فریاد زنان افغانستان: کار، غذا، آزادی

به گزارش جماران، کابل، پایتخت افغانستان همچنان روزهای نه چندان آرامی را تجربه می کند. ناآرامی که محور اصلی آن اعتراض زنان به محرومیت های هر روز بیش از پیش آنها به دستور شبه نظامیان طالبان است. به گزارش الجزیره، روز چهارشنبه نیروهای امنیتی در کابل تظاهرات ده‌ها زن را متفرق کردند که علیه دستور طالبان برای بستن سالن‌های زیبایی، تازه ترین محدودیت برای محروم کردن آنها از زیست اجتماعی، تظاهرات کردند.

نیروهای امنیتی از شیلنگ های آتش نشانی و شلیک هوایی برای شکستن تظاهرات روز چهارشنبه در پایتخت افغانستان استفاده کردند.

از زمان به دست گرفتن قدرت در آگوست 2021، دولت طالبان دختران و زنان را از ورود به دبیرستان ها و دانشگاه ها ، رفتن به پارک ها، نمایشگاه ها و سالن های ورزشی منع کرده و به آنها دستور داده است که در ملاء عام خود را کاملا بپوشانند.

دستوری که ماه گذشته صادر شد، هزاران سالن زیبایی را در سراسر کشور که توسط زنان اداره می‌شوند - که گاهی تنها منبع درآمد خانواده‌ها هستند - تعطیل می‌کند و یکی از معدود فرصت‌های باقی‌مانده برای آنها برای معاشرت دور از خانه را غیرقانونی می‌داند.

تابلویی که توسط یکی از معترضان در خیابان قصاب حمل می‌شد، نوشته بود: «نان و آب من را نگیرید.» اعتراضات عمومی در افغانستان نادر است و اغلب با زور متفرق می شود، اما حدود 50 زن در تجمع روز چهارشنبه شرکت و به سرعت توجه پرسنل امنیتی را به خود جلب کردند.

معترضان بعداً فیلم ها و عکس هایی را با خبرنگاران به اشتراک گذاشتند که نشان می داد مقامات از شلنگ آتش نشانی برای متفرق کردن آنها استفاده می کنند زیرا صدای تیراندازی در پس زمینه شنیده می شود.

یکی از زنانی که در کابل صاحب یک سالن زیبایی است در گفت و گو با الجزیره می گوید: «امروز این اعتراض را برای گفتگو و مذاکره ترتیب دادیم. اما امروز کسی نیامد تا با ما صحبت کند و به حرف ما گوش دهد. هیچ توجهی به ما نکردند و پس از مدتی با شلیک هوایی و توپ های آب پاش ما را متفرق کردند.»

یکی دیگر از معترضان که خود را فرزانه معرفی کرد، گفت: «ما برای عدالت اینجا هستیم. ما کار، غذا و آزادی می خواهیم.» او به الجزیره گفت که جمعیت معترضات به نمایندگی سازمان ملل در افغانستان می‌روند تا صدای خود را به گوش آنها هم برسانند.

یکی دیگر از معترضان که از افشای نام خود می ترسد می گوید:  هدف از تظاهرات ما این بود که طالبان را وادار کنیم در تصمیم خود برای بستن سالن های زیبایی تجدید نظر کنند و از تصمیم خود صرف نظر کنند، زیرا این به زندگی ما مربوط می شود.

به گفته او تظاهرات تا اوایل بعد از ظهر ادامه یافت، زمانی که طالبان برای شکستن جمعیت وارد شده و علاوه بر تلاش برای متفرق کردن معترضان ، چند نفر از آنها را بازداشت کردند.

در اواخر ژوئن، وزارت امر به معروف و نهی از منکر به سالن‌ها یک ماه فرصت تعطیلی داد و گفت که مهلت به آنها اجازه می‌دهد تا از موجودی خود استفاده کنند . این سازمان می‌گوید که این دستور را به این دلیل صادر کرده است که مبالغ گزافی که در این سالنها خرج می شود ، برای خانواده‌های فقیر سختی ایجاد می‌کند و برخی از رفتارها در سالن‌ها غیراسلامی است.  در بخش هایی از بیانیه این سازمان آمده که  آرایش زیاد زنان را از وضو گرفتن مناسب برای نماز باز می دارد، در حالی که اکستنشن مژه و بافتن مو نیز ممنوع است.

اکیف مهاجر، سخنگوی وزارت امر به معروف و نهی از منکر گفت: «این معترضانی که در خیابان‌ها آمده‌اند، باید به اطلاعیه‌ای که قبلاً داده‌ایم توجه می‌کردند.

در 20 سالی که نیروهای تحت رهبری ایالات متحده کشور را اشغال کردند، سالن های زیبایی در کابل و دیگر شهرهای افغانستان رشد کردند. آنها به عنوان مکانی امن برای تجمع و معاشرت دور از مردان تلقی می شدند و فرصت های تجاری حیاتی را برای زنان فراهم می کردند.

آپارتاید جنسیتی

گزارش ماه گذشته ریچارد بنت، گزارشگر ویژه برای افغانستان، به شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، گفت که وضعیت بد زنان و دختران در این کشور "از بدترین وضعیت ها در جهان است". بنت گفت: «تبعیض شدید، سیستماتیک و نهادینه شده علیه زنان و دختران در قلب ایدئولوژی و حکومت طالبان است، که نگرانی هایی درباره آپارتاید جنسیتی ایجاد می کند.

هیبت الله آخوند زاده، رهبر طالبان، که به ندرت در انظار عمومی ظاهر می شود و گفته می شود ساکن قندهار است ماه گذشته در سخنانی اعلام کرد که زنان افغان با اتخاذ حکومت اسلامی و جایگاه آنها به عنوان «انسان های آزاد و با وقار» از «ستم های سنتی» نجات یافتند. ” او در بیانیه‌ای به مناسبت عید سعید قربان گفت که اقداماتی برای ایجاد یک زندگی راحت و مرفه طبق شریعت اسلامی برای زنان انجام شده است.

زنان همچنین عمدتاً از کار برای سازمان ملل یا سازمان‌های غیردولتی منع شده‌اند ، همچنین هزاران نفر از مشاغل دولتی اخراج شده‌اند یا برای ماندن در خانه حقوق دریافت می‌کنند.