رئیس جمهور منتخب آمریکا درک می کند پاره کردن توافق هسته ای که برای این کشور نفع دارد، کار درستی نیست.
اروپاییِ ها تصریح کرده اند که نمی خواهند از توافق هسته ای با ایران خارج شوند و حاضر نیستند به دلیل تصمیم یک جانبه آمریکا، بار دیگر تحریم های اقتصادی ایران را اعمال کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «رایان کراکر» سفیر پیشین آمریکا در عراق در مطلبی در روزنامه دنور پست نوشت: برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) یک سال پس از آغاز اجرا، به هدف اصلی آن یعنی کاهش پیشرفت هسته ای ایران و تضمین اینکه این کشور سلاح هسته ای نخواهد داشت(!)، رسیده است.
این در حالی است دولت «دونالد ترامپ» چهار روز پس از اولین سالگرد اجرای برجام به عنوان رئیس جمهور جدید این کشور سوگند یاد خواهد کرد و وارد کاخ سفید خواهد شد. بنابراین ادامه اجرای این توافقنامه در کنار بررسی سیاست کلی آمریکا نسبت به ایران اقدامی عاقلانه به نظر می رسد. در واقع همانطور که «جان برنان» رئیس سازمان سیا به تازگی به بی بی سی گفت، لغو این توافق، «یک حماقت» خواهد بود.
به واسطه این دستورالعمل جامع، که مسئول مذاکره کنندگان ایرانی آن «محمد جواد ظریف» وزیر خارجه این کشور و فارغ التحصیل دانشگاه «دنور» بود، برنامه هسته ای ایران تحت کنترل درآمد.
این دستاورد بزرگ به آمریکا و متحدان آن اجازه می دهد تا بر روی مناطق دیگری از نگرانی های خود متمرکز شوند.
این در حالی است که توافق هسته ای تاکنون بهبود چشمگیر در روابط دو جانبه بین آمریکا متحده و ایران و یا در روابط ایران با همسایگان عرب آن ایجاد نکرده است.
اگر «هیلاری کلینتون» نامزد دموکرات ها به عنوان رئیس جمهور انتخاب می شد، به احتمال زیاد یک رویکرد سختگیرانه تری در قبال دیگر سیاست های ایران در پیش می گرفت. هنوز روشن نیست که آیا ترامپ هم همین کار را خواهد کرد یا خیر. با این حال او باید توجه داشته باشد که بسیاری از دشمنان منطقه ای ایران - از جمله عربستان سعودی و رژیم اسرائیل - در حال حاضر از او می خواهند برجام را دنبال کند. نگرانی های آنها در مورد توافق هسته ای هرگز به اندازه نگرانی آنها درباره جنبه های منع گسترش سلاح های نبوده است.
سیاست های اشتباه و ضعیف آمریکا، مانند حمله به عراق در دولت «جورج دبلیو بوش» و خروج نیروها در دوران اوباما، به ایران فرصت داد تا در عراق نفوذ پیدا کند و خلاء پس از سرنگونی صدام حسین (دیکتاتور معدوم عراق)را پر کند. بی میلی اوباما به حمایت جدی از مخالفان مسلح در سوریه باعث شد تا ایران و روسیه وارد ماجرای حل و فصل سیاسی بحران سوریه شوند.
با توجه به نفوذ ایران در عراق و سوریه، غیر واقعی است اگر که بخواهیم ایران را از مذاکرات در مورد آینده سیاسی این کشورها کنار بگذاریم. اما این بدان معنی نیست که آمریکا باید اجازه می دهد تهران به منافع آمریکا و متحدانش آسیب وارد کند.
با این حال، بهترین رویکرد سیاسی برای آمریکا این است که ائتلافی از کشورهای همفکر تشکیل دهد - همان کاری که در نهایت به توافق هسته ای منجر شد.
متحدان اروپاییِ آمریکا به ویژه تصریح کرده اند که نمی خواهند از توافق هسته ای با ایران خارج شوند و حاضر نیستند به دلیل تصمیم یک جانبه آمریکا، بار دیگر تحریم های اقتصادی ایران را اعمال کنند. ابطال توافق هسته ای، به یک بحران اولیه و غیر ضروری در روابط کشورهای حوزه اقیانوس اطلس منتهی خواهد شد و به احتمال زیاد به نفع روسیه، چین تمام خواهد شد.
ترامپ به عنوان رییس جمهور منتخب درک می کند پاره کردن توافقی که هنوز برای این کشور نفع دارد کار درستی نیست. او پس از تصدی ریاست جمهوری در 20 ژانویه با بسیاری از تصمیم گیری های دشوار مواجه خواهد شد اما به لطف طرح جامع اقدام مشترک، با بحران هسته ای با ایران مواجه نخواهد شد.
