مجسمه آزادی در زمان نخستین مناظره انتخاباتی آمریکا و فریادهای بایدن و ترامپ، سرش را از شرم به زیر انداخته بود.
به گزارش جماران، پولتیکو در گزارشی نوشت: در سال 1858، «آبراهام لینکلن» در رقابت انتخاباتی برای کرسی ایالت ایلینوی در مجلس سنا یک رقیب قدرتمند به نام «استیون داگلاس» را در مقابل خود داشت. 7 دور مناظره میان این دو نفر برگزار شد. در آن زمان بحث بر سر برده داری، آمریکا را دوپاره کرده و مخالفان و موافقان سیاسی را در برابر هم قرار داده بود. متن این مناظره ها که در آن زمانه پرآشوب برگزار شد، سال ها به‌عنوان درس سیاست و معیاری برای سیاستمداران برای انجام بحث های سیاسی با مخالفانشان بوده است.
در آن زمان، مناظره های سیاسی بدون مجری برگزار می شد و سیاستمداران با تکیه بر سخنوری، اشراف به فلسفه، حقوق، تاریخ و البته برنامه هایشان، دیگری را به چالش می کشیدند.
مناظره ها بدون محدودیت زمانی برگزار می شد و طرفین نسبت به یکدیگر التزام اخلاقی داشتند تا به موضوعات شخصی و حاشیه های اخلاقی و فردی در زندگی یکدیگر ورود نکنند و ضمن احترام به دیگری، نظرات خودشان را توضیح دهند و نادرستی مبانی سیاسی طرف مقابل را نشان دهند.
حتی تنظیم وقت و میزان صحبت کردن را نیز دو رقیب سیاسی تعیین می کردند و پایبندی به این رویه هیچ ضمانتی جز اخلاق و شرافت آنها نداشت.
لینکلن و داگلاس در جریان این هفت مناظره، سطحی عالی از این نوع بحث های سیاسی را برای آمریکای پس از خود به یادگار گذاشتند. لینکلن آن رقابت سیاسی را به رقبای دموکراتش باخت ولی صبوری، سخنوری و دانشی که در این مناظره ها از خود نشان داد، چندی بعد او را به مقام ریاست جمهوری آمریکا رساند.
اما آنچه شب گذشته در نخستین مناظره انتخاباتی میان ترامپ و بایدن گذشت، بیش از آنکه بازگشتی به آن سنت دموکراسی آمریکایی باشد، نمایشی از کشتی کج دو سیاستمدار پا به سن گذاشته بود که در رینگ مسابقه، مدام بر صورت هم پنجه می کشیدند.
استراتژی ترامپ در این مناظره، مانند همیشه بر حمله مداوم و بی وقفه استوار شده بود تا بایدن را ناتوان و ضعیف نشان دهد. این استراتژی هیچ گاه در شان مقام ریاست جمهوری در آمریکا نبوده و برای مردم آمریکا پذیرفتنی نیست ولی استراتژی بایدن هم دست کمی از ترامپ نداشت.
اگر ترامپ، فرزند بایدن را «معتاد» نامید (در حالی که او سال ها است که از اعتیاد رها شده)، بایدن هم رئیس جمهور مستقر را «توله سگ پوتین» خواند.
این زشت ترین عبارات بیان شده در مناظره دیشب نبود. بایدن در واکنش به مداخله بی وقفه ترامپ در سخنانش، دو بار او را «دلقک» خواند و یک بار هم به او گفت که «خفه شو».
مناظره، صحنه زد و خورد دو نفری بود که می خواستند در مقابل دیگری ضعف از خود نشان ندهند، حتی اگر این دستاورد به بهای خفت و شرمندگی مردم آمریکا تمام شود.
به همین دلیل مناظره دیشب را باید «حماسه شرمساری ملی» خواند. این لکه ننگ سال ها بر دامن آمریکا خواهد ماند چرا که هر دو کاندیدا در حمله به یکدیگر هیچ مرزی را نگه نداشتند.
اینکه سیاستمداران پرده تظاهر را کنار بگذارند و مانند حیوانات باغ وحش به سمت هم زباله پرتاب کنند، شاید سرگرم کننده باشد ولی اینکه همه موضوعات مهم و مبنایی کنار گذاشته شد و طرفین صرفا به هم حمله کردند، آمریکایی ها را دلسرد کرد.
از سال 1960 که مناظره های انتخاباتی ریاست جمهوری مستمرا برگزار شده است تا پیش از آنکه ترامپ وارد رقابت های انتخاباتی شود، بی تابی و چشم برهم گذاشتن «ال گور» در مناظره های انتخابات سال 2000 یا نگاه کردن به ساعت مچی (به نشانه اینکه طرف مقابل زیاد و بیهوده سخن می گوید) که در سال 1992 جرج بوش پدر انجام داد، به عنوان رفتار ناشایست کاندیدای ریاست جمهوری در آمریکا مطرح می شد.
اما بایدن و ترامپ چنان صحنه ای از جنگ لفظی، بی احترامی و اتهام زنی را پیش چشم مخاطبان آمریکایی به نمایش گذاشتند که بنا به گفته «بروک اسپکتور» متخصص روابط بین الملل، مجسمه آزادی در زمان این مناظره و فریادهای بایدن و ترامپ، سرش را از شرم به زیر انداخته بود.
