جانسون می خواهد در مورد همه مسائل مروبط به همه گیری کرونا از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند، برای تصمیماتی که به تنهایی اتخاذ می کند و سپس مردم انگلیس را برای پیامدهای آن سرزنش کند.
به گزارش جماران، ایندیپندنت در گزارشی نوشت: بوریس جانسون به ما می گوید موج دیگری از شیوع ویروس کرونا بلند نخواهد شد، اما او از کجا می داند؟
تمام همه گیری ها در تاریخ موج دوم داشته اند (حتی گاهی بیشتر) و این اپیدمی به رغم علوم پیش رفته ما، یک طاعون دیگر است؛ به آن چه در «کاتالونیا، تگزاس، ملبورن» و دیگر نقاط می گذرد توجه کنید.
ما هنوز چیز زیادی در مورد ویروس کرونا نمی دانیم، این که چطور جهش می کند و چطور در شرایط خاصی سرایت می کند. این یک هدف متحرک و مرگبار است. بی تردید، کارشناسان – که در واقع کارشناسان خود دولت اند که باید مقامات مسئول را هدایت کنند – بروز موج دوم را رد نمی کنند و در مجموع بسیار محتاط تر از مقامات دولت اند.
«پاتریک والاس» مشاور ارشد علمی دولت، و «کریس ویتی» مقام ارشد پزشکی انگلیس معتقدند که حوالی کریسمس و سال نو (آذر و دی ماه) و درست آن زمانی که فکر می کنیم خارج شدن از خانه امن است، خطر شیوع ویروس کرونا «بسیار بیشتر» خواهد بود. والاس خلاف نخست وزیر فکر نمی کند که مردم باید سر کارهایشان برگردند. او می خواهد تا زمانی که عفونت کاملا کنترل نشده، ما به کار از خانه ادامه دهیم. جانسون نمی تواند تا آن زمان صبر کند زیرا او به آسانی کسل می شود چون که شاخص موارد ابتلا بدون تغییر مانده است. بنابراین، این نخست وزیر است که این روند را تسریع می کند. او می‌خواهد اوضاع تا کریسمس تا حدی به حال عادی بازگردد. او قصد دارد تقریبا کلیه محدودیت ها را با فرا رسیدن هوای سرد که برخی می گویند اوج خطر است، لغو کند.
برای چنین اتفاقی آماده نیستیم و همان طور که گزارش داده ایم، برنامه آزمایش و ردیابی سراسری هم کمکی نمی کند. در ناحیه «بلک بِرن» یا «داروِن»، یکی از نقاطی که با افزایش شدید موارد ابتلا روبرو شده، برنامه های آزمایش و ردیابی نیمی از کسانی که مبتلا بوده اند یا با مبتلاها تماس داشته اند ناموفق بوده است.
جانسون اختیار قضاوت و نظارت بر اقتصاد کشور را دارد. یک رکود طولانی نیز به قیمت جان مردم تمام می شود. به نظر می رسد او مردی است که خطر کردن را دوست دارد: چه برگزاری انتخابات زودهنگام باشد، چه برگزیت بدون توافق، چه افزایش میزان دیون ملی، زندگی خصوصی اش هم به ندرت در آرامش و صفا طی شده است.
اما این خطر کردن ها با فرا رسیدن موج دیگری از کووید19 در تضاد با توصیه کارشناسان پزشکی انگلیس و به قیمت جان مردم صورت می گیرد. بازی «موش را بزن» (نوعی بازی رایانه ای که در آن سر موش به گونه ای غیرمنتظره از چند سوراخ بیرون می آید) راهکاری برای جلب اعتماد نیست.
حتی از آن بدتر این است که جانسون می خواهد در مورد همه اینها دفع مسئولیت کند، برای تصمیماتی که به تنهایی اتخاذ می کند و سپس مردم انگلیس را برای پیامدهای آن سرزنش می کند. او درباره قرنطینه ملی در صورت موج دیگر کرونا تهدیدآمیز صحبت می کند و به سبک خودش به ما می گوید گناه از ماست اگر اوضاع به شدت خراب شود.
او چشم انداز یک قرنطینه دیگر را با استفاده از سلاح های اتمی مقایسه می کند تا شهروندان نامطلع مرتکب این اشتباه جمعی در مورد کووید19 شوند که با قرنطینه دیگری مجازات خواهند شد، و احتمالا این بار از حمایت های مالی دولت برای بیکاران و واحدهای بازرگانی بهره مند نخواهند شد. اگر دولت های محلی به همین گونه نتوانند افزایش ناحیه ای ویروس کرونا را کنترل کنند، مشکل آن هاست (حتی اگر این اتفاق به دلیل بی اثر بودن برنامه آزمایش و ردیابی در سراسر کشور باشد).
بنابراین، نه! این تقصیر نخست وزیر نیست که ادارات، رستوران‌ها و زمین های فوتبال بدون حفظ فاصله اجتماعی مجددا بازگشایی می شوند؛ این تقصیر ماست که بدون عقل سلیم و رعایت راهنمای (غیرقابل درک) دولت راه درست را حدس زده ایم.
در ارتباط با بازگشت سر کارها، در عوض راهنمای مشخص و روشن دولت مبتنی بر توصیه های علمی، این کارفرما و کارمندند که باید در میان خودشان درباره اقداماتی که باید برای تعدیل خطر در نظر گرفت، توافق کنند و اگر اشتباه کنند، این تقصیر بوریس جانسون نیست و او مسئولیت آن را نمی پذیرد.
از آن جایی که در پایان همه اینها – بی توجه به وخامت اوضاع – حزب محافظه کار هم چنان آرای بیشتری از حزب کارگر خواهد داشت، بوریس جانسون هم در سمت نخست وزیری باقی خواهد ماند.
نخواهد ماند؟
