هر گونه مخالفت و حتی تعلل در اجرای خواست های ترامپ، به معنی پایان همکاری افراد با دولت ترامپ به شمار می آید.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، نیویورک تایمز در گزارشی نوشت: هیچ دلیلی برای توجیه اخراج «کرستن نیلسن» از وزارت امنیت داخلی وجود ندارد. او یک مهاجرستیز تندرو بود که به شدت تلاش می کرد تا دستور کار رئیس جمهور را در این خصوص اجرا کند. او تلاش هایی را برای مقابله با مهاجران و پناهجویان انجام داد. او درخواست کمک نظامی در مرز را کرد. او تعداد افرادی را که می توانند به طور قانونی برای پناهندگی در بنادر ورودی حضور داشته باشند را محدود کرد. و تعداد مهاجرانِ در بند را به شدت زیاد کرد.
او همچنین سیاست «مدارای صفر» رئیس جمهور را عملی کرد که منجر به جدایی هزاران خانواده در مرز آمریکا با مکزیک شد. بسیاری از والدین هنوز به دنبال فرزندان خود هستند.
اما محدودیت هایی برای پیروی نیلسن از سیاست های مهاجرت ترامپ وجود دارد. طبق گفته نیویورک تایمز، نیلسن به درخواست های ترامپ برای قانون شکنی و جلوگیری از ورود مهاجران به کشور پاسخ منفی داد و بارها و بارها به رئیس جمهور یادآور شد که «قوانین فدرال، فرآیند دادرسی ها و وظایف بین المللی، وزارتخانه او را برای انجام چنین کاری محدود کرده است.»
در تقریبا هر دولت دیگر این امر غیر قابل توجه خواهد بود. به سادگی این بدان معنی است که نیلسن کار خود و وظایف قانونی خود را به طور جدی انجام داد - آنچه که ما از هر کارمند دولتی ای انتظار داریم. اما ترامپ در میان روسای جمهور مدرن، در مواجهه به چنین شرایطی فردی غیرمعمول است. اگر فشار های پیاپی بر نیلسن برای نقض قانون یکی از دلایل تصمیم او برای ترک وزارتخانه بود، پس کناره گیری وی از مقامش نشان می دهد که چگونه اعتقاد به منافع عمومی، صرفنظر از اینکه چقدر کوچک است، با کار برای این رئیس جمهور تا چه حد ناسازگاری دارد، حتی اگر شما با دیدگاه های ترامپ هم عقیده باشید.
استعفاها و اخراج های قبلی هم چنین مسئله ای را آشکار می ساخت. «رکس تیلرسون» نخستین وزیر خارجه ترامپ به نظر می رسید با رئیس جمهور در مورد شک و تردید به این وزارتخانه هم عقیده باشد، و برنامه ای را برای کاهش نفوذ این وزارتخانه دنبال کرد. اما به اذعان خود تیلرسون در مصاحبه ای بی سابقه پس از خروج از دولت، هنگامی که ترامپ خواستار نقض قانون شد، وی اعلام کرد که تمایلی به همسویی با اراده رئیس جمهور ندارد. تیلرسون گفت: «من باید به او بگویم، آقای رئیس جمهور، من آنچه را که شما می خواهید انجام دهید را درک می کنم اما شما نمی توانید آن را انجام دهید. این کار، قانون را نقض می کند.»
«جف سشنز» اولین دادستان کل رئیس جمهور هم پس از آنکه خود را از هرگونه تحقیقی در رابطه با چشم انداز دخالت روسیه در انتخابات ریاست جمهوری 2016 کنار کشید، با فشارهای مشابهی مواجه شد.
ترامپ از این که «رود روزنشتاین» معاون دادستان کل «رابرت مولر» بازرس ویژه را برای تحقیق در این خصوص منصوب کرد، خشمگین شد. ترامپ در دفتر بیضی شکل خود در کاخ سفید - که دادستان کل آن را تحقیر کننده ترین تجربه در چند دهه از زندگی اش نامیده است - سشنز را گوشمالی داد و کار او را «ناعادلانه» خواند.
ترامپ از سشنز خواست تحقیقات در مورد تبانی روسیه را به هم بریزد و از او محافظت کند. و بخش اعظمی از سال 2018 را ترامپ به فشار آوردن بر دادستانی کل گذراند و علاوه بر گوشمالی دادن وی در خفا، در جمع هم به تحقیر او پرداخت.
وی در بیانیه ای در فوریه 2018 گفت: «تا زمانی که من دادستان کل هستم، وظیفه خود را با صداقت و افتخار ادامه خواهم داد و این اداره همچنان کار خود را به شیوه ای عادلانه و بی طرفانه مطابق قانون و قانون اساسی ادامه خواهد داد.» در نهایت ترامپِ ناامید و ضعیف، پس از انتخابات میان دوره ای سشنز را برکنار کرد و به طور موقت «متیو ویتاکر» را به عنوان سرپرست این نهاد، و سرانجام «ویلیام بار» را که «جورج دبلیو بوش» را از رسوایی ایران کنترا نجات داده بود، برای پست دادستان کل انتخاب کرد.
الگوی کلی روشن است. ترامپ می خواهد از مجازات مصون باش و هر جا که می خواهد قانون را نقض کند. گماشته ها او، که از اهداف او و نه روش های او حمایت می کنند، مقاومت می کنند. در نهایت او آن قدر آنها را تحقیر می کند و مورد حمله قرار می دهد تا زمانی که استعفا دهند. و آنها را با وفاداران دیگری جایگزین می کند که به خواسته های او عمل کنند.
رکس تیلرسون با «مایک پومپئو» که در آن زمان مدیر سازمان سیا بود، جایگزین شد. بر خلاف تیلرسون، پومپئو سعی کرد از بدترین ایده های ترامپ حمایت کند و بدون اینکه مخالفتی کند برحسب خواسته های او عمل کند.
ترامپ می گوید «کوین مک الینان» که تاکنون کمیسر گمرک و حفاظت مرزی را به عنوان کفیل وزارت امنیت داخلی منصوب می کند. مک الینان هم حامی سیاست های سختگیرانه آمریکا در قبال مهاجران است.
ترامپ «کن کوسینلی» دادستان کل پیشین ویرجینیا، و «کریس کوباچ» فرماندار پیشین ایالت کانزاس که سیاست های ضد مهاجرتی تندی دارد، را به عنوان گزینه های وزیر دائمی امنیت داخلی آمریکا در نظر دارد.
این عزل و نصب ها نشان می دهد رئیس جمهور آمریکا در کابینه خود تحمل هیچ گونه مخالفتی را ندارد و به دنبال افرادی است که بتوانند دستورات و خواست های رئیس جمهور را، خواه در کشیدن دیوار مرزی، خواه در مساله مهاجرت و خواه در بستن مرزها، بی چون و چرا به اجرا بگذارند و هر گونه مخالفت و حتی تعلل در اجرای خواست های ترامپ، به معنی پایان همکاری افراد با دولت ترامپ به شمار می آید.
