به نظر می رسد رهبران جی 7 هم مانند متحدان جمهوری خواه در داخل دانسته اند که نباید همیشه به دام ترامپ بیفتند و به تمام سخنان یا توئیت های او واکنش نشان دهند و گاهی اجازه دهند که ترامپ، ترامپ باشد.
به گزارش سرویس بین الملل جماران؛ جاش وینگروو و جنیفر جاکوبز در یادداشتی مشترک در بلومبرگ نوشتند:
«ترامپ در نشست G7 بهترین رفتارش را نشان داد: چاپلوسی برای رهبران جی 7 و ابراز خشنودی از شرکت در اجلاس. او حتی از حضور ناگهانی وزیر امور خارجه ایران هم آشفته و خشمگین نشد. نیش باز و دست دادن های صمیمانه را پیوسته نمایش داد.
اما ترامپ زیر این نقاب، هنوز هم همان ترامپ بود- مانند همیشه تندرو و مقاوم در برابر هر سازشی و مطمئن از این که حق با اوست، درست همان اندازه که متحدانش مطمئن بودند حق با او نیست.
او که به دلیل دستور توقف همکاری شرکت های آمریکایی با پکن اقتصاد جهانی را به مخاطره انداخته بدون توجه به درخواست سایرین، مسیر همیشگی خود را پیش گرفته و بی توجه به راه حل های توافق شده، اعلام کرد که «فکر دومی» در این باره دارد.
رئیس جمهور آمریکا بدون توجه به همتایان خود بار دیگر بر بازگشت پوتین به جمع رهبران جهانی تاکید کرد- پیشنهادی که برای بسیاری از شرکت کنندگان جی 7 زهرآگین بود.
ترامپ حتی درباره برنامه هسته ای کره شمالی با نزدیکترین متحد خود نیز به اختلاف نظر رسید و اعلام کرد که آزمایش های هسته ای پیونگ یانگ چندان او را آزرده خاطر نکرده است.
به نظر می رسد رهبران جی 7 هم مانند متحدان جمهوری خواه در داخل دانسته اند که نباید همیشه به دام ترامپ بیفتند و به تمام سخنان یا توئیت های او واکنش نشان دهند و گاهی اجازه دهند که ترامپ، ترامپ باشد.
حقیقت این است که ترامپ در تجربه مخالفت ها تنها نبود و اروپایی ها نیز سهمی در آن داشتند و مکرون به اجبار پذیرفت که رهبران جی 7 در بسیاری از مسائل از جمله اقتصاد جهانی به توافق نرسیدند.
اختلاف نظرهای نشست سال جاری باعث شد این سوال مطرح شود که آیا ائتلاف اقتصادهای پیش رفته کارآیی خود را از دست داده و به پایان عمر خود رسیده است؟ اما تعیین میزبان اجلاس سال آینده این امکان را منتفی کرد. سال آینده نشست جی 7 به میزبانی ترامپ برگزار می شود و بدیهی است که او از امتیاز میزبانی کمال بهره برداری را خواهد برد.»
