چرا هیچ کس جرات نمی کند این حقیقت وحشتناک را به رئیس جمهور چین بگوید

به گزارش جماران به نقل ازسى ان ان اکنون، بیش از دو سال بعد، نوع اومیکرون در حال چرخش در مورد استراتژی پکن برای مقابله با کووید صفر است - و ظاهراً هیچ کس در قدرت جرات گفتن چنین چیزی را ندارد.

سختی‌های سیستم سیاسی ساخته شده توسط حزب کمونیست چین، توانایی این کشور را برای مقابله با نوع بسیار عفونی اومیکرون با هر چیزی غیر از بازی قفل کردن Whac-A-Mole مختل می‌کند.

تسلط چین در سانسور، تبلیغات و کنترل اجتماعی، شیوع اولیه کووید-19 را بررسی کرد و به پکن اجازه داد تا پاسخ موفقیت آمیز خود را در میان بحث های بین المللی در مورد منشاء ویروس تبلیغ کند. اما سانسور یک شمشیر دولبه است که اکنون نخبگان سیاست پکن را منزوی کرده و مانع از جریان صعودی اطلاعات به موقع و دقیق از زمین شده است.

این اینفو دمیک-- سانسور و تضعیف حقیقت -- هزینه گزافی برای چین دارد.

از اواسط ماه مارس، بیش از 70 شهر که 40 درصد از تولید اقتصاد ملی را تشکیل می دهند، اقدامات کنترل کووید را اجرا کرده اند. پیامدهای نه تنها برای اقتصاد چین، بلکه تجارت جهانی و زنجیره‌های تامین که قبلاً تحت فشار هستند، اقتصاددانان را نگران کرده است.

این در هیچ کجا به اندازه شانگهای، جواهر تاج اقتصادی چین مشهود نیست. از آنجایی که مقامات شهری متوجه افزایش عفونت‌ها شدند، با این امید که بدون آسیب رساندن به تجارت، مانع از شیوع آن شوند، قرنطینه‌های جزئی را امتحان کردند. اما این نتوانست عفونت‌ها را متوقف کند، که در هفته‌های اول آوریل پنج برابر شد و به حدود 20000 مورد در روز رسید. بسیاری از مردم، به ویژه افراد مسن، واکسینه نشده اند. گزارش شده است که واکسن کروناوک چینی سینووک نیز در برابر اومیکرون موثر نیست.

در نهایت دولت شانگهای به کتاب بازی ووهان بازگشت و کلانشهر 25 میلیون نفری را مسدود کرد. صفر کووید به معنای واقعی کلمه حبس کردن برخی افراد در خانه هایشان، آزمایش های دسته جمعی، فرستادن افراد آلوده به مراکز قرنطینه و محدود کردن بیشتر تعاملات اجتماعی در تلاش برای جلوگیری از گسترش جامعه است.

روش سنگین و خودسرانه ای که در شانگهای انجام شد نتیجه معکوس داشت. خشم مردمی در پلتفرم های رسانه های اجتماعی مانند وی چت و ویبو علیه کمبود مواد غذایی، حبس اجباری و جدایی کودکان از والدین به جوش آمد.

مردی برای شکایت از کمبود محصولات تازه، یخچال خالی را در بالکن آپارتمانش گذاشت. صحنه‌هایی از کارکنان پزشکی با لباس‌های هضمتی که مردم را به اطراف هل می‌دهند و یک ویدئو از یک کارگر که سگی احتمالاً آلوده را با بیل تا حد مرگ کتک می‌زند، در فضای مجازی پخش شد.

خشم ناشی از جدایی خانواده ها به حدی بود که مقامات به سرعت این عمل را کنار گذاشتند. و هنگامی که برخی از ساکنان شروع به فریاد زدن با عصبانیت از پنجره آپارتمان خود کردند، یک هواپیمای بدون سرنشین نظارتی هشدار داد: "میل خود را برای آزادی کنترل کنید. پنجره را باز نکنید و آواز نخوانید." بر نارضایتی‌ها گزارش‌هایی بود که مقامات انتشار این افزایش را تا پس از دو نشست مهم سى سى پی در پکن در اوایل ماه مارس به تعویق انداختند.

همچنین، در یک فایل ضبط شده از مکالمه تلفنی با یکی از ساکنان مضطرب شانگهای، یکی از مقامات محلی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های چین اذعان کرد که سیستم بهداشتی به هم ریخته است، نتایج آزمایش‌ها برای کم‌رنگ کردن تعداد موارد و سلامت تقلب شده است. توصیه های متخصصان نادیده گرفته شد.

این همه‌گیری به یک موضوع سیاسی تبدیل شده است که صرفاً برای حل این بیماری آنفولانزا مانند، نیروی انسانی، منابع و پول زیادی مصرف می‌کند. به نظر شما چه کشور دیگری در حال حاضر این نوع پیشگیری از بیماری همه گیر را انجام می دهد؟" جواب هیچکدام نیست. تعداد کمی از کشورها، حتی مستبدترین آنها، دارای شبکه نظارتی و مکانیسم های کنترل اجتماعی برای تحمیل چیزی مانند صفر کووید هستند.

مسدود کردن و فیلتر کردن اینترنت، همراه با ارتش کوچکی از سانسورهای انسانی و دوربین های مداربسته همه جا حاضر و نرم افزارهای تشخیص چهره، به عنوان یک مدار شکن بین حرف و عمل عمل می کند.

دولت بر هر گونه تلاشی برای سازماندهی سیاسی که ممکن است تسلط آن بر اطلاعات و قدرت را به چالش بکشد، هجوم می آورد. مقامات نتوانستند مردم را که از پشت بام ها فریاد می زدند و ویدیوهای گوشی های هوشمند منتشر می کردند، متوقف کنند، اما اعتراضات توسط رسانه های جریان اصلی که به شدت تحت کنترل هستند، تقویت نشد.

جریان اطلاعات در چین اساساً از بالا به پایین است. گزارش‌های دقیق مردمی، به‌ویژه گزارش‌هایی که رژیم را در وضعیت بدی قرار می‌دهند، به ندرت به سیاست‌گذاران نفوذ می‌کنند.

رئیس جمهور شی جین پینگ اکنون آنقدر با کووید صفر شناخته شده است که تغییر مسیر یک سقوط بزرگ سیاسی خواهد بود زیرا او خود را برای سومین دوره تقریباً بی سابقه ریاست جمهوری در بیستمین کنگره حزب در پاییز امسال قرار می دهد.

با بسیاری از معیارها، چین در مدیریت کووید-19 بهتر از بسیاری از کشورها عمل کرده است. این کشور تنها 9 مورد مرگ و میر در هر میلیون نفر را ثبت کرده است، در مقایسه با 2983 مورد برای ایالات متحده، اگرچه تعریف محدود آن از مرگ و میر ناشی از کووید-19 ممکن است تا حدی دلیل آن باشد.

گسترش بیماری را مهار کرده است و تاکنون تصویری از صلاحیت دولت را به نمایش گذاشته است.

اما همانطور که قرنطینه در شانگهای نشان داده است، همه اینها هزینه زیادی برای اقتصاد و رفاه فردی و آزادی شهروندان عادی چین داشته است.

برخی از آنها ممکن است از معامله راضی باشند. اما حتی در چشم انداز اطلاعات سانسور شده چین، به نظر می رسد که تعداد فزاینده ای از مردم سانسور نشده اند.

شایان ذکر است آخرین اقدامات دولت چین برای جلوگیری از گسترش کرونا در شانگهای شامل ضدعفونی گسترده خانه‌ها و جلوگیری از خروج افراد مبتلا از محل سکونت است

مقام‌های شهر شانگهای گفته‌اند که با ادامه افزایش موارد ابتلا به کووید در پایتخت مالی چین، اقدامات جدیدی را برای کنترل شیوع کرونا اجرا می‌کنند.

اقدامات جدید شامل نصب آژیرهای الکترونیکی بر روی درب خانه‌ها برای جلوگیری از خروج افراد مبتلا و همچنین خارج کردن مردم از خانه‌شان برای ضدعفونی کردن آن است.

در اوایل این هفته، مقامات محلی صدها نفر را به اجبار از خانه‌هایشان بیرون بردند، تا ساختمان‌ها را ضد عفونی کنند.

با اجرای این محدودیت‌های جدید، قرنطینه شهر چند ده میلیون نفری شانگهای وارد هفته پنجم خود شده است.

مقامات شهر شانگهای گفته‌اند که همه بیماران مبتلا و افرادی که در تماس نزدیک با آنها بوده‌اند را به مراکز قرنطینه دولتی منتقل خواهند کرد.

علاوه بر این، اقدامات ضد عفونی در برخی از مناطق شهر که شیوع در آن بیشتر بوده نیز تشدید خواهد شد. این احتمالا به این معنی است که برخی از ساکنان از جمله کسانی که آزمایش آنها منفی بوده هم مجبور خواهند شد به طور موقت از خانه‌هایشان خارج شوند.

این اقدام چند روز پس از آن صورت می‌گیرد که به مردم دو منطقه دیگر شهر دستور داده شد تا اقامتگاه‌های خود را برای اسکان موقت مبتلایان ترک کنند.

در منطقه بیسیا یک اخطار رسمی به ساکنان داده شده و به آنها گفته شده که وسایل خود را جمع و بسته‌بندی کرده و هنگام خروج از خانه درهای کمد لباس خود را باز بگذارند.

این افراد باید موقع ترک خانه‌هایشان درب ورودی خانه را باز گذاشته و حیوانات خانگی را هم با خود نبرند.

تصاویری در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که مردم در شب با چمدان‌ها در صف ایستاده‌اند تا خانه‌هایشان را ترک کنند.

تازه‌ترین تدابیر حاکی از عزم مقامات چینی برای جلوگیری از گسترش کووید در قطب مالی و تجاری کشور است.

در حال حاضر در برخی مناطق قرنطینه شده شهر، مردم برای دسترسی به منابع غذایی با مشکل مواجه شده‌اند و مجبور هستند منتظر توزیع سبزیجات، گوشت و تخم مرغ توسط دولت باشند.

مقامات چین همچنان در تلاشند تا استراتژی زندگی بدون کووید در این کشور را حفظ کنند.

اما افزایش قابلیت انتقال و ماهیت ملایم‌تر سویه اومیکرون، پرسش‌هایی در مورد اینکه آیا استراتژی فعلی در بلندمدت جواب می‌دهد یا خیر را ایجاد کرده است.

اواخر ماه مارس یک مورد ابتلا به کرونا در شانگهای شناسایی شد و پس از آن تاکنون بیش از ۴۰۰ هزار نفر ابتلا ثبت شده و ۳۶ نفر نیز جان خود را از دست داده‌اند.

به گفته مقامات چینی تقریبا همه مبتلایان افراد مسن و واکسینه نشده‌ای بوده‌اند که مشکلات سلامتی داشتند.

مدیران ارشد شماری از شرکت‌های بزرگ چینی هشدار داده‌اند که اعمال محدودیت‌های آمد و شد ناشی از شیوع ویروس کرونا در شانگهای، بزرگترین شهر این کشور، که اکنون وارد سومین هفته محدودیت شده، می‌تواند به‌زودی بر اقتصاد چین تاثیر بگذارد.

نگرانی‌های ویژه‌ای برای بخش تولید وجود دارد، زیرا شرکت‌ها نمی‌توانند قطعات ضروری را از بزرگترین شهر چین تامین کنند.

شیائو پنگ، سازنده خودروهای برقی هشدار داد که اگر از ماه مه کار در شانگهای شروع نشود، کلیه کارخانه‌های خودروسازی سراسر کشور ممکن است از کار متوقف شوند.

در همین رابطه، شرکت بزرگ فن‎آوری "هووایی" جداگانه هشدار داده که به‌دلیل محدودیت‌های کرونا، نشانه‌هایی از تنش فزآینده در این شهر به چشم می‌خورد.

ویدئوهایی منتشر شده که نشان می‌دهند بین پلیس و مردمی که به اجبار خانه‌های خود را ترک کرده‌اند تا به اماکن موقت قرنطینه تبدیل شوند، رویارویی صورت گرفته است.

چین، برای جلوگیری شیوع کووید-۱۹، و ریشه‌کنی آن، سیاست "کرونای صفر" را اتخاذ کرده که از سخت‌گیرانه‌ترین روش‌های کنترل همه‌گیری این ویروس است.

حدود یک ماه پیش که برای نخستین بار سویه اومیکرون ویروس کرونا در شانگهای دیده شد، محدودیت‌های رفت و آمد فقط در مناطق خاصی اجرا شد. اما بعدتر به دنبال گسترش میزان ابتلا، مسئولان، شهر را به دو قسمت تقسیم کردند که هر یک از آن‌ها مقررات خودش را داشت.

سپس به‌دلیل میزان بالای ابتلا به کرونا، محدودیت‌ها گسترده‌تر شد و کل شانگهای ۲۵ میلیون نفری را در برگرفت.

به این ترتیب، از مردم شانگهای خواسته شد که درخانه‌های خود بمانند. آن‌ها اجازه ندارند حتی به دلایل ضروری مانند خرید مواد غذایی از محل اقامتشان خارج شوند.

مردم شانگهای در صورت ابتلا، حتی اگر بیماری آن‌ها ملایم یا بدون علائم باشد، حق ندارند خودشان را در خانه‌هایشان قرنطینه کنند بلکه باید راهی مراکز قرنطینه شوند، مکان‌هایی که به گفته منتقدان بسیار شلوغ هستند و شرایط چندان مناسبی ندارند.

اما قوانین سخت‌گیرانه موجب نارضایتی‌ها و خشم ساکنان این شهر شده است، از جمله اینکه براساس این قوانین، کودکان در صورت ابتلا به کرونا از والدینشان جدا می‌شوند.

البته مقام‌های شانگهای بعدا به والدینی که خودشان هم مبتلا شده بودند اجازه دادند به فرزندانشان در مراکز قرنطینه ملحق شوند.

تشدید محدودیت‌های کرونا به معنای این است که بیشتر مردم باید در خانه‌هایشان بمانند و منتظر باشند که دولت برایشان آب و غذا (گوشت، سبزیجات و تخم مرغ) بیاورد. اما با گسترده شدن محدودیت‌ها، خدمات تحویل غذا، وبسایت‌های فروش مواد غذایی و حتی توزیع ذخیره‌های دولتی با مشکل روبرو شدند.

بسیاری از افرادی که در انتقال مواد غذایی شرکت داشتند، اکنون در مراکز قرنطینه نگهداری می‌شوند. شماری از افراد محلی در بعضی از مناطق شانگهای گفتند که کاملا بدون غذا ماندند.

در شانگهای همچنین نگرانی در مورد گران شدن مواد خوراکی و سرنوشت افراد مسن جامعه که توانایی کمتری در استفاده از فن‌آوری دارند، افزایش یافت.

با این حال، چین جزو معدود کشورهایی است که هنوز قصد ریشه‌کن کردن کرونا را دارد، برخلاف بیشتر کشورها که مشغول تطبیق دادن خودشان برای زندگی در کنار سویه اومیکرون این ویروس هستند.

ویدئویی از درگیری بین پلیس و افرادی که مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند در فضای مجازی منتشر شده است.

علت این درگیری این بوده که برخی مجتمع‌های مسکونی در شانگهای در حال تبدیل شدن به مراکز قرنطینه هستند و ساکنان این مجتمع‌ها در برابر این تصمیم مقاومت می‌کنند.

در حال حاضر حدودا بیش از ۲۰ هزار مبتلا روزانه در این شهر شناسایی می‌شود و مقامات محلی به دنبال ایجاد و یافتن فضای کافی برای قرنطینه مبتلایان هستند.

در هفته‌های اخیر سالن‌های نمایشگاهی و مدارس این شهر به مراکز قرنطینه تبدیل شده و بیمارستان‌های موقت هم برای درمان مبتلایان راه‌اندازی شده است.