سوریه دام آمریکا برای ترکیه بوده و هست و اکنون دام دیگری در لیبی اضافه می شود و روس ها دشمن بزرگ ترکیه در این دو کشور هستند.
به گزارش جماران، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در بخش سخن سردبیر در روزنامه رأی الیوم نوشت: درگیری ها میان سوریه و ترکیه در منطقه «ادلب» که منجر به کشته شدن شش نظامی ترک و زخمی شدن 9 تن دیگر در گلوله باران یک کاوران نظامی ترکیه در نزدیکی شهر«سراقب»شد، بازتاب دهنده پایان صبر طرف روس به دلیل تأخیر «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه در اجرای تعهداتش بر اساس توافق سال 2017 بر سر منطقه کاهش تنش برای بیرون کردن عناصر وابسته به گروه ها و جماعت هایی از ادلب است که در فهرست تروریسم قرار دارند.
پس از آن که روستاها و شهرهایی که در اشغال «هیأت تحریر الشام»(جبهه النصره سابق) و گروه های همپیمانش در استان ادلب به ویژه شهر استراتژیک «معره النعمان» یکی پس از دیگری توسط ارتش سوریه بازپس گرفته شد و ارتش سوریه به دروازه های شهر مهم «سراقب» رسید، اردوغان رئیس جمهور ترکیه خود را در وضعیت بدی در برابر همپیمانانش در سوریه یعنی مخالفان مسلح سوری دید و با خطر سقوط زودهنگام شهر«ادلب» مواجه شده است و این یعنی ورود صدها هزار تن از ساکنان این شهر از طریق مرزهای سوریه به ترکیه است؛ امری که باعث شد وی با ارسال 350 خودروی زرهی به سراقب و گشودن انبارهای سلاح اش برای حمایت از عناصر مسلح مخالف مستقر در این شهر به بزرگترین ماجراجویی اش از نه سال پیش تا کنون که دخالت در بحران سوریه را آغاز کرد،دست بزند؛ امری که معنایش فروپاشی بیشتر اگر نگوییم همه تفاهم هایش با همپمانان روس اش است.
روایت رسمی روسیه که بر زبان «دیمتری پسکوف» سخنگوی کرملین جاری شد می گوید که ترک ها به رغم وجود کانال های تماس که برای چنین کاری اختصاص پیدا کرده اند به مسکو اطلاع ندادند که یکشنبه شب به شهر سراقب نیرو اعزام کرده اند امری که باعث شد ارتش سوریه آنها را گلوله باران کند و شش تن از آن را بکشد. این سخنگوی روسی همچنین سخنان اردوغان درباره حمله هواپیماهای «اف16» ترکیه به نیروهای ارتش سوریه و کشته شدن 35 نظامی سوری را به شدت تکذیب کرد و گفت که روسیه بر آسمان سوریه سیطره دارد و هواپیماهای ترکیه هرگز آسمان سوریه را نقض نکردند؛ این یعنی اردوغان واقعیت را در این زمینه نگفته است. علاوه بر آن خبرگزاری سوریه(سانا) نیز اعلام کرد که در نتیجه گلوله باران و بمباران ترکیه هیچ تلفاتی به ارتش سوریه وارد نشده است.
چیزی که می توان از آن چه در بالا ذکر شد نتیجه گیری کرد این است که طرف روس زمانی که خود را در برابر گزینه سخت میان دو همپیمان سوری و ترک دید ترجیح داد در خندق همپیمان سوری قدیمی خود در رویارویی با همپیمان جدید ترک بایستد آن هم پس از آن که از وقت کشی های اردوغان و اجرا نکردن تعهداتی که در توافقنامه سوچی در سال 2018 برای تخلیه گروه های تروریستی از ادلب وعده داده بود،کاسه صبرش لبریز شد.
اردوغان نمی تواند یا به عبارتی دیگر نمی خواهد گروه هیأت تحریر الشام یا همان جبهه النصره را مهار کند و حملاتش به ارتش سوریه در استان های ادلب و حلب را متوقف کند و از آن فراتر جبهه النصره از خطوط قرمز بسیاری با حملات هوایی با استفاده از پهپادها به پایگاه هوایی روسیه در «حمیمیم» در نزدیکی لاذقیه نقض کرد؛ امری که باعث خشم روس ها شد و کاری کرد که آنها تصمیم به حمله مشترک با ارتش عربی سوریه به منظور بازپس گیری ادلب از طریق گزینه نظامی پس از شکست گزینه سیاسی، بگیرند.
برای ما بسیار دشوار است که چگونگی تحولات رویارویی نظامی در این جبهه که داغ تر می شود را پیش بینی کنیم اما پر واضح است که ادامه دخالت نظامی ترکیه یعنی برخورد میان ترکیه و روسیه و بمباران نیروهای ترکیه توسط روسیه و سوریه با هم است مگر آن که اردوغان طبق معمول با «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه تماس بگیرد و به دنبال راه حلی یا آتش بسی برود تا فتیله تنش پایین بیاید و حملات متوقف شود آن هم روی بستر آمادگی اش برای اجرای تعهداتش در توافقنامه سوچی و خالی کردن پشت جبهه النصره و گروه های هوادارش.
نبرد بسیار سختی است و پر واضح است که طرف های روس و سوری هرگز به دنبال عقب نشینی از تکمیل اقدامات شان برای بازپس گیری ادلب نیستند این در حالی است که اردوغان رئیس جمهور ترکیه به دنبال آن است که همپیمانانش که بر آن سیطره دارند را از شکست و پاکسازی خونین به ویژه آنانی که در فهرست تروریسم قرار دارند، نجات دهد.
وقتی که روس ها گروه های مسلح را در شهر «الباب» بمباران می کنند و تهدید می کنند که این گروه ها را در شهرهای «جرابلس» و «عفرین» بمباران می کنند این یعنی پاره کردن توافقنامه سوچی پس از آن است که این گروه های هوادار ترکیه آن را نقض کرده و نیروهای ارتش سوریه را گلوله باران کردند این در حالی است که اردوغان تعهد داده بود که ماموریت اساسی و تنها ماموریت شان حمله به نیروهای حمایت مردمی کُرد مسلح است.
سخنان اردوغان در کیف که برای خشمگین کردن روس ها به آن جا پرواز کرد و در این سخنان تأکید کرد که از اوکراین و وحدت اراضی اش از جمله بازپس گیری شبه جزیره«کریمه» که روسیه آن را به اراضی اش ملحق کرد حمایت می کند بازتاب دهنده تشدید تنش توسط وی با روس هاست و این یک تحول«تحریک آمیز» توسط وی است که چه بسا پوتین آن را به سادگی نمی پذیرد.
کشته شدن شش نظامی ترک آن هم برای نخستین بار از زمان دخالت نظامی ترکیه در بحران سوریه و زخمی شدن نه تن دیگر تحولی خطرناک است که می تواند بازتاب های داخلی زیادی داشته باشد. بیشتر افکار عمومی ترکیه که تبدیل به مخالف حضور پناهندگان سوری شدند و کاندیدای حزب «عدالت و توسعه» حاکم را در انتخابات شهرداری استانبول پایین کشید به سادگی کشته شدن فرزندانش در سوریه را نمی تواند هضم کند یا بپذیرد. به ویژه اگر بدانیم که فقط 34 درصد از ترک ها دخالت در لیبی را به دلیل مخالفت شان با هر گونه تلفات انسانی در صفوف ارتش ترکیه، تأیید کردند این در حالی است که بیش از 60 درصد با این دخالت نظامی بنابر همان دلیل مخالفت کردند حالا اگر دخالت نظامی ترکیه در سوریه تبدیل به جنگ فرسایشی با روس ها و سوری ها شود آن وقت حال و روز چگونه خواهد بود؟
نُه سال جنگ و هزینه بیش از 200 میلیارد دلار و بسیج بیش از 250 هزار فرد مسلح و دخالت 65 کشور از جمله آمریکا، فرانسه و انگلیس نتوانست نظام حاکم بر سوریه را ساقط کند و ما بر این باور نیستیم که اعزام چند صد نیروی ترکیه به سراقب بتواند این واقعیت را تغییر دهد.
فاش شدن ارسال یک کشتی سلاح ترکیه ای به نیروهای هوادار دولت«فایز السراج» در لیبی توسط فرانسه و بازداشت «اسلام علوش» سخنگوی گروه تروریستی «جیش الاسلام» در سوریه به اتهام ارتکاب جنایت های جنگی و نیز بمباران عناصر النصره در شهر الباب همه اینها پیام هایی برای ترکیه است که تأکید می کند اوضاع تغییر کرده است و اردوگاه دشمنان در حال گسترش است، حالا آیا این پیام ها به هدف خود می رساند و چشمان رهبران ترکیه را به روی بن بستی که با چشمان باز به سمت آن کشیده می شوند باز می کند؟
سوریه دام آمریکا برای ترکیه بوده و هست و اکنون دام دیگری در لیبی اضافه می شود و روس ها دشمن بزرگ ترکیه در این دو کشور هستند حالا آیا کسی در آنکارا وجود دارد که اینها را تذکر دهد؟ امیدواریم چنین باشد.
