« با توجه به تمایل تاریخی چین به بازی دادن کشورهای مخالف علیه یکدیگر به نفع خود، عاقلانه نیست که پوتین بیش از حد به چین تکیه کند. از آنجایی که روسیه بیشتر و بیشتر به چین متکی می‌شود، رئیس جمهور چین می‌تواند هر زمان که برای او مناسب‌تر باشد به یکی از دو طرف این معادله خیانت کند. »
به گزارش جماران، طولانی شدن جنگ در اوکراین ، ایستادن در حاشیه و تلاش برای در امان ماندن از تبعات این جنگ را غیرممکن کرده است. در حالی که به گفته کارشناسان روسیه و اوکراین هیچکدام در ادعاها درباره مذاکرات صلح صادق نیستند، کاسه صبر کشورهایی چون چین که ترجیح داد دوستی با مسکو را از گزند این جنگ در امان بدارد، لبریز کرده است.
بیزینیس اینسایدر در گزارشی در این باره می نویسد: ممکن است دوستی "بدون محدودیت" چین و روسیه با طولانی شدن جنگ در اوکراین به پایان خود نزدیک شود. البته با وجود اینکه چین نسبت به لجاجت روسیه در تداوم جنگ ناراضی است اما طبق گزارش‌های اخیر، این دو کشور هنوز متحدان بهتری نسبت به دشمنان خود هستند و شی جین پینگ، رهبر چین، این را می‌داند.
حضور دیپلمات های چینی در مذاکرات صلحی که در عربستان سعودی برگزار شد - که در آن چندین هیئت بین‌المللی از جمله اوکراین در مورد گزینه‌های پایان دادن به درگیری در اوکراین تقریباً 18 ماه پس از حمله روسیه، بحث کردند - موج رسانه ای قوی درست کرد. مسکو در این نشست شرکت نکرد و این رویداد را محکوم به شکست خواند. به گزارش فایننشال تایمز، شرکت کنندگان در نشست جده، حضور چین را یک پیروزی بزرگ برای اوکراین دانستند.
سایمون مایلز، استادیار دانشکده سیاست عمومی سنفورد دانشگاه دوک و مورخ اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده در این باره می گوید : «حضور چینی‌ها در عربستان قطعاً خبر بدی برای پوتین است که روسیه را از فهرست رو به کاهش دوستانش آگاه کرده است.»
پس از این گفتگوها، وانگ یی، دیپلمات ارشد چین به همتای روس خود اطمینان داد که این کشور همچنان به "بی طرفی" بودن در مناقشه متعهد است و به سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه گفت که مسکو و پکن به عنوان دو متحد دوستان و شرکای خوب و قابل اعتمادی برای یکدیگر هستند.
حضور هیات سیاسی چین در نشست جده در حالی صورت می‌گیرد که این کشور از حمایت کامل نظامی روسیه که پوتین درخواست کرده است سرباز زد و همچنین با مخالفت با تصویب خط لوله گاز از سیبری که اقتصاد روسیه را تقویت می‌کند، کرملین را خشمگین کرده است. همه این مسائل را می توان نشانه هایی از افزایش شکاف احتمالی میان پکن و مسکو دانست.
با این وجود سایمون مایلز معتقد است که حتی اگر چین صبر خود را از دست بدهد، روسیه نیازی به نگرانی درباره شکاف جدی در رابطه کرملین با پکن ندارد. او در این باره می گوید: رئیس جمهور چین مشتاق است حضور ایالات متحده در صحنه جهانی و توانایی این ابرقدرت را برای تبدیل شدن به یک عامل تعیین کننده در رویدادهای بین المللی کاهش دهد . ولادیمیر پوتین نیز دقیقا هدف مشابهی دارد که دو کشور را به متحدان طبیعی تبدیل می کند . در نهایت رئیس جمهور چین همچنان با داشتن روابط نزدیک با روسیه برای ایجاد توازن در برابر فشار غرب به خوبی عمل می‌کند.
مایلز در ادامه سخنانش به چالش دیگری هم که پیش روی چین است اشاره کرده و می گوید: رهبر اقتدارگرای چین هدف دومی را در سر می پروراند که به طور کامل با خصومت او با ایالات متحده سازگار نیست. شی به دنبال افزایش جایگاه خود چین در نظم بین المللی موجود است که وی را ملزم می کند از خشم متحدان اروپایی اوکراین که بسیاری از آنها شرکای تجاری کلیدی چین هستند، اجتناب کند. پس شی می‌خواهد به‌عنوان یک ذینفع مسئول دیده شود ، حتی زمانی که شمشیر خود را به سمت تایوان گرفته است.
لازم به ذکر است که تنش ها در دریای چین جنوبی با افزایش فشار نظامی و سیاسی پکن بر تایوان که در سال های اخیر تحت حکومت مستقل است، افزایش یافته است.
سرگئی رادچنکو، مورخ جنگ سرد در دانشگاه جانز هاپکینز ماه گذشته در نیویورک تایمز نوشت : « با توجه به تمایل تاریخی چین به بازی دادن کشورهای مخالف علیه یکدیگر به نفع خود، عاقلانه نیست که پوتین بیش از حد به چین تکیه کند. از آنجایی که روسیه بیشتر و بیشتر به چین متکی می‌شود، رئیس جمهور چین می‌تواند هر زمان که برای او مناسب‌تر باشد به یکی از دو طرف این معادله خیانت کند. »
