انصارالله یمن، سعودی ها را شکست داده اند با این وجود آمریکا یا به راستی اطلاع ندارد یا از پذیرش واقعیت سر باز می زند.
به گزارش جماران، فارین پالیسی در مطلبی نوشت: «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه آمریکا در مصاحبه اخیر خود با فرید زکریا در شبکه سی ان ان در مورد جنگ در یمن اظهار داشت که «سعودی ها به طور مثمر ثمر در تلاش برای پایان دادن به این جنگ بوده اند.» وی از حوثی ها، انصارالله، انتقاد کرد که با موافقت نکردن با مذاکره «به مقاومت ادامه می دهند». اظهارات وی نشان دهنده موضع رسمی آمریکا است، با این وجود آنها یا اطلاعات ندارند یا از پذیرش واقعیت سر باز می زنند: انصارالله سعودی ها را شکست داده اند.
هنگامی که «محمد بن سلمان» وزیر دفاع وقت عربستان سعودی، عملیات «طوفان قاطعیت» علیه حوثی ها را در مارس 2015 آغاز کرد، وی فرض کرد که این عملیات نظامی یک پیروزی آسان در پی خواهد داشت که به تأیید ارتقاء نهایی وی برای رسیدن به پست پادشاهی در آینده کمک می کند.
در عوض، این یک معضل شد، زیرا عربستان سعودی نه تنها وحشیگری را در حق یک جامعه ناامید و فقیر تمام کرد، بلکه با وجود صرف میلیاردها دلار سخت افزار نظامی آمریکا، قادر به شکست یک گروه نشد. تمایل اخیر سعودی ها برای مذاکره در مورد آتش بس بیانگر موقعیت تضعیف شده آنها است.
ادعای آمریکا و عربستان سعودی در مورد این که به دنبال صلح هستند صادقانه نیست، زیرا برنامه هایی که آنها به حوثی ها ارائه داده اند می تواند به جای اینکه آنها را به سمت پذیرش آتش بس سوق دهد، ترغیب به ادامه جنگ کند.
برای خاتمه دادن به یک جنگ، فاتحان معمولاً شرایط آتش بس را به بازندگان دیکته می کنند. تحمیل خواسته های حداکثر گرایی به برنده ها کاری بیهوده است: آنها به سادگی به جنگ ادامه خواهند داد.
برای درک بن بست امروز، نگاه به برخی از تاریخ های دیپلماتیک ضروری است. چارچوب کلیه مذاکرات بین المللی در مورد یمن همچنان به قطعنامه 2216 شورای امنیت سازمان ملل متحد باقی مانده است. شورای امنیت قطعنامه 2216 را در آوریل 2015، یعنی درست پس از هدایت ائتلاف نظامی توسط سعودی ها در تلاش برای اخراج حوثی ها از سرزمین هایی که تصرف کرده بودند، تصویب کرد.
این قطعنامه حوثی ها را به عنوان جنگ طلب اصلی در درگیری های یمن تعریف می کند. از همه مهمتر، قطعنامه 2216 از حوثی ها می خواهد که از سلاح و دستاوردهای سرزمینی خود چشم پوشی کنند. اما با توجه به شرایط موجود در میدان جنگ، حوثی ها هرگونه مذاکره را براساس این شرایط منسوخ رد می کنند.
تحمیل خواسته های حداکثر گرایی به برنده میدان کاری بیهوده است: آنها به سادگی به جنگ ادامه خواهند داد.
قطعنامه 2216 شرایط شش سال پیش در یمن را منعکس می کند، زمانی که بازگشت به یمن برای بازگشت به روند انتقال سیاسی مورد حمایت سازمان ملل متحد که حوثی ها با تصرف صنعا در اواخر سال 2014 آن را مختل کردند ، منعکس می شود. این توازن قدرت امروز را منعکس نمی کند.
سازمان ملل و شورای همکاری خلیج فارس پس از ماه ها اعتراض بهار عربی در طول سال 2011 در انتقال سیاسی یمن دخیل شدند. «علی عبدالله صالح» سرانجام در فوریه 2012 از ریاست جمهوری یمن کناره گیری کرد. حزب سیاسی صالح از معاون رئیس جمهور وی حمایت کرد، «عبد ربه منصور هادی»، که در انتخابات ریاست جمهوری که حوثی ها و گروه های جدایی طلب جنوب تحریم کردند، بدون مخالفت شرکت کرد.
هادی قرار بود به مدت دو سال به عنوان رئیس جمهور موقت خدمت کند و از انتقال دموکراتیک یمن، از جمله کنفرانس گفت و گوی ملی از مارس 2013 تا ژانویه 2014 ، نظارت کند. گفت و گوی ملی برای ایجاد چارچوبی برای قانون اساسی جدید، و شامل شدن زنان و جوانان مورد ستایش بین المللی بود.
با این حال نتیجه گفت و گوی ملی نه رضایت حوثی ها و نه تجزیه طلبان جنوبی را جلب نکرد. صالح در سال 1994 که یمن جنوبی سابق سعی در جدایی داشت ، جدایی طلبان جنوبی را شکست داده بود و آنها را تا حد زیادی از قدرت کنار گذاشته بود. به همین ترتیب، بین سال های 2004 و 2010 ، صالح برای شکست دادن جنبش رو به رشد خود با حوثی ها یک سری جنگ کرد. صالح پس از برکنار شدن از قدرت، با حوثی ها همسو شد و سعی در کنترل مجدد قدرت داشت. حوثی ها صالح را پذیرفتند زیرا وی نیروهای خود را با واحدهایی از ارتش یمن که هنوز به او وفادار بودند تقویت می کند، اگرچه آنها پس از اینکه وی خیانت کرد در سال 2017 او را حذف کردند.
با حمایت صالح، حوثی ها کنترل صنعا را بدست گرفتند و هادی را مجبور به استعفا کردند. هادی پس از فرار به شهر عدن یمن و بعداً به ریاض، عربستان سعودی، استعفا را لغو کرد، اما از سال 2015 فقط نام رئیس جمهور را یدک می کشد. وی خواستار مداخله سعودی ها شد، اقدامی که شورای امنیت سازمان ملل متحد با قطعنامه بعدی خود تأیید کرد. سعودی ها اقدامات خود را در یمن را با ادعای احیای مجدد قدرت هادی، همانطور که در قطعنامه 2216 آمده است، توجیه می کنند.
