با تصرف پایگاه مهم و استراتژیک الوطیه توسط نیروهای دولت وفاق لیبی که مورد حمایت ترکیه است اردوغان پیروزی بزرگی به دست آورد.
به گزارش جماران، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود به آخرین تحولات لیبی و کسب پیروزی بزرگ همپیمانان ترکیه پرداخت و نوشت:نیروهای دولت وفاق لیبی که جامعه بین الملل آن را به رسمیت شناخته و مورد حمایت ترکیه است پایگاه نظامی«الوطیه» واقع در 140 کیلومتری جنوب غرب طرابلس را به کنترل خود درآوردند و این ضربه مهلکی به ژنرال«خلیفه حفتر» و کشورهای حامی وی به ویژه مصر،روسیه، امارات،فرانسه و عربستان به شمار می رود و چه بسا این رخداد آغاز پایان بلندپروازی هایش برای سیطره بر ساحل غربی لیبی و به طور خاص طرابلس است که آن را در محاصره خود دارد،مگر آن که کشورهای حامی اش همه ثقل خود را پشت وی قرار دهند همانطور که ترکیه همه ثقل خود را پشت «فایز السراج» قرار داد.
نکته قابل توجه این است که سیطره بر این پایگاه استراتژیک در روز دوشنبه بدون مقاومت واقعی نیروهای متمرکز در آن صورت گرفت. آقای «مصطفی الجمعی» سخنگوی نیروهای عملیات«آتشفشان خشم» که به پایگاه حمله کردند گفت:« کنترل پایگاه بعد از خروج آخرین نیروی وابسته به حفتر که در آن باقی مانده بودند و بدون خونریزی صورت گرفت».
پرسشی که اکنون مطرح است این است که چرا هیچ گونه دفاعی از پایگاه هوایی بسیار مستحکم در لیبی که آمریکایی ها در دهه چهل قرن گذشته آن را ایجاد کردند و 50 کیلومتر مربع وسعت دارد صورت نگرفت. در این پایگاه باندهای فرود هواپیماها و انبارهای سلاح وجود دارد و برای بیش از 7هزار نیرو جا دارد. آیا عقب نشینی و تخلیه پایگاه در نتیجه توافق میان نیروهای درگیر برای جلوگیری از خونریزی صورت گرفته است یا در نتیجه ناامیدی حفتر از امکان ایستادگی یا وقوع فروپاشی در صفوف نیروهایی صورت گرفت که در آن سنگر گرفته بودند؟
به باور بسیاری از کارشناسان نظامی که روزنامه رأی الیوم با آنها تماس گرفت احتمال عقب نشینی بدون مقاومت که در نتیجه توافقی از قبل در پی «میانجیگری طرف خاصی» صورت گرفته باشد امری بعید است زیرا نیروهای وفاق که بر پایگاه سیطره پیدا کردند و دوربین های تلویزیونی شان در آن چرخیدند وجود انبارهای پر از مهمات و تجهیزات نظامی را فاش کردند، اگر عقب نشینی بر اساس توافق بوده این انبارها و تجهیزات از قبل تخلیه می شدند.
یک باور دیگری نیز وجود دارد که می گوید برخی از حامیان ژنرال حفتر به ویژه روسیه و فرانسه از برخی تصمیم های اخیر حفتر به ویژه معرفی خودش به عنوان حاکم لیبی، لغو توافق صخیرات و اختلافش با آقای «عقیله صالح» رئیس پارلمان منتخب«طبرق» و مورد تأیید جامعه بین الملل راضی نیستند.روسیه از زبان«سرگئی لاوروف» وزیر خارجه اش مخالفت و محکومیت این تصمیم ها را اعلام کرد و همین کار را نیز فرانسه کرد. این در حالی است که دولت های مصر و امارات سکوت اختیار کردند.
پر واضح است که حالت«نارضایتی» همپیمانان و عدم تسریع آنها برای حمایت از ژنرال حفتر پس از سقوط بیشتر شهرهای ساحل غربی ممتد از طرابلس تا مرزهای تونس در مقابل حمایت لجستیکی و نظامی و نیز اعزام تعداد زیادی از نیروها توسط «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه برای پشتبانی از دولت وفاق چه بسا این حالت نارضایتی را مورد تأکید قرار می دهد.
عامل دیگری که این فرضیه را تقویت می کند این است که کشورهای حامی ژنرال حفتر مانند امارات، مصر،روسیه،فرانسه و عربستان بر یک امر اساسی توافق دارند و آن عدم ارسال نیرو برای جنگ در لیبی و بسنده کردن به ارسال تجهیزات نظامی و حمایت مالی نیروهای مزدور از سودان و چاد است تا از وقوع تلفات بشری در صفوف نیروهای خود اجتناب کنند زیرا در صورت ارسال نیرو شهروندان آنها ناراضی می شوند.
به گفته یک منبع نظامی«بی طرف»، در مقابل، اردوغان همه ثقل خود را پشت دولت وفاق قرار داد و یک پل هوایی برای حمایتش با جدیدترین سلاح ها و تجهیزات نظامی و جنگی و نیز پهپاد ها و سامانه دفاع هوایی مدرن قرار داد.اردوغان همچنین 7هزار فرد مسلح از گروه های تندرو را از جمله سوری ها، ترکمن ها، چچنی ها و اویغورها را در کنار مشاوران نظامی ترک به لیبی فرستاد . رئیس جمهور ترکیه خیلی زود اعلام کرد که به زودی «اخبار خوبی» از جبهه های نبرد در لیبی می رسد. و اکنون این پیش بینی اش با اعلام سقوط پایگاه«الوطیه» محقق شده است.
پرسش بسیار مهم دیگری نیز وجود دارد که باید آن را مطرح کرد: صحنه سیاسی و نظامی لیبی بعد از این پیروزی بزرگ نیروهای وفاق لیبی چگونه خواهد بود و واکنش ژنرال حفتر و نیروهای حامی اش به این شکست میدانی چگونه خواهد بود؟
چند احتمال وجود دارد که در پایین خلاصه آنها را می گوییم:
نخست: قدرت های حامی ژنرال حفتر به حالتی از یأس درباره امکان تصرف طرابلس پایتخت رسیده اند و تصمیم گرفتند هر چند به شکل موقت از حفتر حمایت نکنند تا بر او فشار بیاورند درباره پیشنهادهای کنفرانس های مسکو و برلین درباره راه حل مسالمت آمیز که آن را رد کرد نرمش به خرج دهد.
دوم:این کشور احتیاط خود را کنار بگذارند و مستقیما در بحران لیبی دخالت کنند و نیروهای زمینی و دریایی و هوایی اعزام کنند و برای آن که رقیب ترک شان به لحاظ نظامی همه چیز را به نفع خود تمام نکند و دولت وفاق را تقویت نکند و به مانند پایگاه نظامی اش در قطر پایگاه «الوطیه» را پایگاه نظامی خود نکند، همه ثقل خود را در جنگ بگذارند و ما در اینجا درباره جنگ منطقه ای بزرگ سخن می گوییم.
سوم: نیروهای خلیفه حفتر به پایگاه های خود در شرق عقب نشینی کنند و از بلندپروازی های خود برای تصرف طرابلس چشم پوشی کنند.
چهارم: مساله تقسیم لیبی به سه منطقه که قبل از متحد کردنش توسط ملک«ادریس السنوسی» با نظارت بین المللی وجود داشت به قوت خود برگردد یعنی طرابلس در غرب، «الرقه» در شرق و «فزان» در جنوب.
پنجم: آغاز مذاکرات جدید برای رسیدن به راه حل مسالمت آمیز برای بحران لیبی و توافق سیاسی جدید که جایگزین توافق الصخیرات شود و بر طرح آقای عقلیه صالح رئیس پارلمان منتخب و مورد حمایت قبایل لیبی تمرکز کند. بر اساس آن چه که درباره این طرح به بیرون درز کرده یک شورای ریاستی جدید متشکل از رئیس جمهور و دو معاون منتخب شکل می گیرد که سه تای آنها نماینده سه منطقه لیبی هستند، و شورای وزیران مستقل تعیین می شود که رئیس آن از منطقه رئیس شورای ریاستی نباشد و نیز کمیته مستقلی هم برای تدوین قانون اساسی جدید تشکیل می شود.
بازگشت به مذاکرات بر اساس طرح آقای صالح را با برخی تغییران و در نهایت بازگشت به راه حل سیاسی را در روزها و هفته های آینده بعید نمی دانیم.
واکنش کشورهای حامی ژنرال حفتر به اتفاق بزرگ در غرب لیبی و به طور مشخص سیطره بر پایگاه الوطیه طبیعت تحرکات مسالمت آمیز یا جنگی را در آینده مشخص می کند و جالب این جاست که این کشورها تا زمان نوشتن این سطرها سکوت اختیار کرده اند.
اروغان این دور را برد و دولت وفاق و هوادارانش پیروزی شان را جشن می گیرند ولی آیا دوران جشن شان طول می کشد و نیروهای شان به شهرهای«ترهونه،سرت و بنی الولید» وارد می شوند؟
پاسخ قاطعی نداریم و سورپرایزها امکان پذیرند و آقای السراج هنوز پیروزی را به طور کامل قطعی نکرده است بلکه درباره پیروزی در نبرد مهم سخن گفت...و ما هم چاره ای جز انتظار نداریم.
