برندگان و بازندگان حمله ترکیه به شمال سوریه

به گزارش جماران، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در سرمقاله روزنامه رای الیوم  نوشت: «مصطفی آتاتورک» موسس جمهوری ترکیه جدید مقوله ای دارد که در دانشگاه ها و مدارس ترکیه تدریس می شود که می گوید:« ورود به جنگ ها تا زمانی که زندگی امت به خطر نیفتد جرم است» و بی تردید «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه این را به طور کامل از بر است ولی او عثمانی ای است که حاضر نشد آن را جدی بگیرد و حتی نصیحت« ولادیمیر پوتین» همپیمان جدید اش که در تماسی تلفنی از او خواست که قبل از حمله به شمال سوریه برای پایان سیطره نیروهای دموکراتیک سوریه که اکثریت آن را کردها شکل می دهند«به خوبی فکر کند».

اردوغان خودش شخصا آغاز حمله را اعلام کرد و هواپیماهای نظامی ترکیه بعد از ظهر روز چهارشنبه حملات به منطقه مرزی«رأس العین» را آغاز کردند؛ امری که باعث ایجاد رعب و وحشت در میان مردم شده و هزاران تن از آنان به مناطقی فرار کردند که فکر کردند امن تر هستند.

حمله زمینی که با صدها خودروی زره پوش  و بیش از 80 هزار عنصر گروه موسوم به «ارتش آزاد» و دیگر گروه های مسلح سوری که از رهبران ترکیه دستور می گیرند احتمالا پس از تحقق اهداف این بمبارن ها روی زمین آغاز می شود اما به لحاظ بشری در صفوف غیرنظامیان یا مدافعان  عرب سوری یا کردها یا خود نیروهای اشغالگر پر تلفات خواهد بود.

 دولت ترکیه این حمله را پس از خروج جزئی نیروهای آمریکایی از مناطقی که مورد هدف قرار می گیرند و پس از آن که آمریکایی ها پشت همپیمانان کرد خود را خالی کرده و به آنها از پشت خنجر زدند و آنها را به حال خود رها کردند تا بار دیگر با سرنوشت خود در برابر هر گونه دشمنی به تنهایی رو به رو شوند، انجام داد.

اردوغان رئیس جمهور ترکیه تهدید کرده و تانک ها و زره پوش های خود را در مرزهای مناطق مورد هدف قرار گرفته شده در شمال شرق سوریه به این امید گرد آورد که روسیه یا آمریکا برای میانجیگری برای رسیدن به راه حل مذاکره ای به مانند دفعات قبل دخالت کنند ولی پاسخی نگرفت زیرا همه طرف ها و به طور خاص روس ها و سوری ها با این گونه حملات به شدت مخالف اند و آن را تجاوز و نقض حاکمیت سوریه می دانند.

مشکل کردها چه در شمال سوریه چه در شمال عراق این است که همیشه ائتلاف با آمریکایی ها و اسرائیلی ها دشمنان برادران عرب را ترجیح می دهند و به هویت ملی سوری خود زمانی اذعان می کنند که همپیمان خائن آمریکایی به آنها از پشت خنجر زده و دشمنان ترک شان را بر آنها ترجیح می دهد.

پس از آن که خروج آمریکایی ها قطعی شد و  طی چند ساعت بعد حمله ترکیه آغاز شد «اداره خودمختار کرد» که نماینده کردهای سوریه است دست به دامان روس ها و دولت سوریه برای دخالت جهت حمایت از آنها در برابر این حمله ترکیه شدند و بیانیه ای به نقل از سخنگوی آنها صادر شد که در آن گفت: « بهترین راه حل برای پایان نزاع و بحران در چارچوب سوری سوری است» و از روسیه خواست که « نقش ضامن را در گفت و گو با دمشق ایفا کند».

رهبران سوریه یک هیأت از اداره کرد در دمشق را مورد استقبال قرار دادند و به تفاهم هایی رسیدند و وعده دادند که از کردها حمایت کنند و در برابر هر گونه حمله ترکیه از آنها دفاع می کنند ولی کردها همه این توافقنامه ها و تفاهم نامه ها را زیر پا گذاشتند و به سمت آمریکایی ها رفتند و در خندق آمریکایی ها علیه دولت سوریه ایستادند. کردها وقتی دل شان  می خواهد تبدیل به شهروندان سوریه ای می شوند که دولت نیز وظیفه دارد از آنها دفاع کند ولی وقتی اشاره ای از حمایت آمریکایی ها دریافت می کنند تبدیل به کردهایی می شوند که به هویت کردی خود و جدایی اصرار می کنند.

دولت سوریه به رغم این بی وفایی کردها از همان ابتدای گسیل نیروهای ترکیه به منظور آمادگی برای حمله تأکید کرد که « نیت های تجاوزکارانه آنکارا را محکوم کرده و تعهد داد که با هر گونه حمله ترکیه مقابله می کند».یک منبع رسمی در وزارت خارجه سوریه در بیانیه ای که رسانه ها منتشر کردند گفت: « با شدیدترین عبارت ها اظهارات پوچ و نیت های تجاوزکارانه نظام ترکیه و گسیل نیروهای نظامی به مرزهای سوریه» را محکوم می کنیم. وی تأکید کرد که « تصمیم و اراده برای رویارویی با این تجاوز با تمام ابزارهای مشروع اتخاذ شده است».در این بیانیه تأکید شد که «سوریه آماده در آغوش گرفتن فرزندان گمراه خود است اگر به راه راست برگردند». این از تسامح رهبران سوریه و سعه صدر آنها چیز عجیبی نیست.

هیچ دولتی به اندازه ای دولت کنونی سوریه به کردها امتیاز نداده است. 300هزار کرد که بیشتر آنها به عنوان پناهنده از فشار ترکیه به سوریه فرار کردند را پذیرفت اما آنها یا بیتشرشان به این لطف دولت سوریه با پیوستن به طرح آمریکا برای تجزیه سوریه و وحدت دیموگرافی و جغرافیایی اش پاسخ دادند.

جنگ هنوز در ابتدای آن است و تا زمان نوشتن این سطرها همچنان مختصر به بمباران های هوایی است و این یعنی احتمال بازنگری وجود دارد ولی این حمله برای اردوغان رئیس جمهور ترکیه پر از خطر است به ویژه آن که حمایت روسیه و ایران را پشت خود ندارد بلکه آنها مخالفت شان را با آن اعلام کردند و سوریه نیز آماده مقابله با آن شده است مقابله ای که مشروع است و دفاع از خاک میهنی است.

اردوغان تأکید می کند که وی وارد جنگ دفاع از امنیت ملی ترکیه در مقابله با تروریسم شده است و این حق مشروعی است اما نه با لشکرکشی و اشغالگری بلکه با گفت و گو با همسایه سوری با نظارت همپیمان روسی مشترک باید این کار را بکند.

پوتین رئیس جمهور روسیه زمانی که راه حل موفقت آمیز و آزموده  را به دو طرف سوری و ترک پیشنهاد داد عاقلانه رفتار کرد. این راه حل احیای توافقنامه «اضنه»است که نمایندگانی از دو کشور در سال 1998 امضا کردند و به آن پایبند ماندند و نتایج بزرگی در زمینه مبارزه با ترورزیسم و برقراری امنیت و صلح برای دو طرف به بار آورد اما اردوغان رئیس جمهور ترکیه این پیشنهاد روسیه را رد کرد و زور را بر هماهنگی و همکاری و مذاکره با دمشق را ترجیح داد و این مساله ای تأسف بار است و بی تردید ترکیه بازنده بزرگ به دلیل انتخاب این گزینه بسیار پر خطر است که نتایج اش تضمین شده نیست.