بی ثباتی الجزایر در پی اعتراض های ضددولتی اخیر در این کشور، کابوس فرانسه و «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور این کشور است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، یورو نیوز گزارش داد: الجزایر سیزدهمین کشور وسیع جهان و دارای یکی از بزرگ ترین منابع گاز جهان است و مهم ترین شریک تجاری آفریقایی فرانسه به شمار می آید. الجزایر تا دهه 60 میلادی بزرگ ترین مستعمره فرانسه بود و از زمان استقلال تا امروز، تمامی روسای جمهور فرانسه تلاش کرده اند تا نفوذ دوران استعمار در این کشور را حفظ کنند. «امانوئل ماکرون» نیز در این زمینه استثنا نیست.
در همین راستاست که فرانسه همچنان حامی قاطع «عبدالعزیز بوتفلیقه» رئیس جمهور کنونی الجزایر که قدرت تکلم و راه رفتن خود را در 82 سالگی از دست داده، مانده است.
بوتفلیقه که از سال 1999 و پس از یک دهه عدم ثبات و کشتار و تنش های داخلی میان اسلام گرایان و نظامیان به قدرت رسیده است، برای پنجمین بار کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شده است و مخالفان او در سه روز گذشته خیابان های الجزایر، پایتخت و برخی از شهرهای بزرگ و حتی پاریس، پایتخت فرانسه را به صحنه اعتراض بدل کرده اند. دولت عبدالعزیر بوتفلیقه در 4 دوره هر چند متهم به ناکارآمدی و فساد دولتی شده، اما دست کم موفق شده است کشوری که سال ها میزبان افراطی ترین اسلام گرایان و نظامیان بوده را تا حد زیادی به ثبات برساند.
مدارک افشا شده هفته نامه «نوول ابزرواتور» چاپ فرانسه نشان می دهد که دستگاه های امنیتی فرانسه از سال 2014 به دلیل نگرانی از مرگ بوتفلیقه و بازگشت یک جنگ داخلی به رهبران فرانسه هشدارهای لازم را داده اند و خواستار اقدام های فوری در این کشور شده اند.
یکی از بزرگ ترین چالش هایی که در این مدارک به آنها اشاره شده است، عدم حضور یک جانشین مطمئن برای بوتفلیقه و یا وجود یک نظام سلطنتی در این کشور است. اما دیگر نگرانی های رئیس جمهور فرانسه از چه قرار است؟
الجزایر تامین کننده انرژی فرانسه
الجزایر یکی از اصلی ترین منابع تامین کننده انرژی فرانسه است. هر چند بخش عمده انرژی فرانسه از نیروگاه های هسته‌ای تامین می شود اما الجزایر بیشتر از 10 درصد گاز وارداتی فرانسوی ها در سال را تامین می کند.
جوانان الجزایر و حافظه کوتاه تاریخی
نگرانی مهم دیگر مقامات فرانسوی از جمله رئیس جمهور این کشور، جوان بودن جمعیت الجزایر است. نیمی از جمعیت 42 میلیونی این کشور را جوانان تشکیل می دهند که جنگ های داخلی دهه 80 و 90 میلادی در این کشور را تجربه نکرده اند و خواهان تغییرات گسترده و کاهش نفوذ فرانسه هستند.
واهمه از حضور میلیون ها فرانسوی- الجزایری در خاک فرانسه
عامل مهم دیگر نگرانی فرانسه، حضور میلیون ها مهاجر الجزایری ساکن این کشور است. الجزایری ها مانند تُرک ها در آلمان، بیشترین تعداد خارجی های مقیم و دو ملیتی فرانسه را تشکیل می دهند. هر اعتراض و بی ثباتی در الجزایر می تواند جوانان فرانسوی-الجزایری را به خیابان ها بکشاند. این در حالی است که در سه ماه گذشته دولت امانوئل ماکرون با اعتراضات داخلی جلیقه زردها مواجه بوده است.
نگرانی از رشد افراط گرایی
هر بحرانی در الجزایر، همانند بحران های این کشور در اواخر دهه 80 میلادی، می تواند باعث رشد عقاید افراطی از جمله اسلام گرایی تندرو شود.
فرانسوی ها که در پنج سال اخیر بارها از سوی «تروریست ها» تهدید شده اند و خیابان های پاریس و دیگر شهرهای این کشور شاهد کشته شدن شهروندان در حملات بوده است نمی خواهد دوباره با اوج گرفتن اندیشه های افراطی روبرو شود.
