دشمنی ترامپ با تیک تاک، نشانه جنگ های بزرگتر تکنولوژیکی در آینده است.
به گزارش جماران به نقل از ایندیپندنت، دعوای دونالد ترامپ با تیک تاک تقریبا حل شده است اما نکته اصلی این است که سیاست امریکا در قبال چین در چارچوب تازه ای قرار گرفته است. برای مقدمه این مساله را به دیده نبردی بنگرید که تبدیل به یک جنگ 30 ساله خواهد شد.
این چارچوب، بی اعتنا به این که چه کسی در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر یا انتخابات آتی پیروز شود، ادامه خواهد یافت. آب رفته به جوی برنمی گردد. این موضوع قدرت است. در 30 سال گذشته، آمریکا با جسارت از صعود چین حمایت کرد و نوعی رابطه را با آن برقرار کرد که به واسطه آن چین کالاهای وارداتی ارزان قیمتش را به آمریکا فروخت و در مقابل به شرکت های آمریکایی اجازه داد تا در این کشور جای پا باز کنند.
«نیل فرگوسن و موریتس شولاریک» دو استاد دانشگاه، از واژه «چیمِریکا» برای توصیف این رابطه استفاده کرده اند. چین از این رابطه حمایت کرد زیرا ثمره آن تولید ناخالص ملی این کشور را چهار برابر کرده است. آمریکا هم کنار ایستاد و نظاره کرد؛ بخشی به دلیل آن که کالاهای ارزان چینی سطح زندگی را در آمریکا بالا برده و در کل این احساس را به وجود آورده که چین به تدریج به سوی یک الگوی دموکراتیک غربی متمایل خواهد شد.
این رابطه که با بحران مالی سال 2009-2008 تضعیف شد، اکنون از هم گسسته است. جنگ تجاری ترامپ با چین یکی از عوامل این ازهم گسستگی، و بلند پروازی های چین در هنگ کنگ و دریای جنوب چین عامل دیگر آن بوده است. استفاده آمریکا از بازوی تجاری اش برای اجبار متحدانش به عدم استفاده از تجهیزات ساخت شرکت هواوی در شبکه های ارتباطاتی شان مزید بر علت شده است. هر کجا آمریکا هدف آسیب پذیری (در ارتباط با چین) می بیند – و باور کنید یا نه تیک تاک آسیب پذیر است – به آن حمله می کند. آمریکا از توانایی مالی لازم برای این مقابله بهره مند است. مساله هویج و چماق (تشویق و مجازات) است: یا اجازه می‌دهید کنترل عملیات آمریکا را در دست بگیریم که برای آن به شما مبالغ خوبی پرداخت می شود یا از دور خارج می شوید. تصمیم با شماست.
این برخوردی سرسختانه است و سخت تر هم خواهد شد. هرکه رئیس جمهور آمریکا باشد و هر موقعیتی در کنگره داشته باشد، با حرکت تدریجی چین به سوی کنترل کل اقتصاد آمریکا این نبرد ادامه خواهد یافت. در روند جاری، این مرحله تا 10 سال دیگر به اوج خود خواهد رسید و از آن عبور خواهد کرد. چین در ارزیابی درآمد سرانه اش همچنان در مجموع و احتمالا برای همیشه فقیرتر باقی خواهد ماند. اما چین با ترکیب تعداد جمعیت و توانایی اش برای رسیدن به جایگاه آمریکا با توسل به فناوری های تولید شده در جای دیگر مطمئن خواهد شد که بار دیگر به جایگاهش به عنوان بزرگ ترین اقتصاد جهان در نیمه اول قرن نوزدهم باز خواهد گشت. این در چارچوب بدیهیات اقتصادی اجتناب ناپذیر است.
باقی جهان سعی خواهد کرد خود را از این نبرد دور نگاه دارد اما چنان که در مورد هواوی شاهد آن بودیم نهایتا به دور دوم کشانده خواهد شد. از دید انگلیس، گزینه در پیش رو روشن است. آمریکا بزرگ ترین بازار صادرات انگلیس است – بزرگ تر از هر کشور اروپایی – هرچند اتحادیه اروپا به عنوان یک مجموعه همچنان در صدر است. سایر کشور‌ها ممکن است چین را انتخاب کنند. جالب است که ایتالیا به ابتکار «یک کمربند، یک راه» چین پیوسته است.
آیا این به معنای آن است که انگلیس به یک شریک کوچک تر امریکا تبدیل خواهد شد؟ بله، اما استقلال خود را حفظ خواهد کرد. انگلیس همراه با اروپا هنوز موسسات فناوری چندانی ایجاد نکرده است اما یک نکته در این جا مطرح است و آن مالکیت «اِی آر ام»، موسسه مستقر در کمبریج و تولیدکننده بخش اعظم تراشه‌های تلفن‌های همراه است. این موسسه از دل شرکت «اِیکورن» برآمد (یادتان هست؟) اما در حال حاضر متعلق به موسسه «سافت بَنک» یک شرکت بین المللی ژاپنی است. حال قرار است این شرکت به کمپانی آمریکایی «انویدیا» به مبلغ 40 میلیارد دلار فروخته شود.
«هرمن هاوزر» یکی از بنیان گذاران «ای آر ام» در نامه ای به فایننشال تایمز نوشت که این اقدام برابر با یک فاجعه است. جایی که «سافت بنک» خود را به ادامه کنترل های پژوهشی به کمبریج متعهد کرده، «انویدیا» قصد دارد به بهای پیامدهای آن نه تنها برای کمبریج بلکه برای فناوری اروپایی، کنترل (پژوهش ها) را به آمریکا منتقل کند. «انویدیا» قانونا متعهد است مقر عملیات این موسسه را در انگلیس نگاه دارد؛ نکته ای که حزب اقلیت کارگر بر آن مصر است. ممکن است دولت جانسون مجبور به دخالت در این روند شود.
باید صبر کنیم و ببینیم چه می شود. نکته ژئوپولیتیک مهم این است که آیا آمریکا به عنوان عامل کنترل «ای آر ام» که ممکن است بازار چین را مسدود کند، دیده خواهد شد یا نه. یک شرکت ژاپنی که تمام پژوهش هایش را در انگلیس انجام می دهد به گونه ای در خارج از میدان نبرد آمریکا و چین قرار گرفته است. این طرح، اگر به مورد اجرا گذاشته شود، آتش این جنگ را دامنگیر انگلیس هم خواهد کرد.
یک نکته محرز است. این نبرد دست کم برای یک نسل دیگر ادامه خواهد داشت و باید به آن عادت کنیم. باید برای حفظ استقلال مان تلاش کنیم و با همگان درست معامله کنیم حتی اگر به معنی اتحاد انگلیس با امریکا باشد.
