در حالی که فعالان زن در زندان های عربستان در اوضاع وحشتناکی به سر می برند، وزیر خارجه آمریکا در سفر به ریاض در قبال این مسئله مهم حقوق بشری سکوت اختیار کرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «آلیا هذلول» خواهر «لجین هذلول» فعال حقوق بشر که در عربستان محبوس است، در یادداشتی در روزنامه نیویورک تایمز نوشت: زمانی که «مایک پومپئو» وزیر خارجه آمریکا وارد عربستان شد، انتظار می رفت در مورد ایران، یمن، سوریه و جمال خاشقجی با مقامات این کشور گفت و گو کند.
من متعجب شدم از اینکه موضوع مهم حبس فعالان زن شجاع در زندان های عربستان که متهم به احقاق حقوق و شان از دست رفته شان هستند، در دیدار پومپئو جایی ندارد. بی علاقگی پومپئو به این مسئله برای من بسیار مهم بود زیرا یکی از این زنان در حبس، خواهر من «لجین الهذلول» است. او در زمینه حق زنان برای رانندگی فعالیت می کرد.
من در بروکسل زندگی می کنم. در تاریخ 15 مه 2018 پیامی را از خانواده ام دریافت کردم که لجین در خانه پدری ام در ریاض بازداشت شده است. من از این خبر شوکه شدم زیرا ممنوعیت عربستان برای رانندگی زنان در حال برداشته شدن بود.
ما نمی فهمیدیم او چرا بازداشت شده و در کجا حبس شده است. در 19 مه، رسانه دولتی عربستان او و 5 فعال زن دیگر را به «خیانت» متهم کرد. روزنامه دولتی عربستان به نقل از برخی منابع پیش بینی کرد این زنان با 20 سال حبس یا حتی مجازات اعدام مواجه شوند.
لجین اولین بار در دسامبر 2014 و پس از آن بازداشت شد که مسیر امارات تا عربستان را رانندگی کرد. او پس از بیش از 70 روز حبس آزاد شد و ماه ها تحت ممنوعیت رانندگی بود.
در سپتامبر 2017 دولت سعودی اعلام کرد ممنوعیت رانندگی زنان در حال رفع است. یک مقام دیوان سلطنتی عربستان با لجین تماس گرفت و به او دستور داد از هر گونه اظهارنظر در شبکه های اجتماعی در مورد این مسئله اجتناب کند.
لجین به امارات رفت اما در ماه مارس حین رانندگی توسط ماموران امنیتی بازداشت شد، و سوار بر هواپیما به زندانی در ریاض انتقال داده شد. او چند روز بعد آزاد شد ولی از رانندگی خارج از عربستان و استفاده از شبکه های اجتماعی منع شد.
سپس در ماه مه بازداشت شد و ما منتظر بودیم در 24 ژوئن که ممنوعیت رانندگی زنان برداشته می شد، آزاد شود اما این اتفاق نیافتاد.
من سکوت کرده ام به امید آنکه سکوتم ممکن است از او محافظت کند. من از مشاهده رویه تاریکی که در رسانه های اجتماعی عربستان شکل گرفته، تعجب کرده ام. هر کسی که از عربستان انتقاد کند یا اظهارنظری کند، خائن معرفی می شود. عربستان هیچ گاه کشور دموکراتی نبوده اما تا این حد هم کشور پلیسی نبوده است.
در اواسط اوت لجین به زندان جده انتقال یافت و یک ماه بعد والدین ام اجازه یافتند با او ملاقات کنند. آنها دیدند که لجین به شکل کنترل نشده ای می لرزد و نمی تواند عادی راه برود یا بنشیند.
پس از قتل خاشقجی در اکتبر، من گزارش هایی خواندم که نشان می داد شماری از کسانی که توسط دولت عربستان در هتل ریتز کارلتون نگهداری می شدند، شکنجه شده بودند.
تماس هایی از دوستان و خویشاوندان داشتم که می پرسیدند آیا لجین هم شکنجه شده است. چگونه یک زن می تواند شکنجه شود؟!
اما اواخر نوامبر چندین روزنامه، دیده بان حقوق بشر، و عفو بین الملل گزارش دادند که هم زنان . هم مردان در زندان های عربستان شکنجه می شوند. برخی هم به آزار و اذیت جنسی اشاره داشتند.
والدین ام در ماه دسامبر بار دیگر با لجین ملاقات کردند و از او پرسیدند شکنجه می شود یا خیر.
او به گریه افتاد و گفت بین ماه های مه و اوت که اجازه ملاقات با کسی را نداشته، تحت شکنجه بوده است.
او گفت که در انفرادی بوده، کتک خورده، غرق آب شده، تحت شوک الکتریکی قرار گرفته و آزار جنسی شده و تهدید به تجاوز و مرگ شده است.
او گفت وقتی شکنجه می شده «سعود القحطانی» مشاور ارشد سلطنتی چندین بار حضور داشته است. القحطانی به او می خندیده، برخی اوقات او را تهدید به تجاوز و مرگ می کرده و می گفته جنازه او را در فاضلاب می اندازد. قحطانی به همراه 6 مرد دیگر در طول ماه رمضان، تمام شب او را شکنجه می کردند. آنها لجین را مجبور می کردند روزه اش را بشکند. یکی از همراهان قحطانی گفته بود: «کسی بالاتر از ما نیست، حتی خدا.»
هیئتی از کمیسیون حقوق بشر عربستان پس از انتشار گزارش هایی از شکنجه شدن لجین، با او دیدار داشتند، اما گفته بودند نمی توانند کاری برای حفاظت از او انجام دهند.
چند هفته بعد یک وکیل عمومی برای شنیدن شهادت وی به زندان رفت. اما خبری هم از او نشد.
من ترجیح می دادم این سخنانم را به زبان عربی و در یک روزنامه سعودی بنویسم اما روزنامه های سعودی او را خائن نامیده اند.
حتی امروز هم می ترسم در مورد لجین بنویسم زیرا نگرانم این کارم به او آسیب بزند. اما این مدت طولانی و ناامیدی ام مرا به این کار واداشت. زیرا من خواستار آزادی خواهر شجاع ام هستم.
