در پس هر یک از این اظهارات شرم آور یک محاسبه سیاسی وجود داشته است. اما نباید گذاشت او به اهدافش برسد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «کارن تومولتی» روزنامه نگار واشنگتن پست در نامه ای به «باراک اوباما» رئیس جمهور پیشن آمریکا نوشت: آقای رئیس جمهور، اکنون وقت آن فرا رسیده. تو باید صحبت کنی. کشورت به تو نیاز دارد.
تابستان 11 سال پیش که تو کاندیداتوری ریاست جمهوری را از جانب حزب دموکرات قبول کردی، اعلام کردی: «امشب من به مردم آمریکا، به دموکرات ها و جمهوری خواهان و مستقل های سراسر این سرزمین بزرگ می گویم: دیگر کافی است. این لحظه - این انتخابات - شانس ما است تا در قرن بیست و یکم وعده آمریکایی را زنده نگه داریم.»
البته ما در آن زمان می دانستیم که در کشورمان اختلافات سیاسی عمیقی وجود دارد، و همچنان هم این اختلافات ادامه خواهد داشت. تنها ساده ترین فرد در میان ما می‌توانست انتظار داشته باشد که انتخاب اولین رئیس جمهور آفریقایی - آمریکایی بدون هیچ عکس العمل سیاسی ای اتفاق بیفتد.
اما آیا کسی در آن زمان پیش‌بینی می‌کرد که در عرض 12 سال ما بشنویم که رئیس جمهور دیگری در کشور ما به چهار نماینده زن رنگین پوست کنگره - که سه تن از آنها در آمریکا به دنیا آمده اند - بگوید برگردید به همان کشوری که از آنجا آمده اید؟
توئیت های چند روز اخیر دونالد ترامپ بدترین نوع تعصب و قدیمی ترین شکل نژادپرستی هستند. و به یاد ما می آورند که از نظر برخی - که ظاهرا شامل رئیس جمهور کشور ما نیز می شود - مردم رنگین پوست صرف نظر از اینکه خانواده هایشان تا چند نسل بخشی از ماجرای کشور ما بوده باشند یا تا چه میزان دستاورد شخصی داشته باشند، کاملا آمریکایی به حساب نمی آیند.
رئیس جمهور اوباما، من بی میلی شما را برای واکنش به خطاهای اخیر ترامپ درک می‌کنم. شما به هنجارها از جمله هنجاری که می گوید روسای جمهور سابق به سراغ انتقاد از رئیس جمهورهای بعد از خود نروند، احترام می گذارید. اما به دلیل همه موانعی که شما شکستید باید گفت که نژادپرستی هرگز موضوعی نیست که شما در قبال آن خویشتن داری کنید.
سکوت اکنون غیرقابل قبول است. زمان آن فرا رسیده که صدایتان را همه بشنوند.
ما مدت هاست دیگر امیدی نداریم که کسی در حزب خود ترامپ کاری انجام دهد یا به دلیل حرف هایی که می زند او را شماتت کند. آن معدود کسانی که در ابتدا تلاش کردند، تسلیم شده یا از سمت هایشان برکنار شدند یا خودشان استعفا دادند.
از نظر ترامپ نژادپرستی یک شکست اخلاقی نیست؛ بلکه یک تاکتیک سیاسی است. هیچ یک از ما نمی توانیم واقعا ادعا کنیم که آنچه که در دل اوست را درک می کنیم، اما اقدامات بدبینانه او کاملا آشکار است، و باید ماهیت آنها فاش شود.
هیچکس بهتر از شما این مسئله را نمی داند. ترامپ حرفه سیاسی اش را با اشاعه یک دروغ کاملا نژادپرستانه درباره اینکه شما در آفریقا به دنیا آمده اید، آغاز کرد.
در آن زمان آمریکایی ها هنوز امید کافی به حذف او از گردونه رقابت های انتخاباتی داشتند. شما حتی درباره این موضوع شوخی کردید. زمانی که در جریان ضیافت شام با خبرنگاران حوزه کاخ سفید در سال 2011 ویدئو رسمی تولدتان را منتشر کردید، ترامپ خشمگین شد. این ویدئو همان ویدئو انیمیشن «شیر شاه» بود.
اما او تازه کارش را شروع کرده بود. زیر سوال بردن نحوه تولد شما گناه اصلی ترامپ بود که بعد از آن او مرتکب گناه های خیلی بیشتری شد. اینکه ترامپ در یک سخنرانی ریاست جمهوری در سال 2015 مهاجران مکزیکی را قاچاقچی و دلال مواد مخدر و متجاوز خواند و در ادامه ورود مسلمانان به آمریکا را ممنوع کرد و بعدها مدعی شد یک قاضی با اصالت مکزیکی نمی تواند در پرونده قضاوت درباره دانشگاه ترامپ عادلانه قضاوت کند و به این لیست باید صحبت های ترامپ در طرفداری از نژادپرستان سفیدپوست درگیر در جنجال اعتراضات شارلوتزویل را اضافه کرد.
در پس هر یک از این اظهارات شرم آور یک محاسبه سیاسی وجود داشته است، و هر چقدر که ما از جدیدترین حرف های نژادپرستانه او منزجر شده باشیم در اینجا نیز می‌توان این محاسبه (سیاسی) را مشاهده کرد.
ترامپ می داند دموکرات ها اختلافات داخلی خود را کنار خواهند گذاشت تا از این چهار نماینده خود به عنوان نمادی از رویکرد لیبرال و جوان گرای حزب شان حمایت کنند. او وانمود کرد که «ایانا پرسلی»، «رشیده طالب»، «الکساندریا اوکازیو کورتر» و «ایلهان عمر» چهره های حزب دموکرات هستند و خواست که آمریکا این موضوع را ببیند.
ترامپ روز دوشنبه گفت: «اینها کسانی هستند که اگر اینجا را دوست ندارند می توانند آن را ترک کنند. آنها از کشور ما نفرت دارند و من فکر می کنم که عمیقا از آن نفرت دارند.»
آنچه مضحک است این است که ترامپ بی وقفه خودش قبل از اینکه رئیس جمهور شود از این کشور انتقاد می کرد و خودش در شعار انتخاباتی خود یعنی «آمریکا را دوباره بزرگ کنیم»، هم ملت و هم پیشرفت کشور ما را تحقیر کرده است.
رئیس جمهور اوباما، در حال چیزی که ما در حال حاضر بیش از هر چیز دیگری به آن نیاز داریم، کسی است که بیاید و دوباره دورنماهای کشور ما را ارتقا دهد. کسی که همچون کاری که شما یک بار انجام دادید ما را «موظف به حرکت به سمت آینده کند». بیایید این تعهد آمریکایی را حفظ کنیم و از آن فاصله نگیریم.
صدای خودتان را دوباره پیدا کنید. مجددا مدعی میراث خود شوید. این کار را همین الان انجام دهید. زمان انتشار کتاب خاطرات تان دیگر دیر شده است.
