ترامپ ممکن است هدایایی بدهد اما همیشه انتظار جبران آن را دارد؛ در غیر این صورت آنها را پس می گیرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، واشنگتن پست در مطلبی نوشت: دوستی میان «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا و «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی تاکنون مستحکم و تزلزل ناپذیر بوده است. اما شرایط انتخاب مجدد نتانیاهو در این هفته و جزئیات احتمالی برنامه صلح ترامپ (موسوم به معامله قرن) ممکن است این دوستی را به طور جدی در معرض آزمایش قرار دهد.
نتانیاهو - عمدتا به لطف قومی گرایی اش - برای پنجمین دور به عنوان نخست وزیر انتخاب شد.
نتانیاهو در روزهای آخر مبارزات انتخاباتی خود گامی برداشت که می تواند هر گونه برنامه صلح را نابود کند. شهرک نشینان مدت های زیادی است که خواستار الحاق کرانه باختری به اراضی اشغالی بوده اند. نتانیاهو از بخشی از این موضوع حمایت کرد و گفت قصد دارد شهرک ها را ملحق کند. گرچه در اظهارات نتانیاهو ظاهرا کنترل مناطقی که در حال حاضر به طور کامل یا نسبی تحت کنترل فلسطینیان است، به همین شکل باقی خواهد ماند، اما محل قرار گرفتن این شهرک ها شکل گیری یک کشور فلسطینی متصل و یکپارچه را غیر ممکن می کند.
این ادعاها، و وابستگی نتانیاهو به احزاب قومی گرا پیامدهای جدی برای رابطه وی و ترامپ خواهد داشت زیرا برنامه صلح دولت ترامپ که احتمالا این ماه منتشر خواهد شد، شامل پیشنهادهایی برای تشکیل یک کشور فلسطینی یکپارچه است. در واقع، بر اساس گزارشی که منتشر شده است، در این برنامه به منظور تشکیل چنین کشوری برای فلسطینیان، مبادله زمین نه فقط میان اسرائیلی ها و فلسطینیان بلکه با اردن و عربستان سعودی نیز پیشنهاد شده است.
ترامپ برخلاف سران دیگر جهان، هدیه های زیادی به نتانیاهو داده است. برخی ممکن است این گونه استدلال کنند که خروج ترامپ از توافق هسته ای ایران در جهت منافع ملی آمریکا بوده است، اما این به طور حتم همان اقدامی بوده که نتانیاهو به شدت آن را می خواست. درست مانند انتقال سفارت آمریکا به قدس که به نفع آمریکا نبود؛ گرچه روسای جمهور پیشین هم وعده آن را داده بودند. همچنین اقدام بلاعوض ترامپ در به رسمیت شناختن الحاق بلندی های جولان در آستانه انتخابات رژیم صهیونیستی چیزی جز لطف به دوست خود نبود.
اما ما یک موضوع را درباره ترامپ می دانیم: وی ممکن است هدایایی بدهد اما همیشه انتظار جبران آن را دارد. نتانیاهو باید در واکنش های خود به هر گونه توافق با ترامپ از جمله تشکیل یک کشور فلسطینی یکپارچه، بسیار با دقت عمل کند. این بدان معنا است که وی ممکن است بپذیرد که مجیز ترامپ را بگوید، اما به رای دهندگان خود خیانت کرده است. رد کردن سریع پیشنهاد ترامپ نیز ممکن است حامیانش را خشنود کند اما می تواند موجب خشم وی شود. وقت کشی زیاد در زمان تصمیم گیری یا مذاکرات نیز می تواند هر دو را خشمگین کند. اما رابطه با ترامپ می تواند وی را در معرض خطر قرار دهد.
البته، اگر این طرح (موسوم به معامله قرن) شامل راهی برای یک کشور فلسطینی واقعی نباشد، یا اگر این موضوع برای ترامپ چندان مهم نباشد، امکان خدشه دار شدن روابط ترامپ و نتانیاهو وجود ندارد. اما اگر این مسئله برای ترامپ مهم باشد، چگونگی برخورد نتانیاهو با چنین گزینه مرگباری می تواند در روند روابط واشنگتن و تل آویو و همچنین سیاست داخلی نتانیاهو در سال های پیش رو تعیین کننده باشد.
