در مبارزات انتخابات ریاست جمهوری بلاروس یک زن جوان خانه دار، «الکساندر لوکاشنکو» آخرین دیکتاتور اروپا را به چالش کشیده است. او کیست و آیا می تواند در انتخابات ریاست جمهوری بلاروس پیروز شود؟
به گزارش جماران، خبرگزاری آلمان گزارش داد شهروندان بلاروس امروز یکشنبه (19 مرداد/ 9 اوت) برای تعیین رئیس‌جمهور بعدی این کشور پای صندوق‌های رأی می‌روند. «سوتلانا تیخانووسکایا» جدی ترین رقیب «الکساندر لوکاشنکو» رئیس جمهور مستبد بلاروس به شمار می رود.
سوتلانا تیخانووسکایا می گوید سیاستمدار نیست. او در یکی از گردهمایی های انتخابات ریاست جمهوری بلاروس گفت: «من می خواهم به آغوش خانواده ام برگردم و غذا درست کنم.» این زن 38 ساله خانه دار برای بسیاری از شهروندان بلاس سمبل امید و تغییر است.
لوکاشنکو که رسانه های غربی او را «آخرین دیکتاتور اروپا» می خوانند، برای ششمین بار پیاپی کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شده است.
اما سوتلانا تیخانووسکایا کاملا تصادفی وارد این بازی بزرگ شده است. در اصل همسر او «سرگئی تیخانووسکی» که یک وبلاگ نویس منتقد لوکاشنکو است، می خواست کاندیدای انتخابات شود. او اما به دلیل شرکت در یک گردهمایی غیرمجاز اوایل سال جاری میلادی بازداشت شد و نتوانست برای شرکت در انتخابات ثبت نام کند.
اینطور بود که سوتلانا ناگهان تصمیم گرفت خود کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شود و درخواستش در کمال تعجب پذیرفته شد. شوهر او پس از پایان مهلت ثبت نام آزاد شد و مدیریت کارزار انتخاباتی سوتلانا را برعهده گرفت تا اینکه دوباره دستگیر شد. دادگستری بلاروس او را به خشونت علیه پلیس متهم می کند. همکاران او می گویند نیروهای پلیس او را تحریک کردند.
حال سوتلانا با گذشت حدود دو ماه به محبوبیت بی سابقه ای دست یافته و به رهبر مخالفان لوکاشنکو تبدیل شده است.
البته اطلاعات چندانی در مورد سوتلانا تیخانووسکایا در دست نیست. او متولد و بزرگ شده شهری در جنوب غربی جمهوری شوروی سابق است. در رشته زبان های خارجی تحصیل کرده و به عنوان مترجم مشغول کار بوده که با همسرش آشنا شده است.
او حال مادر دو فرزند و خانه دار است. جدی ترین رقیب لوکاشنکو طبق گفته های خودش، هیچ وقت به سیاست علاقمند نبوده است.
شوهر او وبلاگ ویدئویی خود را اوایل سال 2019 شروع کرد و سفرهای داخلی زیادی در بلاروس داشت. سوتلانا تیخانووسکایا که در این سفرها او را همراهی کرده بود، می گوید از این سفرها درس های زیادی درباره کشور و مردم بلاروس آموخته است.
حضور او در انتخابات ریاست جمهوری بلاروس مانند تصمیم یک ورزشکار آماتور برای شرکت در بازی های المپیک ماه بعد است، با این تفاوت که او هر لحظه ممکن است به بهانه ای، از حضور در مسابقه نهایی محروم شود.
سوتلانا تیخانووسکایا موفق شده 100 هزار امضا برای کاندیداتوری در انتخابات جمع کند که پیش شرط ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری بلاروس است.
تیم مبارزات انتخاباتی او مورد حمایت دو چهره سیاسی شناخته شده است که درخواست کاندیداتوری آنها پذیرفته نشده است: «ویکتور باباریکو» بانکدار سابق و «والری زپکالو» دیپلمات پیشین.
گردهمایی های انتخاباتی این زن جوان ده ها هزار شرکت کننده دارد که با توجه به پیشینه انتخابات در بلاروس جمعیتی بی سابقه به شمار می رود.
شهروندان بلاروس مدت هاست که به سیاست علاقه ای ندارد یا اگر علاقمند هستند به دلیل تهدید و ارعاب خود را از سیاست کنار کشیدند. رئیس‌جمهور بلاروس، الکساندر لوکاشنکو هواداران سوتلانا تیخانووسکایا را حامیان «دختری فقیر» می خواند.
رقیب لوکاشنکو اما اهداف سیاسی مشخصی دارد که مهمترین آنها: استقلال بلاروس، آزادی زندانیان سیاسی از جمله شوهرش و برگزاری انتخابات آزاد ظرف شش ماه پس از پیروزی اوست. سوتلانا تیخانووسکایا م ی‌خواهد بعد از آن از سیاست فاصله گیرد.
او اعتراف می‌کند که کارشناس مسائل دشوار سیاست خارجی یا اصلاحات اقتصادی نیست و هنگام حمله به لوکاشنکو از مباحث بحث برانگیز پرهیز می کند اما در پاسخ دادن کم نمی آورد.
او در واکنش به موضع رئیس‌جمهور که معتقد است تنها کسانی که در ارتش خدمت کرده اند، می توانند رئیس دولت شوند، پیشنهاد کرده که تنها زنان دارای فرزند کاندیدای انتخابات شوند.
او هرچند تاکنون مورد ارعاب قرار نگرفته اما پس از تهدیدی ناشناس، فرزندان خود به خارج از کشور فرستاده است.
کارزار انتخاباتی او نشان می دهد که جامعه بلاروس بی وقفه و آشکار در حال تغییر است. موفقیت او در کشوری که به نظر می رسید همه چیز تحت کنترل لوکاشنکوست، بسیاری را شگفت زده کرد. تمایل به تغییر و کنار گذاشتن لوکاشنکو پس از 26 سال حکومت آنقدر جدی است که برای بسیاری تفاوت نمی کند چه کسی رئیس جمهور بعدی باشد.
البته لوکاشنکو می تواند مانع این تغییر شود. درحالیکه شماری از منتقدان او در پیروزی لوکاشنکو تردید دارند، گروه دیگر خاطرنشان می کنند که این انتخابات ناظر مستقل ندارد. ناظران سازمان امنیت و همکاری اروپا که به عنوان سازمانی بی طرف مورد پذیرش جامعه بین المللی است، برای نظارت بر این انتخابات دعوت نشده اند.
