق و پایدار جنگ وحشتناک و همیشگی اسرائیل علیه فلسطینیان که توسط ارتش اشغالگر و نیروهای نیابتی آن، شبه‌نظامیان شهرک‌نشین متعصب، با ظلم و ستم بی‌مورد همراه بوده برای هر کسی که مایل یا تمایل به دیدن آن را داشته باشد، برای نسل‌ها آشکار بوده است.
زندگی های بی شماری از دست رفته و بسیاری از نظر جسمی و روحی آسیب دیده اند. زمین و خانه آنها به سرقت رفته است. معیشت و سنت های باستانی فلسطینی ها از بین رفته است. آنها در یک چرخه طاقت فرسا بازسازی روحی و البته از نو ساختن زندگی خود گرفتار شده اند. چرخه ای که تا اندک امیدی در آن هویدا می شود باز در یک لحظه همه چیز با یک تحول جدید تبدیل به گرد و غبار می شود.
مردم غزه مانند چهارپایان در پشت دیوارها و حصارهای سیم خاردار حبس شده اند، جایی که آب و برق، غذا و سوخت با صلاحدید یک قدرت استعمارگر که آنها را در حصر نگاه داشته به آنها تعلق می گیرد. البته، بسیاری از رسانه های غربی این حقایق و خشم مردم غزه از وضعیت خود را گزارش نمی کنند. بسیاری از خبرنگاران و ستون نویسان که اکنون گرفتار آخرین فوران جنون مرگبار در فلسطین و اسرائیل شده اند، همیشه وقایع را از طریق منشوری که عمدتاً توسط اسرائیل دیکته می شود تفسیر کرده اند - چه حاضر به اعتراف باشند یا نه- .
در این محاسبات اسرائیل همیشه قربانی است، نه مجرم. درک اسرائیل از تاریخ مهم است اما خوانش فلسطینیان نه تنها از گذشته، بلکه از حال و آینده نیز به حساب نمی آید. شاید زشت‌تر از همه، زندگی و مرگ اسرائیلی‌ها مهم باشد اما زندگی و مرگ فلسطینی ها هیچ اهمیتی ندارد.
ریاض منصور، سفیر فلسطین در سازمان ملل متحد، این نکته را در سخنرانی آرام اما متقاعدکننده ای که روز یکشنبه در سازمان ملل داشت به خوبی این موضوع را بیان کرد : «تاریخ برای برخی رسانه ها و سیاستمداران زمانی آغاز می شود که اسرائیلی ها کشته می شوند. مردم ما سال‌های مرگبار را تحمل کرده‌اند.»
منصور در سخنرانی خود هشدارهای مکرر خود و دیگر فلسطینی های خشمگین را درباره «عواقب بالقوه معافیت اسرائیل از مجازات و انفعال بین المللی در این باره» بازگو کرد. او در این رویکرد تنها نیست.
گروه‌های حقوق بشر مستقر در بیت المقدس، لندن و نیویورک گزارش‌هایی را منتشر کرده‌اند که به عنوان یک موضوع حقوق بین‌الملل، ثابت می‌کند که اسرائیل برای مدت طولانی درگیر آپارتاید در برخورد با فلسطینی ها بوده است؛ یک سیاست سرکوب سیستماتیک و تحمیل انواع تحریم بر مردم فلسطین که در حصر هستند.
در تمام این گزارش ها توضیح داده شده که پیمانه ای که سرانجام لبریز شده تنها یک هدف را دنبال می کند و آنهم جلب نظر دولت و رسانه های غربی به ظلمی است که به فلسطین شده است.
ظلم عمدی و سازمان یافته اسرائیل نه تنها ناپایدار است، بلکه جای ظالم و مظلوم را هم تغییر داده است. در نهایت، خشونت بارها و بارها باعث انتقام وحشتناک هر دو طرف می شود. عدم توجه به هشدارها، تحول جاری در غزه را قابل پیش بینی کرده بود.
هسته اصلی این نابینایی در برابر آنچه بر مردم فلسطین می گذرد یک دکترین یا نگاه مشترک است که معتقد است یک فلسطینی یک موجود غیرقابل مصرف است اما همزمان اسرائیلی ها موجودیتی شناخته شده با حق دفاع از خود هستند. در این ساختار تعریف شده ، غیرنظامیان فلسطینی قربانیان بی گناه جنگ تلقی نمی شوند، بلکه تا حد زیادی مسئول مرگ و سرنوشت ناامیدکننده خود هستند.
نتیجه: ستون نویسان و خبرنگاران رسانه های غربی از اسرائیل - بدون هیچ نشانه ای از تردید یا ابهام و با وجود سوابق قابل اثباتش در از بین بردن فلسطینی ها هر زمان که بخواهد، هر کجا که بخواهد و به هر دلیلی که بخواهد - دفاع خواهند کرد.
شواهد غم انگیز و انسانی فراوانی برای این موضوع وجود دارد . محمود السعدی، دانش آموز 18 ساله، نوامبر گذشته در حالی که در اردوگاه پناهندگان جنین به سمت مدرسه می رفت توسط اسرائیل کشته شد.
محمد التمیمی، کودک نوپای دو و نیم ساله در حالی که در ماشین پدرش که بیرون از خانه آنها در نبی صالح، روستایی در شمال غربی رام الله در کرانه باختری اشغالی پارک شده بود، نشسته بود توسط اسرائیل کشته شد.
شیرین ابوعاقله، روزنامه‌نگار فلسطینی-آمریکایی 51 ساله در حالی که در حال آماده شدن برای گزارش یک حمله دیگر در جنین در ماه مه 2022 بود، توسط اسرائیل کشته شد.
دکتر عزالدین ابولایش، پزشک، محقق و فعال حقوق بشر 67 ساله فلسطینی-کانادایی، شاهد کشته شدن دخترانش و یکی از خواهرزاده هایش بود که بین 13 تا 21 سال سن داشتند. خانه آنها در ژانویه 2009 هدف حمله اسرائیلی ها قرار گرفت.
عمر عبدالمجید اسعد، یک بازنشسته 78 ساله فلسطینی-آمریکایی در ژانویه 2022 در حالی که در مسیر بازگشت به خانه در شهری در شمال شرقی رام الله در کرانه باختری بود، کشته شد. اسرائیلی ها او را تا خرابه ای تعقیب کرده و رهایش کردند تا از سکته قلبی ناشی از استرس بمیرد.
این قتل عام ها همچنان ادامه دارد. در روزها، هفته‌ها و ماه‌های پیش‌رو، شماری از نویسندگان بدون شک در کنار بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم اسرائیل و درخواست‌های وحشتناک او برای تحمیل محاصره کامل غزه خواهند ایستاد.
تلاش نتانیاهو برای محو کردن غزه از روی نقشه و هشدار او به 2 میلیون فلسطینی برای خروج از آن نوار باریک، مصداق دقیقی از آپارتاید است که بر علیه مردم فلسطین به کار گرفته شده است.
همانطور که رافت الدجانی، نویسنده فلسطینی-آمریکایی توضیح داده است، چهره غیرانسانی ساختن از فلسطینیان بر اساس دو اصل است که به طور گسترده در میان رسانه‌های غربی رایج است: « در خون فلسطینی‌ها چیزی جاری است که آنها را خشونت طلب کرده است. آنها به این دلیل خشمگین هستند و نه ظلم و خشونت رژیم اشغالگر اسرائیل. اصل دوم این است که از آنجایی که فلسطینیان فاقد معیارهای اساسی اخلاقی هستند تنها راه تعامل با آنها استفاده از زور است، خواه این زور را نیروهای امنیتی اسرائیلی تحمیل کنند خواه بازیگران غیردولتی مانند شهرک نشینان اسرائیلی. زور تنها زبانی است که آنها می فهمند. »
در چنین فضایی بود که ریاض منصور، سفیر فلسطین در سازمان ملل متحد مجبور شد در بخش هایی از سخنرانی خود بگوید : «ما [فلسطینی‌ها] انسان هستیم. اجازه دهید تکرار کنم: ما انسان فرعی نیستیم. ما هرگز سخنانی را که انسانیت ما را تحقیر می کند و حقوق ما را نادیده می گیرد، نمی پذیریم. »
منصور از مقاومت به عنوان پاسخی قابل درک به جنگ دیرینه اسرائیل علیه فلسطینی ها دفاع کرد و گفت: « اسرائیل نمی تواند جنگی تمام عیار علیه یک کشور ، مردمش، سرزمینش، اماکن مقدسش داشته باشد و در ازای آن انتظار صلح داشته باشد. »
سفیر در پایان گفت: ـ«فلسطینی ها و فلسطینی ها به تنهایی در مورد سرنوشت خود تصمیم خواهند گرفت . مردم فلسطین بالاخره روزی آزاد خواهند شد، امروز یا فردا.»
حق با او است.
