چین دارای منابع فولاد بسیار، ظرفیت و تخصص کشتی‌سازی و همچنین تسلیحاتی خوبی است که بسیاری از آنها را از روس‌ها گرفته است.
به گزارش جماران،گام تازه توسعه نیروی دریایی چین این‌روزها در اسکله‌های شانگهای در حال رقم خوردن است. جایی که تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد یک ناو هواپیمابر ۳۱۵ متری این کشور از نوع ۰۰۳ در حال ساخت و تکمیل است.
چین دارنده بزرگترین نیروی دریایی جهان و همچنین بزرگترین صنعت کشتی‌سازی در دنیا است اما ناو هواپیمابر جدید این کشور که از نوع ۰۰۳ است یک پیشرفت اساسی به شمار می‌رود. این یک کشتی به اندازه جدیدترین کلاس فورد آمریکایی با یک منجنیق الکترومغناطیسی تجهیز شده و توانایی پرتاب مناسب جت‌ها را دارد.
این بخشی از تلاش‌های پکن برای عقب راندن نیروی دریایی آمریکا در غرب اقیانوس آرام است. منطقه‌ای که در آن مناقشات میان چین و هم‌پیمانان آمریکا شدت گرفته است. روزنامه گاردین در گزارشی به این موضوع پرداخته و می‌نویسد: از زمان جنگ جهانی دوم ایالات متحده قدرت برتر دریایی منطقه بوده و همواره امنیت ژاپن، کره جنوبی و به ویژه تایوان را که چین روی این منطقه ادعاهایی دارد، تامین کرده است. اما تمایل «شی جین پینگ» رئیس جمهوری چین برای ساخت یک نیروی دریایی در سطح جهانی تا سال ۲۰۳۵ به سرعت معادلات در این حوزه را تغییر داده است.
پنتاگون می‌گوید در حال حاضر چین ۳۵۰ کشتی جنگی در مقابل ۲۹۳ کشتی جنگی ایالات متحده دارد. چین در ۲۰ سال گذشته ناوگان خود را سه برابر کرده و قصد دارد تا سال ۲۰۲۲ تعداد کشتی‌های جنگی خود را به ۴۰۰ برساند، این در حالیست که برنامه ایالات متحده برای افزایش تعداد ناوهای خود به ۳۵۵ هنوز برنامه زمانی مشخصی ندارد.
در مقابل آمریکا برنامه‌های گسترده‌ای دارد تا بتواند با کمک متحدان خود چین و قدرت دریایی این کشور را کنترل و خنثی کند. وجود ناوهایی از انگلیس در آب‌های منطقه‌ای پیرامونی چین بخشی از این برنامه است.
ناوهواپیمابر ملک الیزابت انگلیس در ماه اوت چندین رزمایش مشترک را با حضور کشورهای همپیمانی چون ایالات متحده، فرانسه، استرالیا، ژاپن، نیوزیلند و کره جنوبی در دریای چین جنوبی انجام داد که هدف آنها مشخصا مقابل با خطر تهدید چین به شمار می‌رفت.
همچنین همکاری‌های ایالات متحده با نیروی دریایی استرالیا برای ارتقا قدرت فن‌آوری زیردریایی هسته‌ای این کشور، امکان استقرار طولانی مدت زیر آب را برای زیردریایی‌های «سانتی دیزلی» استرالیایی فراهم کرده است. بر این اساس ایالات متحده، تکنولوژی زیردریایی هسته‌ای را به استرالیا ارائه می‌دهد و این می‌تواند به پیشرفت چشمگیر این صنعت در استرالیا منجر شود. درحالی که تکنولوژی فعلی این صنعت در استرالیا تنها قادر به حضور ۱۱ روزه در آب‌های چین جنوبی بود، با پیشرفت‌های جدید این زیردریایی‌ها قادر خواهند بود تا ۲ ماه به ماموریت خود ادامه دهند.
با این حال زیردریایی هسته‌ای استرالیا تا سال ۲۰۴۰ آماده نخواهد شد و در مقابل چین هر ۱۵ ماه یک زیردریایی هسته‌ای می‌سازد.
هرچند از نظر تکنولوژی، توان نظامی و همچنین قدرت مدل‌های چینی ضعیف‌تر و قدیمی‌تر هستند. با این وجود آمریکا تخمین می‌زند که تعداد زیردریایی‌های هسته‌ای چینی‌ها از نیروی دریایی آمریکا بیشتر باشد. کنگره ایالات متحده در گزارشی تخمین زده احتمالا این عدد ۳۳۰ هزار در مقابل ۲۵۰ هزار باشد. هرچند بسیاری معتقدند عدم تجربه میدانی و استفاده نکردن از این تجهیزات از سوی چینی‌ها می‌تواند ظرفیت و کارایی این تکنولوژی را پایین بیاورد.
«کریس پری» دریاسالار بازنشسته در نیروی دریایی سلطنتی انگلیس در این خصوص به گاردین می‌گوید: «چین دارای منابع فولاد بسیار، ظرفیت و تخصص کشتی‌سازی و همچنین تسلیحاتی خوبی است که بسیاری از آنها را از روس‌ها گرفته، اما همچنان این پرسش باقیست که آیا پکن از نیروی انسانی آموزش دیده و کافی برای بهره‌مندی از این فن‌آوری برخوردار است یا خیر؟ اگر بخواهم ساده‌تر بگویم هنوز نمی‌دانیم که آیا آنها می‌توانند بجنگند؟»
به گزارش یورونیوز، چینی‌ها به صورت مرتب تمرینات نظامی و رزمایش‌هایی را نزدیکی مرزهای خود برگزار می‌کنند با این وجود بسیاری از کارشناسان نظامی معتقدند هنوز تصویر مشخصی در خصوص توان این کشور برای مقابله با تهدیدهای دریایی وجود ندارد.
یکی از مهمترین چالش‌های میان چین و ایالات متحده در این حوزه به مسئله تایوان مربوط می‌شود. منطقه‌ای که پکن آن‌را بخشی از خاک خود می‌داند. آخرین بحران واقعی بر سر این منطقه میان ایالات متحده و چین در سال ۱۹۹۶ و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری تایوان رخ داد. جایی که پس از شلیک چندین موشک از سوی چین به نزدیکی آب‌های تایوان، با دستور بیل کلینتون، دو ناو هواپیمابر آمریکایی برای حفاظت از این جزیره به منطقه اعزام شد.
بعد از آن اختلافات طرفین در این خصوص همواره در سطح سیاسی محدود مانده است و مشخص نیست نیست که آیا ایالات متحده می‌تواند دوباره به تایوان نزدیک شود یا خیر. متخصصان نظامی دریایی معتقدند با توجه به شرایط کنونی تقابل دوباره در آن مقیاس در تایوان دیگر امکان‌پذیر نخواهد بود مگر با پدید آمدن تهدیدات جانی.
همچنین پرسش‌های دیگری نیز در خصوص اهداف چین در جزایر مختلف در دریای چین که برخی از آنها به تازگی تصرف شده‌اند وجود دارد.
«متیو دونچل» پژوهشگر در اندیشکده فرانسوی مونتانیه در این خصوص به گاردین می‌گوید: «یکی از موضوعات مهم در توسعه نیروی دریایی چین، اثری است که می‌تواند بر خطوط دریایی کشورهای همسایه از جمله ژاپن داشته باشد. به یاد داشته باشید که ژاپن برای واردات ۸۰ درصد نفت خود به دریا وابسته است و با قدرت گیری توان دریایی چین ممکن است این مسئله در معرض تهدید قرار گیرد.»
این متخصص نیروی دریایی در ادامه می‌افزاید: «هنوز هیچ یک از طرفین این آمادگی را ندارند که روند ساخت و توسعه ناوهای خود را متوقف کنند. ضمن اینکه نباید بعد احساسی را دست کم گرفت. ناسیونالیسم یک نیروی قدرتمند در چین است که سیاستمداران را وادار به اتخاذ موضع سخت در قبال اختلافات سرزمینی می‌کند.»
