ترامپ هدیه الهی بزرگی برای پوتین و به طور کلی روسیه بود. این مرد با حرص و ازش و زبان قرادادهایی که غیر از آن را بلد نیست طی سه سال نخست از ریاست جمهوری اش هیچ موفقیتی به دست نیاورد
به گزارش جماران، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی در روزنامه رأی الیوم نوشت: «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه بهترین روزهای خود را در منطقه خاورمیانه پشت سر می گذارد و ثمره های فراوان شکست سیاست های آمریکا در منطقه را می چیند و دلیل این اتفاق نیز سه عامل اساسی است اولی زیرکی استراتژیک و دورنگری اش و خونسردی وی و سیاست صبر طولانی که دنبال می کند، دوم ائتلاف های هوشمندانه و بررسی شده با دقت بسیار در منطقه به ویژه ائتلاف با سوریه،ایران و ترکیه و سوم حماقت آمریکایی ها و حالت هرج و مرج سیاسی که اکنون بر واشنگتن به دلیل اختلاف های روزافزون میان کاخ سفید و کنگره، حاکم است.
«دونالد ترامپ»رئیس جمهور آمریکا هدیه الهی بزرگی برای پوتین و به طور کلی روسیه بود. این مرد با حرص و ازش و زبان قرادادهایی که غیر از آن را بلد نیست طی سه سال نخست از ریاست جمهوری اش هیچ موفقیتی به دست نیاورد و همه سیاست هایش از جمله زیاده روی در اعمال تحریم های اقتصادی نتایج برعکس داده است و بر منافع آمریکا در منطقه بازتاب منفی داشته است و چهره و جایگاه آمریکا را به لرزه در آورده است و همپیمانان آمریکا را نیز فرسوده کرد؛ امری که نظریه توطئه که می گوید روسیه با دخالتش در انتخابات ریاست جمهوری اخیر به نفع ترامپ حتی اگر دلیل و مدرکی برای این دخالت وجود نداشته باشد،محتمل تر می کند.
پوتین رئیس جمهور روسیه به ریاض و ابوظبی بارزترین شرکای آمریکا و بزرگترین وارد کنندگان سلاح هایش سفر کرد و دستش از امضای قراردادهای تجاری، نظامی و نفتی به دلیل زیادی قرادادها خسته شد و اکنون دستانش را از سر شادی به هم می مالد و در درون از همپیمان ایرانی اش به دلیل نقشی که خودش و بازوهای نظامی همپیمانش در یمن، عراق و لبنان ایفا کردند تشکر می کند که نقش بزرگی در این تحول استراتزیک بزرگ بازی کردند. ایران به عنوان همپیمان روسیه اقداماتی را انجام داد که در نهایت امر راه را برای این یورش روسیه هموار کرد.
سه پیروزی بزرگ ایران و همپمانانش پشت این یورش نظامی و سیاسی تدریجی و سریع روسیه و خروج آمریکا در نهایت امر از منطقه خاورمیانه، نهفته است:
نخست:موفقیت موشک های بالستیک و بالدار کروز و پهپادها که همپیمانان حوثی در یمن را به آنها تجهیز کرد و اینها باعث تضعیف« اقتدار» نظامی و امنیتی آمریکا و چه بسا تغییر معادلات کنونی در منطقه خلیج فارس هر چند به شکل جزیی شد. اینها موشک‌ها و پهپادهایی بود که از سامانه‌های پدافند هوایی پیشرفته ساخت آمریکا عبور کرده و صادرات نفت عربستان به جهان را هر چند به شکل موقت متوقف کردند؛ امری که به نفع صنایع نظامی روسیه تمام شد و باعث شد که روسیه با افزایش تولید درصدد جبران کاهش نفت عربستان برآید و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس هم به دنبال قراردادهای تسلیحاتی با روسیه به عنوان جایگزین تسلیحات آمریکایی بروند.
دوم:حضور نظامی ایران در سوریه چه به طور مستقیم و چه به طور غیر مستقیم و از طریق حزب الله و گروه‌های مقاومت نقش بزرگی در ایستادگی سوریه حتی قبل از مداخله نظامی مستقیم روسیه داشت که در نهایت همه این کمک‌ها به شکست پروژه آمریکا منجر شد.
سوم: مقاومت ایران در برابر تحریم‌های اقتصادی آمریکا و به چالش کشیدن آنها و مخالفت با تسلیم شدن در برابر آمریکا و شروط ظالمانه آن و مقاومت از طریق تشدید حملات علیه منافع آمریکا و همپمانانش و شکستن حلقه تحریم‌ها از طریق از سرگیری صادرات نفت با میانگین یک میلیون بشکه در روز و ایجاد طرح‌های توسعه و سیاست‌های اقتصادی برای کاهش اعتماد به نفت به عنوان منبع اصلی درآمد کشور، از جمله پیروزی‌های ایران در مقطع کنونی است.
این فتوحات به دست آمده توسط رئیس جمهور روسیه در خلیج فارس محدود به قرادادهای تجاری و نظامی نخواهد بود ، بلکه ممکن است به عرصه سیاسی نیز منتهی شود که در خدمت منافع همپمانانش در سوریه باشد. چرا که سوریه اکنون دست بالاتر در تسریع روند بهبود و بازسازی خود دارد و بعید نمی دانیم که اینها باعث شود که سوریه به نقش رهبری خود و نه در صندلی پشتی در اتحادیه عرب بازگردد و کانال های عادی سازی روابط میان همپیمان ایرانی اش و این کشورها را بگشاید. برخی نشانه‌ها وجود دارد که حکایت از حرکت قریب الوقوع عربستان در مسیر امارات دارد. یعنی ریاض هیئت‌هایی را به تهران می‌فرستد تا به همه مسائل اختلافی پایان دهد به گونه که منجر به پایان جنگ یمن شود و سفر «عمران خان» نخست وزیر پاکستان به ریاض هم از جدیدترین نشانه‌ها در این زمنیه است.
چه کسی انتظارش را داشت که اذعان آمریکا به شکست در شمال سوریه به بازگشت کُردها به آغوش سوریه با میانجیگری روسیه منجر شود، در حالی که هر چند به شکل موقت تعهد داده‌اند از بلندپروازی های جدایی طلبانه خود دست بکشند و همه اراضی و پایگاه‌های نظامی خود را به روی ارتش عربی سوریه بگشایند و تعهد بدهند که سلاح‌های آمریکایی خود را تحویل ارتش سوریه بدهند و اداره خودمختاری خود را منحل کنند؟
امروز کُردها به دمشق بازگشتند و بعید نیست که فردا طرح روسیه برای احیای معاهده «ادنه» میان سوریه و ترکیه (سال 1998) زمینه محکمی برای از سرگیری روابط بین دو کشور به شکل سابق خود فراهم کند؛ امری که منجر به بازگشت حاکمیت سوریه به ادلب و شرق فرات به شکل کامل شود.
این از ذکاوت روس‌هاست که خاورمیانه را بر اساس پایه های جدیدی بازسازی بکند که در آن آمریکایی‌ها هیچ حضوری ندارند. اینها را به عنوان یک آروز نمی گوییم بلکه با استناد به واقعیت های روی زمین می گوییم.
