ایالات متحده آمریکا به حمایت از نیروهای دموکراتیک سوریه که اکثریت آن را کردها شکل می دهند و اردوغان رئیس جمهور ترکیه آن را«تروریستی» و شاخه پ.ک.ک می داند، همچنان اصرار دارد؛ امری که بازتاب دهنده تنش در روابط آمریکا و ترکیه است
به گزارش جماران، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در سرمقاله روزنامه رأی الیوم نوشت: «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه بار دیگر تهدید کرد که برای ایجاد منطقه امن در شرق فرات دست به عملیات نظامی گسترده هوایی و زمینی می زند و تأکید کرد که طرح ها ریخته شده و دستورات صادر شده است و حمله همین امروز و فردا انجام می شوند.
این نخستین بار نیست که اردوغان به انجام این عملیات تهدید می کند آن هم پس از آن که به گفته منابع دولتی ترکیه «کاسه صبر» ترکیه به دلیل پایبند نبودن ایالات متحده به تعهداتش در مشارکت در حمله و ایجاد منطقه امن و تمایل آمریکایی ها برای امروز و فردا کردن و وقت کشی لبریز شد. همچنین به گفته این منابع این تهدید پس از آن صورت گرفت که بی فایده بودن گشت زنی های مشترک هوایی و زمینی ثابت شده است.
قابل توجه اینکه ایالات متحده آمریکا به حمایت از نیروهای دموکراتیک سوریه که اکثریت آن را کردها شکل می دهند و اردوغان رئیس جمهور ترکیه آن را«تروریستی» و شاخه پ.ک.ک می داند، همچنان اصرار دارد؛ امری که بازتاب دهنده تنش در روابط آمریکا و ترکیه است که پس از خریدن سامانه موشکی «اس400» روسیه و پایبند نبودن به تحریم های آمریکا علیه ایران با ادامه خرید نفت از ایران، به اوج خود رسید.
نمی دانیم تهدیدهای کنونی ترکیه به مانند تهدیدهای سابق است یعنی تلاش برای جلب توجه دولت آمریکا و تسریع در ایجاد منطقه امن است یا نه در عمل می خواهد حمله یک جانبه انجام داده و واقعیت هایی را روی زمین تحمیل کند؟
نیروهای دموکراتیک سوریه بیانیه ای صادر کرده و تأکید کرد که با هر گونه حمله زمینی یا هوایی ترکیه مقابله می کند و این موضع گیری با این قدرت بدون ضمانت های آمریکایی برای حمایت نظامی صادر نمی شود زیرا آمریکا در منطقه بیش از 2هزار نظامی دارد.
پرسشی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا نیروهای آمریکایی به کردها برای مقابله با این حمله ترکیه ملحق می شوند یا نه؟ موضع دولت سوریه چیست آیا از نیروهای ترکیه حمایت می کند یا بی طرف می ایستد و فقط به نظارت هر چند در روزهای نخست اگر رویارویی نظامی به وقوع پیوست، بسنده می کند؟
اردوغان با اوضاع داخلی بسیار دشواری به دلیل شکاف های داخلی در حزبش(عدالت و توسعه) و افزایش شدت بحران اقتصادی و تمایل به اسکان نزدیک به سه میلیون پناهنده سوری در این مناطق موازی با مرز عراق در چارچوب ایجاد ده ها روستا و شهرک برای جا دادن آنها رو به روست اما در عین حال بعید نمی دانیم که به گزینه نظامی روی بیاورد و در جنگ فرسایشی با کردهای مورد حمایت آمریکا غرق شود.
دولت سوریه چه بسا ترجیح دهد که درنگ کرده و هیچ گونه موضعی درباره هر گونه عملیات نظامی ترکیه اتخاذ نکند زیرا این به مصلحت اش است که درگیری میان دشمنان کرد، ترک و آمریکایی اش با هم رخ داد. این سه طرف در توطئه علیه سوریه دست دارند. نیروهای دموکراتیک سوریه نیز همه توافقنامه هایی که با دولت سوریه دست یافت را نقض کرده و ترجیح داد که در خندق آمریکایی ها قرار گیرد امری که باعث بی اعتمادی شده است و مهم تر از همه اینها است که دولت سوریه تمایل دارد مهمترین دستاورد و موفقیت اخیر خود را یعنی بازگشایی گذرگاه مرزی«البوکمال- القائم» با عراق را حفظ کند؛ بازگشایی این گذرگاه منجر به شکست محاصره سوریه و رسیدن نیازهای نفتی و سوختی و گشوده شدن بازار عراق به روی تولیدات و کالاهای سوری پس از هشت سال از بسته شدن این گذرگاه می شود.
اولویت رهبران سوریه در حال حاضر بازپس گیری «ادلب» و پایان سیطره گروه های تروریستی بر این استان است به همین دلیل رسیدگی به پرونده شرق فرات همان جایی که ذخایر نفتی و تولیدات کشاورزی مهم اش در آن قرار دارد را به تأخیر انداخته است و هشت سال گذشته نیز میزان دقت محاسبات استراتژیک دولت سوریه را ثابت کرده است.
