نخست وزیر بعدی بریتانیا وارث آشفتگی خواهد بود که برخی از اعضای حزب حاکم محافظه کار معتقدند مدیریت آن غیرممکن است.
به گزارش جماران به نقل از سی ان ان، تنها شش هفته مانده به عبور جانشین بوریس جانسون از درب سیاه معروف خیابان داونینگ 10، دو نامزد باقی مانده با مالیدن اسید به زخم حزبی که به شدت تقسیم شده است، وضعیت بد را بدتر می کنند که می توان مجبور به برگزاری انتخابات زودهنگام و امید به بهترین ها شد.
برای اهداف این مقاله، سی ان ان با چندین منبع در سراسر حزب محافظه کار به شرط ناشناس ماندن صحبت کرد. چند دلیل برای این وجود دارد که از نحوه انتخاب نخست وزیر جدید شروع می شود. جانشین جانسون توسط 47 میلیون بزرگسالی که برای رای دادن ثبت نام کرده اند، انتخاب نمی شود، بلکه توسط یک گروه بسیار کوچکتر متشکل از حدود 160000 نفر از اعضای حزب محافظه کار مردمی انتخاب خواهد شد. برنده در 5 سپتامبر اعلام خواهد شد.
این از نظر قانون اساسی کاملاً مناسب است. در بریتانیا، نخست وزیران مستقیما انتخاب نمی شوند. در عوض، اعضای پارلمان انتخاب می شوند و رهبر حزبی که بیشترین تعداد نماینده را دارد به طور متعارف دولت تشکیل می دهد. محافظه کاران همچنان از اکثریت سالمی از پیروزی جانسون در انتخابات سال 2019 برخوردار هستند، بنابراین جانشین او به سادگی این اکثریت را به ارث می برد و به عنوان رئیس دولت به عهده می گیرد.
با این حال، پویایی عجیبی را ایجاد می کند که در آن دو نامزد باقی مانده - لیز تراس و ریشی سوناک - باید چند هفته آینده را صرف سفر به کشور و توسل به اولویت های رای دهندگانی کند که کمتر از 0.5 درصد از مردم رای دهنده را تشکیل می دهند.
این بدان معناست که در مورد موضوعات مبارزاتی که نامزدها معتقدند به احتمال زیاد برای این گروه بسیار کوچک و به سختی متنوع از مردم جذاب است، شرکت کنید.
میانگین سنی یک عضو حزب در اواخر 50 سالگی است. تیم بیل که استاد سیاست در دانشگاه کوئین مری لندن است و در مورد حزب محافظه‌کار به طور گسترده مطالعه کرده است، می‌گوید: کمتر از نیمی از آنها سن بازنشستگی دارند و اکثرا سفیدپوست هستند. بیل می افزاید: آنها از خط محکمی بر قانون و نظم حمایت می کنند، مالیات های پایین را تایید می کنند، اما معتقدند که خدمات عمومی مهم هستند و باید به درستی تامین مالی شوند، به ویژه مدارس، پلیس و البته خدمات بهداشتی.
جای تعجب نیست که با توجه به بحران هزینه های زندگی، موضوع اصلی بحث نحوه مدیریت اقتصاد بوده است. تراس خواستار رویکردی متفاوت از افزایش مالیات جانسون است و مدعی است که کاهش فوری مالیات ها باعث رشد می شود. سوناک استدلال می کند که او معتقد است این یک اقتصاد فانتزی است، با توجه به اینکه بریتانیا هنوز در حال بهبودی از شوک اقتصادی ناشی از همه گیری کووید-19 است. همه اینها تا زمانی که فکر نکنید که سوناک وزیر خزانه داری یا وزیر دارایی جانسون بوده است، ممکن است بسیار رام به نظر برسد. اکنون روایتی در میان حامیان تراس به وجود آمده است که اگرچه او در کابینه جانسون به عنوان وزیر امور خارجه او بود، اما او بیش از همه مخالف آنچه که اکنون با افزایش مالیات سوناک ترسیم می‌شود - به جای رئیس او، جانسون، مخالف بود.
وقتی چند هفته گذشته سیاست بریتانیا را در نظر می گیریم و این که نبرد بین تراس و سوناک چقدر شخصی شده است، همه اینها حتی بدتر می شود. بسیاری از متحدان جانسون ادعا می‌کنند که استعفای سوناک به دلیل رسوایی ، اقدامی حساب شده برای سرنگونی جانسون بود تا بتواند به سمت بالاترین شغل خود ضربه بزند.
یکی از سخنگویان کمپین سوناک به سی ان ان گفت: "ریشی در نامه خود دلایل استعفای خود را روشن کرده بود. کافی بود." متحدان اصلی جانسون از آن زمان برای حمایت از تراس به عنوان کاندیدای ضد سوناک انباشته شده اند و به شدت علیه سوناک توضیحاتی ارائه می دهند و این خط را تکرار می کنند که او مسئول شکست های اقتصادی دولت است.
آنها سوابق ما را در دولت در مورد چیزهایی که او در کابینه به آنها رای داده است، خراب می کنند." این قانونگذار گفت: "این یک چیز است که می گوییم ما به یک جهت جدید نیاز داریم؛ این یک چیز است که سابقه خود را به سخره می گیریم و می گوییم هرکسی که از ریشی حمایت می کند اشتباه می کند. اگر آنها به همین منوال ادامه دهند، در صورت پیروزی واقعاً برای اتحاد نمایندگان مبارزه خواهند کرد."
این موضوع این است که آیا سوناک یا تراس می توانند نمایندگان مجلس را به گونه ای متحد کنند که امکان حکومت را فراهم کند که بسیاری از محافظه کاران را به وحشت انداخته است.
سلما شاه، مشاور سابق محافظه‌کار و مشاور دولت، به سی‌ان‌ان گفت: سه نامزد برتر هر کدام حدود یک سوم حزب پارلمانی را حمایت می‌کردند. هر کدام نسخه‌ای متفاوت از اینکه حزب باید به کجا برود ارائه کرده‌اند. این زندگی را برای هر تیم جدید Whips که نیاز به پر کردن شکاف دارد دشوار می کند. این کار با این واقعیت سخت تر می شود که به نظر می رسد تیم ها در مطبوعات و تلویزیون تکه هایی از یکدیگر جدا می کنند.
در بالای دعوای وحشیانه ای که بین دو نامزد در جریان است، چهره عظیم نخست وزیر در حال خروج به چشم می خورد. بسیاری از نمایندگان مجلس همچنان بر این باورند که جانسون همچنان بهترین شانس حزب محافظه کار برای پیروزی در انتخابات عمومی بعدی بود و رفتار او با افرادی مانند سوناک نابخشودنی بود. یکی از نمایندگان کهنه کار که درست پس از استعفای مارگارت تاچر به پارلمان پیوست، به سی ان ان گفت: "من نگران هستم. در آن زمان افرادی که از پشت به او خنجر زدند و مردمی که وفادار ماندند، خط جدایی آشکاری بود که حزب را برای سال ها مشخص کرد. اکنون همه چیز پیچیده تر شده است و من مطمئن نیستم که این دو (سوناک و تراس) بتوانند این شکاف ها را پر کنند."
چند ثانیه پس از اینکه تصمیم گرفته شد دو نفر نهایی تراس و سوناک باشند، یک نماینده محافظه کار حتی کمتر خوش بین به CNN گفت: "ما به تازگی در انتخابات بعدی شکست خورده ایم." شایان ذکر است که برخی از محافظه‌کاران، به‌ویژه آنهایی که اطراف تراس را احاطه کرده‌اند، خوش‌بین هستند که نمایندگان مجلس در زمانی که فشار وارد می‌شود متحد می‌شوند و حزب با چشم‌انداز واقعی از دست دادن قدرت روبرو می‌شود. آنها استدلال می کنند که حزب کارگر مخالف، اقتصاد بریتانیا را ویران می کند و دولت محافظه کار بعدی باید آن را اصلاح کند. این به تنهایی ارزش آن را دارد که غرورشان را ببلعیم و برایش بجنگیم.
با این حال، این یک حقیقت غیرقابل انکار است که هر کسی که در این رقابت پیروز شود، وارث اکثریت پارلمانی بی ثبات و 12 سال قدرت محافظه کار است که در آن کشور چهار نخست وزیر و حتی تکرارهای بیشتری از حزب محافظه کار دیده است. هر دو نامزد در دولت رسوایی جانسون خدمت می کردند - و شایان ذکر است که جانسون خود همچنان یک نماینده مجلس خواهد بود که هر کدام از آنها ریاست را بر عهده بگیرد و از پشتوانه ها بر سیاست بریتانیا ظاهر شود.
درست همانطور که ادوارد هیث در طول دوران نخست‌وزیری خود در دهه 1980 به سمت جانشین خود مارگارت تاچر تیراندازی کرد، تاچر در دهه بعد نیز همین کار را با جان میجر انجام داد. ترزا می جانسون را به خاطر رسوایی «پارتی گیت» به شدت مورد انتقاد قرار داد، بنابراین نخست وزیر بعدی احتمالاً مورد انتقاد جانسون قرار خواهد گرفت - به خصوص اگر او کار قبلی خود را به عنوان ستون نویس روزنامه از سر بگیرد. کار اختراع مجدد و متحد کردن حزبی که ماه هاست در انتخابات با مشکل مواجه بوده و تقریباً به همین مدت علناً خود را تاژک می زند، برای هر کسی سخت خواهد بود. برای هر یک از مدعیان رهبری که دست هر دوی آنها از مشاغل قبلی دولتی آلوده هستند و حامیانشان در تابستان طولانی و گرم بر سر یکدیگر گل پرتاب کرده اند، حتی سخت تر خواهد بود.
و اگر جناح های متخاصم نتوانند بر این اختلافات غلبه کنند، ممکن است متوجه شوند که شانس خود را برای ماندن در قدرت از بین برده اند و کلیدها را به یک حزب مخالف که از سال 2010 در خیابان داونینگ قفل شده است، تحویل داده اند. اما تعداد بسیار کمی از حزب محافظه کار طوری رفتار می کنند که می دانند این چنین است.
شایان ذکر است: پس از چند دوره رای‌گیری از نمایندگان حزب حاکم محافظه‌کار در مجلس عوام انگلیس درباره هشت نامزد جانشینی بوریس جانسون، اکنون دو نامزد نهایی برای به دست گرفتن رهبری این حزب و به تبع آن، نخست‌وزیری انگلیس مشخص شدند. گراهام برادی، رئیس کمیته ۱۹۲۲ درباره نتیجه رای‌گیری چهارمین دور رای‌گیری اعلام کرد ریشی سوناک ۱۳۷ رای و لیز تراس ۱۱۳ رای کسب کردند. پنی موردانت نیز با ۱۰۵ رای به علت اینکه از دو نامزد دیگر رای کمتری آورد از دور رقابت کنار گذاشته شد.
ریشی سوناک هندی تبار که در چهار دوره رای‌گیری برای جانشینی جانسون پیشتاز بود، در شهر ساوثهمپتون انگلیس زاده شد. والدینش از شرق آفریقا به انگلیس مهاجرت کرده بودند. ریشی سوناک در دانشگاه آکسفورد انگلیس در رشته فلسفه، سیاست و اقتصاد درس خواند و مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه استنفورد آمریکا گرفت. پس از سوناک که با ۱۳۷ رای از ۳۵۸ نماینده حزب محافظه‌کار در مجلس عوام انگلیس توانست بیشترین آرا را کسب کند، لیز تراس وزیر خارجه انگلیس با ۱۱۳ رای دومین بخت جانشینی جانسون است. تراس که همراه‌‌‌ترین عضو کابینه با سیاست‌های بوریس جانسون توصیف می‌شود در برخی موارد از جمله امور نظامی و مخالفت با اتحادیه اروپا مواضع شدید‌تری نسبت به جانسون داشته است. لیز‌تراس در دانشگاه آکسفورد و تا مقطع کارشناسی ارشد در رشته فلسفه، سیاست و اقتصاد درس خوانده و از سال ۲۰۱۰ نیز به عنوان نماینده حزب محافظه‌کار از حوزه جنوب غرب نورفولک وارد مجلس عوام شده است. او در چند وزارتخانه به عنوان معاون وزیر فعالیت کرد و پیش از رسیدن به مقام تصدی وزارت خارجه انگلیس، وزیر توسعه بین‌الملل این کشور بود. رسیدن سوناک به مرحله پایانی رقابت‌‌‌های درون حزبی برای جانشینی جانسون برخلاف میل جانسون، از شکاف عمیق در حزب حاکم محافظه‌کار حکایت دارد.
