اگرچه تنش ها در برگزیت، تقاضا برای خروج از اتحادیه اروپا را کاهش داده است، اما پوپولیست ها همچنان مصمم هستند تا از داخل آن را تضعیف کنند
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، خبرگزاری بلومبرگ در سرمقاله امروز خود و در آستانه انتخابات پارلمانی اروپا نوشت: اتحادیه اروپا در محاصره است. در انتخابات از سوئد گرفته تا اسپانیا، پوپولیست های راست گرا همچنان به قدرت می رسند، در حالی که حمایت از احزاب سنتی کاهش می یابد. گروه های پوپولیست انتظار دارند که در انتخابات این هفته برای دستیابی به کرسی های پارلمان اروپا دستاوردهای قابل توجهی به دست آورند تا به قدرت بیشتری نسبت به نهادها در قلب اتحادیه اروپا برسند.
انسجام اروپا در تعادل بوجود می آید. اگر چه تنش ها در برگزیت، تقاضا برای خروج از اتحادیه اروپا را کاهش داده است، اما پوپولیست ها همچنان مصمم هستند تا از داخل آن را تضعیف کنند. آنها می خواهند حرکت در مسیر یکپارچگی اروپا را متوقف کنند، اختیار قدرت بروکسل را محدود کنند و توانایی اتحادیه اروپا را برای وادار کردن کشورهای عضو به پیروی از هنجارهای دموکراتیک محدود سازند.
شکایاتی که این اهداف را به اجرا در می آورند، بدون شایستگی نیستند: بروکسل مستعد افراط گرایی نظارتی است و از فقدان مشروعیت عمومی رنج می برد. اما نقص های اتحادیه اروپا در مقایسه با خطرات ناشی از منتقدان پوپولیستی آن، کم رنگ است. اگر چپ گراها نادیده گرفته شوند، انفجار پوپولیسم به طور پیوسته هویت اروپا را به عنوان یک اتحادیه دموکراتیک بر اساس ارزش های مشترک خراب می کند. این مسئله همچنین نفوذ اروپا در خارج از این بلوک را تضعیف خواهد کرد. از آنجا که پوپولیست ها عمدتا ایده اقدام جمعی برای مقابله با مشکلات فراملی را رد می کنند، ثبات اروپا، غرب و جهان را تهدید می کنند.
رهبران اروپایی نیاز به یک استراتژی منسجم برای جنگیدن دارند. این امر مستلزم آن است که آنها با مقیاس گسترش پوپولیسم آشنا شوند و به شکایات قانونی که پوپولیست ها برای افزایش آراء در انتخابات از آن بهره برداری می کنند، رسیدگی کنند. در عین حال، آنها باید خشم دو طرف چپ و راست را فروبنشانند.
پس لازم است چگونه شروع کنیم؟ تعریف مشکل، اولین گام است. چشم انداز پوپولیسم به همان اندازه خود اروپا، متنوع و ناهنجار است - از معترضان زرد پوش در فرانسه گرفته تا جایگزین برای آلمان و جنبش پنج ستاره ایتالیا - اما موضوعات مشترک به توضیح تقاضای آنها کمک می کنند.
رهبران پرطرفدار، سرخوردگی های عمومی را با نخبگان سیاسی، که به صورت فاسد و بی تفاوتی به مشکلات روزمره رای دهندگان جلوه داده می شوند، در ارتباط می بینند. آنها حمایت شهروندان با سطح پایین تحصیلات و افرادی که در مناطقی زندگی می کنند که از جهانی شدن رنج می برند جلب می کنند. و پوپولیست ها از نگرانی های فرهنگی بهره برداری می کنند و هویت ملی مهاجران، پناهجویان و بوروکرات های بی لیاقت در اتحادیه اروپا را مقصر جلوه می دهند.
شورشیان سیاسی نیز از کاهش وفاداری رای دهندگان به احزاب سنتی سود می برند. در کشورهایی مانند بلژیک و سوئد که رای دهندگان سرخورده شده اند، فرایند تشکیل دولت تنها می تواند چند ماه و چند سال زمان ببرد. همانطور که ائتلاف های حاکم به لحاظ ایدئولوژیک متنوع تر می شوند، توانایی آنها برای حکومت به طور موثر کاهش می یابد، و این مسئله فقط پیام پوپولیست ها را تقویت می کند.
برای جلوگیری از گسترش پوپولیسم، رهبران ملی باید حساسیت بیشتری به اختلافات در مورد سیاست های محلی داشته باشند - همانطور که «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه، در پی شورش های مالی ضد مالیات در سال گذشته با موفقیت هایی اندکی رو به رو شد. میانه روها همچنین باید راه حل های دقیقی را برای مشکلات ناامید کننده ارائه دهند. این بدان معنی است که سه چیز بیشتر از همه موضوعات اهمیت دارد: گسترش فرصت اقتصادی برای کارگران فقیر؛ ارائه طرح جامع برای اصلاح سیستم مهاجرت اروپا؛ و سوق دادن موسسات اتحادیه اروپا به ارائه خدمات بیشتر به رای دهندگان.
اگر اصلاحات سیاسی و اقتصادی در سطوح ملی و پان اروپایی دنبال شود، می تواند اعتماد به احزاب جریان اصلی را به مردم بازگرداند و تجلی پوپولیسم را خنثی کند. این کار آسان نخواهد بود، و یک شبه میسر نخواهد شد. اما برای نجات آینده اروپا، اکنون باید شروع کرد.
