در قانون اساسی جدید افغانستان که پس از بیرون راندن طالبان از دستگاه قدرت این کشور نوشته شد، آمده است که دست کم 68 کرسی از 250 کرسی پارلمان افغانستان باید به زنان اختصاص یابد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، خبرگزاری رویترز گزارش داد امسال 417 زن کاندیدای انتخابات افغانستان شده اند؛ رفتاری شجاعانه در جامعه ای محافظه کار که مخالفت و خشونت، بخشی جدایی‌ناپذیر از آن شده است. حضور زنان در انتخابات امسال، بیش از هر زمان دیگری در تاریخ افغانستان است.
«زرغونه بلوچ» 35 ساله و مادر دو فرزند، کاندیدای انتخابات پارلمانی افغانستان است؛ انتخاباتی که قرار است شنبه 20 اکتبر برگزار شود.
زرغونه بلوچ از منطقه ای در جنوب ولایت «قندهار» کاندید شده است. او در رشته اقتصاد درس خوانده و سابقه همکاری با دفتر برنامه انسانی سازمان ملل را دارد؛ همین موضوعات باعث شده که او از حمایت بسیاری از مردان در این منطقه نیز برخوردار شود.
«عبدالحمید» یکی از رای دهندگان می گوید: «او تحصیل کرده است و سابقه فساد و رشوه نیز ندارد.»
خانم بلوچ می گوید: «جامعه قندهار یک جامعه محافظه کار است و زنان در این جامعه بطور سنتی نقش کمی در سیاست ایفا می کنند. اما اکنون می بینم که مردم در حال تغییر هستند و در مقایسه با گذشته به گونه ای متفاوت می اندیشند. من نهایت تلاشم را خواهم کرد تا این افراد را به خوبی نمایندگی کنم زیرا این مردها که امروز در کنار من ایستاده اند، از من می خواهند تا صدایشان باشم.»
فعالیت به عنوان کاندیدای انتخابات پارلمانی افغانستان، کاری پر خطر است. بنا بر گزارش های رسمی، تاکنون 9 کاندیدا از جمله یک زن در حملاتی جداگانه کشته، دو کاندیدا ربوده و 4 نفر نیز از سوی اعضای گروه های افراطی به شدت زخمی شده اند.
علاوه بر این خطرات عمومی که همه کاندیداها را تهدید می کند، زنان به دلیل دیدگاه های جنسیت زده جامعه افغانستان، با چالش دیگری نیز مواجه هستند؛ چالش آزار و اذیت جنسی که یک مشکل قدیمی و همیشگی است و به دلیل تابوهای اجتماعی افغانستان به ندرت از آن سخن گفته می‌شود.
همچنین بسیاری از زنان عضو پارلمان افغانستان از این موضوع شکایت دارند که سخنان و فعالیت شان از سوی همکاران مرد، جدی گرفته نمی شود؛ با این حال دست از مبارزه برنداشته اند.
«مریم سما» یکی دیگر از زنان کاندیدای انتخابات پارلمانی افغانستان است. او که 26 سال سن دارد، به تازگی شغلش را در یکی از شبکه های تلویزیونی این کشور به عنوان مجری ترک کرده تا وارد فعالیت های سیاسی شود و با وجود خطرات، کارزار انتخاباتی خود را به راه انداخته است.
او می گوید که می خواهد صدای زنان افغانستان شود؛ زنانی که از حقوقشان حمایت نمی شود و به ویژه در سیستم قضایی کشور، به اندازه کافی نماینده ندارند.
سما می گوید: «ما می خواهیم برای زنان یک کمیته اختصاصی حقوقی ایجاد کنیم که دقیقا بتواند مساله زنان و مسائل حقوقی شان را به صورت مشخص دنبال کند. به وضعیت زنان در افغانستان باید بصورت خاص تر پرداخته شود.»
در قانون اساسی جدید افغانستان که پس از بیرون راندن طالبان از دستگاه قدرت این کشور نوشته شد، آمده است که دست کم 68 کرسی از 250 کرسی پارلمان افغانستان باید به زنان اختصاص یابد؛ چیزی که نشان می دهد وضعیت افغانستان در حفظ رعایت حقوق زنان در دستگاه قانونگذاری، دست کم روی کاغذ بهتر از شماری از کشورهای غربی است.
در حال حاضر 28 درصد از کرسی‌های پارلمان افغانستان در اختیار زنان است که 8 درصد بیشتر از شمار زنان در مجلس نمایندگان آمریکاست.
اما با وجود تلاش جوامع بین الملل در ترویج برابری حقوق زن و مرد در این کشور، مشکلات به جا مانده از گذشته مانند ازدواج کودکان و قتل زنان توسط اعضای خانواده تحت عنوان «قتل های ناموسی» همچنان در این کشور دیده می شوند و دختران افغان هنوز هم فرصت کمتری برای تحصیل و برخورداری از آموزش رسمی در مقایسه با پسران دارند.
