برای برخی از متحدان ایالات متحده در منطقه که در برابر واکنش بالقوه چین در زمینه‌های اقتصادی، نظامی یا دیپلماتیک آسیب‌پذیر هستند، سفر بلینکن به چین می‌تواند آنها را در موقعیتی نامطمئن قرار دهد.
به گزارش جماران، سفر وزیر امور خارجه ایالات متحده به پکن در این هفته ممکن است تا حدودی در جهت اطمینان بخشی به همسایگان چین در مورد رقابت آنها بوده باشد، اما ناظران می گویند نگرانی های طولانی مدت در این باره همچنان وجود دارد.
پکن و واشنگتن در طول سفر دو روزه آنتونی بلینکن توافق کردند که گفتگوهای سطح بالا بیشتری را برگزار کنند - آخرین تلاش برای توقف سیر نزولی در روابط که بسیاری از کشورها را در موقعیت سخت انتخاب میان پکن و واشنگتن قرار داده است. پس از سرنگونی یک بالن مشکوک به جاسوسی چینی توسط ایالات متحده در ماه فوریه، چنین رفت و آمدهای دیپلماتیکی تا حد زیادی متوقف شده بود.
یان ژئوتونگ، رئیس مؤسسه روابط بین‌الملل در دانشگاه تسینگ‌هوا با اشاره به اینکه این مذاکرات مورد استقبال منطقه قرار خواهد گرفت، گفت : «بزرگترین نگرانی برای کشورهای همسایه جنگ بین چین و آمریکاست. تا زمانی که جنگی بین آنها رخ ندهد و تناقضات و حتی رقابت آنها به شیوه ای مسالمت آمیز مدیریت شود، این کشورها احساس می کنند که می توانند با آن کنار بیایند.»
به گفته چن شیانگمیائو، دستیار پژوهشگر در موسسه ملی مطالعات دریای چین جنوبی معتقد است که چین و ایالات متحده هر دو می خواستند به جای ادامه تقابل، به نگرانی های کشورهای دیگر گوش دهند. او در این باره می گوید: «هر دو طرف می‌خواهند اضطراب کشورهای آسیایی و حتی اروپا را کاهش دهند، زیرا رقابت تشدید شده بین چین و آمریکا به عنوان چالشی در روابط دوجانبه آنها با بسیاری از کشورها ظاهر شده است. این سفر همچنین سیگنالی را به جهان ارسال کرد که هیچ بازی حاصل جمع صفر بین چین و آمریکا وجود ندارد و آنها مسئولیت صلح و ثبات منطقه را بر عهده می گیرند. »
جیمز داونز، رئیس بخش سیاست و مدیریت عمومی در دانشگاه متروپولیتن هنگ کنگ، می گوید که دیدار بلینکن و دیپلمات‌های ارشد چینی از مدت زمان تعیین شده بیشتر شد. او گفت: «از دیدگاه دیپلماسی عمومی، مذاکرات اخیر مثبت به نظر می رسد. تجدید روابط مثبت بین چین و ایالات متحده برای اتحادیه اروپا در شرایط فعلی اقتصاد جهانی مهم است، زیرا اتحادیه اروپا به دنبال ادامه بهبود اقتصادی پس از همه گیری کووید است.
اما این گفتگوها نگرانی برخی از کشورهای اتحادیه اروپا را در مورد مسائلی مانند سیاست خارجی پکن در منطقه هند و اقیانوس آرام کاهش نخواهد داد. داونز در این باره گفت: از نظر سیاسی، به نظر می رسد اتحادیه اروپا در واکنش به قاطعیت رو به رشد ژئوپلیتیکی چین، با ایالات متحده متحد می شود.
به گفته جیمز براون، استاد روابط بین‌الملل، در حالی که پکن و واشنگتن متعهد شده‌اند که رقابت خود را از تبدیل شدن به یک درگیری واقعی حفظ کنند، یک رویارویی احتمالی می‌تواند برای کشورهایی مانند ژاپن - متحد ایالات متحده که چین را یک تهدید بزرگ امنیتی می‌داند- خطرناک باشد.
روابط بین پکن و توکیو به دلیل تاریخ جنگ و اختلافات ارضی آنها تیره شده است، اما همسایگان پیوندهای نزدیکی دارند و چین مهمترین شریک تجاری ژاپن است. به همین دلیل، جنگ طلبی بیش از حد واشنگتن و صحبت درباره تنش میان چین و ژاپن در توکیو مورد استقبال قرار نمی گیرد.
براون در این باره می گوید: آخرین چیزی که سیاست گذاران ژاپنی می خواهند یک بحران منطقه ای است. در این زمینه، ژاپن از سفر بلینکن به پکن استقبال خواهد کرد. این سفر کانال های ارتباطی را که ممکن است برای جلوگیری از بحران آینده حیاتی باشد، حفظ می کند.
در جریان این مذاکرات، چین و آمریکا توافق کردند که زمینه مشترکی در مورد موضوعاتی مانند مبارزه با قاچاق فنتانیل و افزایش پروازهای مستقیم بین دو کشور پیدا کنند. اما هیچ پیشرفتی در موضوعات بحث برانگیز مانند حمایت واشنگتن از تایوان - جزیره خودمختار چین که پکن ادعا می کند متعلق به خودش است - و محدودیت های صادرات فناوری علیه چین، حقوق بشر یا احیای کانال های ارتباطی نظامی به دست نیامد.
از زمانی که نانسی پلوسی، رئیس وقت مجلس نمایندگان آمریکا در آگوست سال گذشته به تایوان سفر کرد، این کانال‌های ارتباط نظامی به حالت تعلیق درآمدند.
لی مینگجیانگ، دانشیار دانشکده مطالعات بین‌المللی اس. راجاراتنام در دانشگاه فناوری نانیانگ در سنگاپور، می گوید که سفر بلینکن می‌تواند به "کمی ثبات" در روابط ایالات متحده و چین و "همکاری محدود" در زمینه‌هایی مانند تغییرات جوی، امنیت غذایی و سلامت عمومی منجر شود.
این خبر مثبتی برای آسیای جنوب شرقی خواهد بود ؛ محل زندگی نزدیک به 700 میلیون نفر در کشورهایی که روابط تجاری نزدیک با چین و روابط امنیتی عمیق با ایالات متحده دارند.
لی می گوید: «با این حال، رهبران این کشورهای منطقه نیز درک خواهند کرد که روابط ایالات متحده و چین هنوز بسیار شکننده است و آنها همچنان با فشار برای قرار گرفتن در یکی از این دو سو مواجه خواهند بود.»
به گفته لی سونگ هیون، یکی از اعضای ارشد هیوستون، برای برخی از متحدان ایالات متحده در منطقه که در برابر واکنش بالقوه چین در زمینه‌های اقتصادی، نظامی یا دیپلماتیک آسیب‌پذیر هستند، سفر بلینکن به چین می‌تواند آنها را در موقعیتی نامطمئن قرار دهد.
لی می گوید که در دوران ریاست جمهوری جو بایدن، ایالات متحده استراتژی اتحاد محوری را برای مقابله با چین در پیش گرفته بود. لی گفت: «به نظر می‌رسد که واشنگتن متحدان مردد خود را برای مقابله با چین در خط مقدم متقاعد کرده و حتی تحت فشار قرار داده است. با این حال، هنگامی که متحدان آنها در نهایت رضایت دادند که در کارزار ضد چین شرکت کنند، واشنگتن ناگهان شاخه زیتون را به سمت چین گرفت و آنها را در موقعیتی نامطمئن قرار داد. »
لی می گوید: متحدان واشنگتن ممکن است از اینکه این کشور از موضع قدرت به چین نزدیک نمی شود و حتی به طور بالقوه از رقابت خود با چین عقب نشینی می کند؛ ناامید شوند. بنابراین، از قضا، ماموریت پیشنهاد صلح بلینکن به چین ممکن است به طور ناخواسته به افزایش احساس عدم اطمینان در روابط ایالات متحده و چین دامن بزند و انگیزه مانور دادن میان این دو کشور را به جای حمایت قطعی از واشنگتن در میان متحدان آمریکا در این منطقه تقویت کند.
