سریال دخالت ها و در نهایت شکست های ترامپ در امور دیگر کشورهای جهان ادامه دارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، واشنگتن پست در سرمقاله خود نوشت: آیا هنوز در ونزوئلا بحران وجود دارد؟ اگر از روی صحبت های رئیس جمهور ترامپ قضاوت کنید، چنین فکری نمی کنید. در ماه ژانویه، رئیس جمهور (منظور همان رهبر مخالفان و رئیس جمهور خودخوانده ونزوئلاست) و دستیاران ارشدش در کاراکاس دستگیر شدند. کاخ سفید آنچه را که تصور می کرد می تواند ضربه ای به دولت کاراکاس بزند، انجام داد: از تحریم نفت تا وعده به انجام مداخله نظامی.
پنج ماه بعد، «نیکولاس مادورو» رئیس جمهور ونزوئلا هنوز روی کار است - و سیاست آمریکا شکست خورده است. هیچ مداخله ای صورت نگرفته است و پس از چند تلاش ناکام برای براندازی نظام، مخالفان ونزوئلا با کمک دولت های آمریکای لاتین و اروپایی به میز مذاکره با مادورو بازگشته اند.
آمریکا در این گفت و گوها شرکت نمی کند. در عوض واشنگتن پست ماه گذشته گزارش داد که ترامپ اذعان کرده که اشتباها گمان می کرده که می تواند فردی را جایگزین مرد قدرتمند سوسیالیست (مادورو) کند.
در این ماه رئیس جمهور، هدف جدیدی را به نام مکزیک را انتخاب کرد و این کشور را با تعرفه ها و بستن احتمالی مرزها تهدید کرد. پیش از مکزیک، این ایران بود که ترامپ در اوایل ماه مه آن را هدف انتقاداتش در زمینه سیاست خارجی قرار داد. و قبل از آن، کره شمالی بود که ترامپ نخست آن را با «آتش و خشم» تهدید کرد و سپس مورد «محبت و عشق» قرار داد.
در اینجا یک الگو وجود دارد: ترامپ یک دشمن خارجی را هدف قرار می دهد. او تقاضای حداکثری را مطرح می کند: «نظام خود را تغییر دهید و خلع سلاح کامل شوید». بدون هماهنگی با متحدان و کنگره، او اقدامات چشمگیری را تصویب می کند که به نظر می رسد سریعا یک نتیجه را تحمیل می کند: تحریم نفت، اعمال تعرفه ها، و تهدیدات نظامی. سپس، وقتی معلوم می شود که در دنیای واقعی، با چنین اقداماتی نمی توان به آسانی کره شمالی را به کنار گذاشتن سلاح های هسته ای اش، مادورو را به برکناری، و ایران را به کنار گذاشتن اقدامات منطقه ای اش واداشت، او عقب نشینی می کند و یا به سراغ هدف بعدی می رود.
چیزی که در نهایت باقی می ماند، یک رشته از شکست ها در بخش سیاست خارجی است که بسیار شبیه به سریال شکست های املاک و مستغلاتی است که ترامپ قبلا تجربه کرده است. ارتش کوچک نمایندگان ویژه وزارت خارجه در تلاش برای بهبود بخشیدن اوضاع هستند. علاوه بر کره شمالی، ونزوئلا و ایران، آنها را می توان در افغانستان و سوریه یافت.
ترامپ، در همین حال، سعی می کند آرامش خود را حفظ کند. کره شمالی به دوران پرتاب موشک ها بازگشته است؟ رئیس جمهور «شخصا» نگران نیست. او گفت: «مردم من فکر می کنند که ممکن است تخلفی داشته باشم. اما من دید متفاوتی دارم.»
اقدام نظامی علیه ایران؟ ترامپ اکنون و هفته ها پس از آنکه فروش نفت ایرانیان را تحریم کرد، نیروهایی را به خلیج فارس فرستاد و به ایران هشدار داد، می گوید، «چنین تصمیمی ندارد».
شاید همه ما باید قدردان این بی نظمی و ناپایداری های رفتاری ترامپ باشیم. در کل، حمله آمریکا به ونزوئلا یا جنگ با کره شمالی یا ایران یک فاجعه خواهد بود. در عوض، ما صرفا یک سری اختلالاتی داریم که اعتبار ایالات متحده را از بین می برد و امور را به دست دشمنان با صلاحیت بیشتری مانند روسیه و چین می سپارد.
همه این کشورها منتظر روزی هستند که ترامپ کاخ سفید را ترک کند.
اما آنچه مطمئنا اتفاق نخواهد افتاد، تحقق اهداف ترامپ به واسطه سر و صدا کردن، قلدری و در نهایت فراموش کردن است. رویارویی با کره شمالی و ایران و یا حتی ونزوئلا و مکزیک، نیاز به یک استراتژی پیچیده و رویکرد آرام دارد. این رئیس جمهور هیچ یک را ندارد.
