شب سال نو بود، یکی از گرامی ترین تعطیلات در روسیه نیروهای استخدام شده در جنگ ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه علیه اوکراین - صدها نفر از آنها چند ماه پیش بسیج شدند - در پادگان های موقت، یک مدرسه حرفه ای در شهر اشغالی ماکییوکا، در منطقه دونتسک، جمع آوری شدند.
به گزارش جماران به نقل از سی ان ان ، انبار مهمات بزرگ بود. سربازها دلتنگ همسران و خانواده هایشان شده بودند، بنابراین تلفن همراه خود را روشن کردند و به خانه زنگ زدند.
ناگهان راکت های HIMARS، سلاح های دقیق هدایت ماهواره ای که ایالات متحده در اختیار اوکراین قرار داده است، به مدرسه اصابت کرد و تقریباً به طور کامل آن را نابود کرد و انبار مهمات را مشتعل کرد. این، حداقل به طور رسمی، اینگونه است که ارتش روسیه مرگبارترین حمله شناخته شده به نیروهای روسیه در اوکراین از زمان آغاز جنگ در فوریه 2022 را توضیح می دهد. وزارت دفاع خود سربازان را مقصر دانست و ادعا کرد که "علت اصلی" حمله استفاده از آن بوده است.
تلفن های همراه "برخلاف ممنوعیت" سربازان روسی از استفاده از تلفن های همراه شخصی در میدان منع شده اند، زیرا سیگنال های آنها برای تثبیت و کشتن سایر نیروهای روسی در موقعیت جغرافیایی قرار گرفته است.
اما این توضیح و جزئیات این حمله که ظاهر شده است، یک بازی سرزنش ملی فوق‌العاده عمومی را در میان روس‌ها برانگیخته است.
با تعداد کشته شدگان شروع شد. وزارت دفاع روسیه در ابتدا اعلام کرد که 63 سرباز کشته شدند، سپس این تعداد به 89 نفر افزایش یافت. اوکراین ادعا کرد که تقریباً 400 سرباز است. اما حتی وبلاگ نویسان روسی طرفدار جنگ، عنصری به طور فزاینده ای تأثیرگذار در نحوه دریافت اطلاعات غیرنظامیان روسی در مورد آنچه واقعاً اتفاق می افتد، هستند. اوکراین، شمارش رسمی را رد کرد و تخمین زد که صدها سرباز کشته شده اند. عدد واقعی هنوز مشخص نیست.
یکی از آن وبلاگ‌نویسان، سمیون پگوف، که از دستگیره آنلاین «War Gonzo» استفاده می‌کند و اخیراً توسط ولادیمیر پوتین مدال دریافت کرد، همچنین ادعای ارتش در مورد تلفن‌های همراه را رد کرد و آن را «تلاش آشکار برای سرزنش کردن» خواند.
"منطقه خاکستری"، وبلاگ نویس دیگری، توضیح تلفن همراه را "99٪ دروغ" نامید، تلاشی برای فرار از مسئولیت. او گفت که به احتمال زیاد این یک شکست اطلاعاتی است.
قانونگذاران روسی به صدا درآمدند و خواستار تحقیق در مورد اینکه چه کسی دستور داده است که این تعداد سرباز به طور موقت در یک ساختمان بدون محافظت مستقر شوند. سرگئی میرونوف، سیاستمدار برجسته و رهبر حزب، گفت که باید «مسئولیت کیفری شخصی» برای افسران یا سایر پرسنل نظامی که این تصمیم را گرفته اند وجود داشته باشد. و با اشاره به اینکه ارتش رویکردی سست نسبت به جنگ داشت، هشدار داد: «زمان آن رسیده است که بدانیم مانند گذشته نخواهد بود.»
میرونوف گفت: «این نبردی برای آینده روسیه است. "ما باید آن را ببریم!"
نظرات میرونوف اعصاب را تحت تاثیر قرار داد. تندروهایی مانند او فکر می‌کنند که پوتین «بسیج جزئی» نیروهای ذخیره در سپتامبر، با فراخوانی 300000 نفر، نتوانست به اندازه کافی پیش برود. آنها خواهان یک بسیج کامل هستند که کل کشور را در وضعیت جنگ قرار دهد. و آنها می خواهند از اوکراین انتقام بگیرند.
با این حال، تاکنون هیچ کس - حداقل به طور علنی - ولادیمیر پوتین را مسئول این مرگ‌ها نمی‌داند. مارگاریتا سیمونیان، سردبیر شبکه بین‌المللی دولتی RT و یکی از برنامه‌های گفتگوی تلویزیونی داخلی روسیه، گفت که امیدوار است «مقامات مسئول پاسخگو باشند» و اسامی آنها منتشر شود. اما او همچنین اشاره کرد که این حمله می تواند به نارضایتی عمومی دامن بزند: «زمان آن فرا رسیده است که درک کنیم که معافیت از مجازات منجر به هماهنگی اجتماعی نمی شود. مصونیت از مجازات منجر به جنایات بیشتر و در نتیجه مخالفت عمومی می شود.»
بسیاری از سربازانی که در ماکییوکا جان باختند، از سامارا، شهری در کنار رودخانه ولگا در جنوب غربی روسیه آمده‌اند، و خانواده‌های کشته‌شدگان در سوگ عزیزان خود هستند و میخک‌های قرمز را به مراسم یادبود عمومی نادری می‌آورند، درحالی‌که کشیش‌ها مردم را به نماز می‌خوانند. و یک گروه سرود برای جوانانی که اخیراً به جبهه اعزام شده بودند، نماز خواندند.
اعتراف وزارت دفاع مبنی بر اینکه تعداد قابل توجهی از نیروهای بسیج شده در این حمله کشته شده اند، و همچنین بحث آزاد میان وبلاگ نویسان نظامی، نشانه هایی است که کرملین حمله در ماکییوکا را بسیار جدی می گیرد. به هر حال، دولت پوتین ابزاری برای توقف گزارش رویدادهایی دارد که نمی‌خواهد مردم بدانند.
حتی در این بحث «باز»، مفسران متعددی این احتمال را مطرح کرده‌اند که «مخبران» ممکن است به دشمن هشدار داده باشند، یک نظریه توطئه که رسانه‌های تبلیغاتی دولتی روسیه اغلب آن را ترویج می‌کنند. پس از تقریباً هر فاجعه ای در روسیه، شکایت معمولی وجود دارد که آن را به گردن «خالاتنوست» می اندازد: سهل انگاری.
اما انگشت اتهام، تا کنون، تنها به سوی رهبران نظامی نشانه رفته است، نه بالاتر. پرزیدنت پوتین هیچ اظهارنظر علنی در مورد حمله ماکییوکا نداده است، که نشانه قوی این است که او قصد دارد تا حد امکان از یک شکست آشکار دور بماند.
