تا به امروز جمهوری خواهان بر ضعف و ناتوانی رئیس جمهورشان نقاب می زدند، اما آیا با کنترل دموکرات ها بر مجلس نمایندگان، آنها می توانند این رویه را ادامه دهند؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، نیویورک تایمز در گزارشی نوشت: دونالد ترامپ با کنگره مشکل دارد. او نمی تواند جمهوری خواهان را به حمایت از سیاست هایش وادارد. و زمانی که او مسئله ای را مطرح می کند - همچون مسئله ساخت دیوار مرزی با مکزیک - نمی تواند حمایت آنها را جلب کند.
اما اکثر آمریکایی ها این موضوع را نمی دانند. به طور کلی مجریان جمهوری خواهان طی فعالیت صد و پانزدهمین کنگره در بیش از 90 درصد از رای گیری ها به رئیس جمهور رای موافق داده اند. شمار زیادی از قضات تایید شده اند و رئیس جمهور لایحه مالیاتی بزرگ را امضا کرده است. بسیاری از ناظران به این نتیجه رسیده اند که ترامپ کنترل حزب جمهوری خواه و مقر وفادارانش را به خوبی در اختیار دارد.
اما اوضاع بسیار با چیزی که به نظر می رسد فرق دارد. در دو سال نخست ریاست جمهوری ترامپ رهبران جمهوری خواه در کنگره با مهارت کامل تاکتیک های متفاوتی را به کار گرفته اند تا نفوذ رئیس جمهور را کاهش، و کنترل خودشان را بر سیاست های عمومی افزایش دهند.
اساسا، جمهوری خواهان کنگره استراتژی هایی را اتخاذ کرده اند که به مردم و به ویژه پایگاه محافظه کارانه اش این گونه القا می کنند که ترامپ فرمانده است. دنبال کنندگان اخبار سیاسی از شواهد عینی آراء کنگره و اخبار منتشر شده به این نتیجه می رسند که یک رئیس جمهور قدرتمند یک حزب وفادار کنگره را هدایت می کند.
در حقیقت مجریان جمهوری خواه نفوذ خود را در کنار ضعف رئیس جمهور و از هم گسستگی حزب پنهان کرده اند.
«ریچارد نوستادت» کارشناس مسائل سیاسی در کتاب سال 1960 خود تحت عنوان «قدرت ریاست جمهوری و روسای جمهور مدرن» نوشته است: «قدرت رئیس جمهور، قدرت مجاب کردن است.» روسای جمهور قدرتمند نفوذ چشمگیری بر سیاست های مردمی دارند زیرا آنها با مهارت از قدرت غیررسمی بهره می گیرند، برای ادامه راه شان اعتبار کسب می کنند و کسانی را که در مسیر پیشرفت شان سنگ اندازی می کنند، مجازات می کنند. روسای جمهور ضعیف مانند ترامپ، قدرت مجاب کردن ندارند و در نتیجه به بازیگران سیاسی رقیب در واشنگتن اجازه می دهند تا مانع تحقق اهدافشان شوند و نفوذ خودشان را گسترش می دهند.
نوستادت مسئله دیگری را هم عامل کمک به رئیس جمهور می دانند: اعتبار و آبروی عمومی. بازیگران سیاسی در واشنگتن ممکن است از رئیس جمهور نترسند، اما آنها ممکن است دو بار در برابر او مانع تراشی کنند اگر که مشاهده کنند که او در حال آسیب زدن به مردم است.
ترامپ در این بُعد به نظر قوی تر می رسد. محبوبیت او در میان مردم بسیار کم است، اما او در میان رای دهندگان جمهوری خواه محبوب است. و پایگاه محافظه کار او آماده و امیدوار به کمک به جمهوری خواهان منتخب در انتخابات های مقدماتی است. رسانه های محافظه کار - مانند فاکس نیوز - با قدرت از ترامپ حمایت می کنند و این دیدگاه مردمی را تقویت می بخشند. ترامپ ممکن است از قدرت کافی برای سلطه بر دموکرات ها برخوردار نباشد، اما مقامات جمهوری خواه به شدت از دور زدن او می ترسند.
در هر صورت، جمهور خواهان کنگره راهکاری برای این چالش یافته اند: وضع دستور کار. قدرت سیاسی به سهولت توانایی نفوذ بر موضع گیری شهروندان و قانونگذاران بر سر مسائل مختلف را همچون توانایی کنترل بر مسائلی که به بحث گذاشته و یا رای گیری شده، ندارند.
در کنگره قبلی، رهبران جمهوری خواه به سادگی از ارائه لایحه ای که اولویت رئیس جمهور و همچنین خود آنها را نشان دهد، سر باز زدند.
هیچ رای گیری در مورد محدودیت های مهاجرتی، اختصاص بودجه به دیوار مرزی و ... صورت نگرفت. چنین رویکردی باعث شد مخالفان یا رای دهندگان به سختی بتوانند بفهمند چه اتفاقی می افتد. اولویت های ترامپ هیچ گاه در مجلس نمایندگان و سنا با رای مخالف روبه رو نشدند، زیرا اصلا به رای گذاشته نشدند.
حال که دموکرات ها کنترل مجلس را در اختیار دارند، رهبران جمهوری خواهان ممکن است برای محدود کردن نقش اجرایی رئیس جمهور با مشکلات بیشتری مواجه شوند. ترامپ دیگر ممکن است شاهد آن نقش بسیار نمادینی که قبلا می دید، نباشد و با مخالفت های علنی ای مواجه شود. جمهوری خواهان ممکن است به زودی دریابند که دیگر نمی توانند بر ضعف و ناتوانی ترامپ نقاب بزنند.
