واکنش ها به کنفرانس بحرین کافی است تا حاکمان بحرین و حاکمان کشورهای حاشیه خلیج فارس در محاسبات خود بازنگری کنند.
به گزارش جماران ، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در سرمقاله روزنامه رأی الیوم نوشت:شیخ« خالد بن احمد آل خلیفه» وزیر خارجه بحرین زمانی که به سرعت تبدیل به سخنگوی رسمی کشورهای حاشیه خلیج فارس برای عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر اسرائیل و سر نیزه این عادی سازی می شود و از همه اصول امت های عرب و اسلامی در این زمانه سخت و حساس که منطقه در آستانه جنگی ویرانگر قرار دارد که چه بسا کشور خودش بارزترین قربانی اش شود، دچار اشتباه بزرگی می شود.
وزیر خارجه بحرین در گفت و گوهای متعددش با روزنامه ها و شبکه های تلویزیونی اسرائیلی در نزدیک شدن به اسرائیلی ها زیاده روی کرد و به مانند بره مهربان با آنها رفتار کرد و از همه خطوط قرمز عبور کرد زمانی که تأکید کرد اسرائیل حق دارد وجود داشته باشد و گفت که این رژیم به وجود آمد که باقی بماند و بحرین می خواهد روابط بهتری با این رژیم برقرار کند و حتی یک کلمه هم از اشغالگری اسرائیل و جنایت هایش و کشتار فلسطینی ها توسط این رژیم و یهودی سازی مقدسات عربی و اسلامی و شنیع ترین تبعیض نژادی علیه صاحبان زمین و اصحاب واقعی آن توسط اسرائیل به زبان نیاورد.
چه بسا بد نیست که به شیخ خالد یادآوری کنیم که آمریکایی که وی به آن دل خوش کرده و برای حمایت از بحرین و خاندان حاکم اش نیز دل خوش کرده، نفوذش در منطقه روز به روز بیشتر کاهش می یابد و تبدیل به کشوری شده است که در جهان منفورترین کشور است و کافی است به «جارد کوشنر» که بحرین برایش فرش قرمز پهن کرد اشاره کنیم که فقط توانست سه وزیر دارایی عرب را به کنفرانس اش بکشاند که آنها هم از سر خجالت به خاطر احساس ننگ و خیانت چهره های خود را می پوشاندند. همین آمریکایی ها از سومالی و عراق فرار کردند و خودشان را آماده فرار از افغانستان می کنند و همین کار را هم از منطقه خلیج فارس انجام می دهند.
وقتی آمریکا دعوت به برگزاری کنفرانس صلح مادرید در سال 1991 کرد هیأت هایی از بیشتر کشورهای عربی و نمایندگانی از قدرت های بزرگ مانند روسیه و چین و نیز نمایندگانی از کشورهای پنج قاره در آن شرکت کردند و دلیل آن نیز راه حل مطرح شده بود که قرار بود درباره آن رایزنی شود راه حلی که بر قطعنامه های مشروع بین المللی و نیز برپایی کشور مستقل فلسطین تکیه داشت که کنفرانس بحرین به طور کامل آن را نادیده گرفت و هیچ کدام از شرکت کنندگان عرب در آن از جمله خود شیخ خالد آل خلیفه که مستحق لقب مدافع وجود اسرائیل است، از ترس و چه بسا از ترس ارباب شان آمریکا جرأت نکردند که این مساله را در سخنرانی های شان به زبان بیاورند.
کارگاه بحرین «کمپ دیوید» نیست و نمی شود زیرا این کنفرانس(کمپ دیود) که امت را متفرق و مصر را از نزاع (عرب ها و اسرائیلی ها) در سال 1978 خارج کرد تکرار نمی شود و کافی است دور دوم آن را یادآوری کنیم که در سال 2000 با دعوت«بیل کلینتون» رئیس جمهور وقت آمریکا برگزار شد که نتوانست یک امتیاز هم از فلسطینی ها بگیرد و واکنش به آن شعله ور شدن انتفاضه دوم مسلح فلسطین در اراضی اشغالی بود.
نمی دانیم که آیا شیخ خالد بن احمد این وقایع تاریخی را به خوبی به یاد می آورد و آنها را در زمانی که از مسئولان و خبرنگاران اسرائیلی به شیوه ای استقبال می کند که احساسات ما و میلیون ها تن را در جهان های عربی و اسلامی جریحه دار می کرد به یاد می آورد یا نه.ولی چاره ای جز این نداریم که اینها را به او یادآوری کنیم.
امیدواریم که وزیر خارجه بحرین و هر کسی که از همقطارانش در منطقه خلیج فارس که معتقد است امت عرب از هم پاشیده و از حقوق ثابت فلسطین اشغالی چشم پوشی کرده است اندکی درنگ کرده و محاسبات خود را به سرعت مورد بازنگری قرار دهد آن هم پیش از آن کار از کار بگذرد. در این هشدار ما به بیداری مردمی عرب ها و حمایت از فلسطین و محور مقاومت استناد می کنیم.
موضع گیری اکثریت قاطع مردم بحرین بهترین واکنش به دولت عادی ساز و استفاده از آن توسط دیگران به عنوان گوشت قربانی به دلیل اوضاع اقتصادی و بحران های داخلی اش است. زمانی که بحرین تبدیل به جنگلی می شود که در آن رسانه های بحرینی همتاهای فلسطینی شان را در آغوش می گیرند این واکنش واقعی و قوی و رک و پوست کنده به میزبانی کنفرانس فروش فلسطین و شیخ خالد بن احمد و همه عرب هایی که روابط با اسرائیل را عادی سازی می کنند و بی تردید واکنش به خود کارگاه منامه است.
معامله قرن به نتیجه نمی رسد و طرح های تحقیرآمیز آمریکا که به نفع جنایت های اشغالگر نژادپرست اسرائیلی است و همه کسانی که در بازاریابی آنها شرکت می کنند سرنوشت شان شکست است زیرا بارزترین دلیل برای آن بازگشت کوشنر سکاندار معامله قرن با ناامیدی و دست خالی به واشنگتن است همانطور که «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا ،سکاندار کنفرانس ورشو دست خالی به واشنگتن بازگشت.
سخن آخر با شیخ خالد بن احمد آل خلیفه و همه همتاهایش در خلیج فارس که راه او را می روند این است که اسرائیل از شما حمایت نمی کند زیرا اکنون خود این رژیم در سایه تغییرات در معادلات سیاسی و نظامی به شکل سریع، نیاز به حمایت دارد و اینکه زمان دیکته کردن های اسرائیل و آمریکا به شکل بی بازگشتی سپری شد و روزهای آینده پر از سورپرایزهایی است که آن چه می گوییم را تأیید می کند.