این سیاستمدار باید الگوی سیاستمداران خاورمیانه و جهان شود/ بزرگترین مبارز فساد و رهبری که تا آخرین لحظه می خواهد خود را فدای کشورش کند بیشتر بشناسیم+ تصاویر

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، نخست وزیر 93 ساله مالزی در طول افزون بر سه ماه گذشته بر موضوع فساد مالی در دولت گذشته متمرکز شده و از اینکه یک دولت پر از مقامات فاسد و غیرقابل اعتماد را به ارث برده، ابراز نگرانی کرده است.

مالزی در آخرین بررسی جهانی در مورد شاخص فساد رتبه 62 از 180 کشور را در شاخص شفافیت بین المللی را به دست آورده است.

نخست وزیر هفتم مالزی میزان بدهی های خارجی این کشور را بیش از یک تریلیون رینگیتی ( بیش از 250 میلیارد دلار) اعلام کرده که به نسبت 300 میلیارد رینگت (75 میلیارد دلار در سال 2007) چندین برابر شده است.

وی تاکید کرده تمامی هم و غم خود را برای مقابله با فساد اداری در این کشور متمرکز خواهد کرد.

در همین راستا وی از شهروندان این کشور خواست تا به وزرا و کارمندان جدید دولت این کشور تنها گل و غذا هدیه دهند.

این مبارز ضد فساد را بیشتر بشناسیم:

زندگی نامه

مهاتیر محمد متولد 10 ژوئیه سال 1925 در ایالت «قدح» در مالزی و کوچکترین فرزند در میان 9 فرزند یک مهاجر دو رگه هندی - مالزیایی و یک مادر مالایایی است.

در شناسنامه وی تاریخ تولدش 20 دسامبر ثبت شده اما تاریخ واقعی همان 10 ژوئیه است.

پدر مهاتیر نخستین مدرس زبان مالایی در یک مدرسه انگلیسی در این منطقه بود که در حال حاضر مکتب سلطان عبدالحمید نام گرفته است. یک جنبه از تولد مهاتیر او را از دیگران متمایز می کرد: او نه از یک خانواده اشرافی بود و نه از یک خانواده برجسته مذهبی یا سیاسی.

مهاتیر یک دانش آموز سختکوش بود.

ضوابطی که توسط پدرش تحمیل می شد، به او انگیزه برای تحصیل داد و علاقه اندکی هم به ورزش نشان داد. او در سال 1930 تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه پسرانه «سابرانگ پراک»  آغاز کرد و دو سال در آن جا تحصیل کرد. با این حال، در سال 1933، او در آزمون یک مدرسه انگلیسی پذیرفته شد و زبان انگلیسی را بسیار شیواتر از همکلاسی های خودش در دوره ابتدایی صحبت می کرد. در دوران جنگ جهانی دوم و اشغال مالزی توسط ژاپن، او به سمت کسب و کار رفت، ابتدا قهوه فروشی کرد و بعد از آن پیزانگ گورنگ (موز سرخ شده) و سایر تنقلات فروخت.

پس از جنگ، او از دبیرستان با تکمیل امتحانات ارشد کمبریج در دسامبر 1946 فارغ التحصیل شد و در رشته پزشکی در دانشکده پزشکی پادشاه ادوارد هفتم در سنگاپور (در حال حاضر بخشی از دانشگاه ملی سنگاپور) ثبت نام کرد.

پس از فارغ التحصیلی، مهاتیر در سال 1956 به عنوان یک پزشک در خدمت دولت مشغول به کار شد. او در سال بعد به زادگاهش بازگشت و فعالیت خود را آغاز کرد. موفقیت او، به عنوان تنها دکتر مالایی در شهر، به او اجازه ساخت یک خانه بزرگ و  سرمایه گذاری در کسب و کارهای مختلف را داد.

فعالیت سیاسی

زندگی سیاسی دکتر مهاتیر در سال 1946 و هنگامی که 21 سال داشت، آغاز شد. وی در این سال به سازمان ملی مالزیایی‌ های متحد موسوم به UMNO (اومنو) پیوست.

او در سال 1964 از سوی اومنو به عنوان نماینده پارلمان برگزیده شده بود پنج سال بعد در سال 1969 کرسی نمایندگی خود را از دست داد و پس از انتقاد آشکار از دولت وقت (تونکو عبدالرحمان) به دلیل نادیده گرفتن قوم مالزیایی از حزب اخراج شد.

وی عقاید خود را در کتابی با عنوان «بی‌ تکلیفی (قوم) مالزیایی» ابراز کرد و نوشت که قوم مالی (مالزیایی) در کشور در خلال دوران استعمار به گوشه رانده شدند.

این تفکرات زمینه را برای مهاتیر بن محمد برای حملات بعدی‌ اش به غرب و حمله به آنهایی که به نظر مهاتیر محمد موفقیت مالزی را تهدید می‌ کردند، آماده کرد. عقاید وی باعث شد که اومنو وی را دوباره دعوت به همکاری کند.

در سال 1974 مهاتیر محمد وارد پارلمان شد و فعالیت‌ اش را به عنوان وزیر آموزش و پرورش در کابینه آغاز کرد. او سپس معاون رهبر اومنو شد.

در سال 1981 مهاتیر محمد به پست نخست‌ وزیری مالزی رسید و توانست عقاید و باورهایش را به مرحله اجرا بگذارد. او با الگوگیری از ژاپن، مالزی را به کشوری تولیدکننده و صادرکننده فولاد، وسایل الکترونیکی و خودرو مبدل ساخت. با این حال انتقادهای زیادی به عملکرد او در زمینه آزادی‌های اجتماعی وارد می‌شد.

وی دائما ضمن دفاع از ارزش‌ های آسیایی و مالزیایی از آنچه آن را سیاست دوگانه غرب می‌ نامید، انتقاد می‌ کرد. انتقادهای وی باعث شد در بین کشورهای در حال توسعه حامیانی به دست آورد.

پس از آن دکتر مهاتیر محمد سیاست‌ هایی را به مرحله اجرا درآورد که اقتصاد مالزی را عملا از جهان خارج جدا کرده و در پی آن کشورش توانست بحران اقتصادی آسیا را از سر رفع کند.

اما با این حال مهاتیر محمد انتقادهای خود از غرب را ادامه داد تا به آن جا که غربی ها و به‌ طور دقیق تر اروپایی های آنگلوساکسون را مروج جنگ، همجنس گرایی و نسل‌ کشی دانست.

دکتر مهاتیر محمد قبل از کناره‌ گیری از قدرت در اظهاراتی بیان داشت که یک دسته یهودی دنیا را می‌ چرخاند. این گفته وی باعث خشم برخی از غربی‌ ها و طرفداران غرب شد.

از سال 1981 تا 2003، مهاتیر محمد به شهرتی دست یافت که حاصل خط‌ مشی‌ های اقتصادی ملی‌ گرایانه‌ اش بود و در واقع به عنوان یک ملی‌ گرای اقتصادی نام خود را بر سر زبان‌ ها انداخت. او با آغاز پروژه‌ های عظیمی همچون تولید خودرو ملی این ملی‌ گرایی خود را نشان داد. او همچنین با اجرای خط‌ مشی‌ های کاهش تبعیض سعی می‌ کرد به جمعیت مسلمان مالایی منفعت برساند و نابرابری اقتصادی میان جوامع هندی و چینی را از بین ببرد.

در سال‌ های 1981 تا 2003 و در سال‌ های نخست‌ وزیری نخست مهاتیر، اقتصاد مالزی به طور میانگین، سالانه 6.3 درصد رشد داشت و پس از دوران مهاتیر تا به امروز، این میانگین رشد سالانه 5 درصد بوده است. او در دوران نخست‌ وزیری‌ اش فضای شهر کوالالامپور را به‌ شدت تغییر داد و برج‌ های نمادینی را در این شهر ساخت که برج‌ های پتروناس نام گرفت.

همچنین یکی از بزرگ‌ ترین و شلوغ‌ ترین فرودگاه‌ های بین‌المللی جهان طی دوره نخست‌ وزیری مهاتیر در کوالالامپور تاسیس شد.

فعالیت سیاسی و نخست‌ وزیری مجدد

مهاتیر محمد در سال 2016 حزب خود را با نام حزب «بومی‌ تباران متحد» مالزی تاسیس کرد.

او در سال 2018 با بازگشت به سیاست، ائتلاف مخالفان را به پیروزی در انتخابات سراسری مالزی هدایت کرد و برای نخستین بار از سال 1957 باعث شد ائتلاف حاکم در انتخابات شکست بخورد.

در سال 2018 (دی 1396) چهار حزب مخالف دولت، موسوم به «اتحاد امید» با پایان دادن به گمانه‌ زنی‌ ها، مهاتیر محمد را به عنوان کاندیدای نخست‌ وزیری انتخاب کرد.

دکتر مهاتیر در شرایطی مجددا به قدرت بازگشته و سکان مدیریت مالزی را در دست گرفته که فساد به‌ شدت در این کشور رواج یافته است؛ به طوری که به‌ کرات به مقامات دولتی اتهامات سنگینی مبتنی بر فساد وارد می‌ شود. همچنین اعتماد سرمایه‌ گذاران به سرمایه‌ گذاری در مالزی کاهش یافته است؛ زیرا نخست‌ وزیر قبلی به وعده‌ هایی که به آنها می‌ داد عمل نمی‌ کرد و به همین دلیل فضای ناامن سرمایه‌ گذاری را در مالزی به وجود آورد. بدیهی است که در کشوری که صنعت و صادرات به اهرم توسعه و رشد آن تبدیل شده است، بی‌ اعتمادی سرمایه‌ گذاران به دولت و فضای سیاسی، به‌ شدت به رونق لطمه وارد خواهد کرد. از این‌ رو مهاتیر محمد باید در کمترین زمان ممکن مجددا اعتماد سرمایه‌ گذاران را به دولت جلب کند و این کار جز از طریق مقابله با فساد و شفاف‌ سازی سیاست‌ ها ممکن نخواهد بود.

مهاتیر محمد با 93 سال سن در حال حاضر پیرترین رهبر برگزیده جهان است. طبق این گزارش مهاتیر محمد 21 سال از دونالد ترامپ بزرگ تر و دو برابر سن «جاستین ترودو» نخست وزیر کانادا را دارد. او توانست ائتلاف حاکم «باریسان ناسیونال» را که برای بیش از 60 سال در قدرت بود، شکست دهد.

مرد تحول و توسعه

مهاتیر محمد ملقب به نابغه اقتصاد اسلامی و مشهور به مرد تحول و توسعه است که در سال 1925 پا به دنیا گذاشت و توانست در سال هایی طولانی که بر مسند قدرت بود، اقداماتی ارزشمند را در راستای مدرن‌ سازی مالزی صورت دهد. مالایی‌ ها به او «پدر مدرنیزه» مالزی می‌ گویند، مردی که خود در کتابش می‌نویسد به مدد عقل بزرگان و تلاش های گسترده توانسته مالایی‌ هایی که تا 3-4 دهه قبل بر بالای درختان زندگی می‌ کرده‌ اند به چنین درجه‌ ای از شعور فرهنگی و اقتصادی برساند.

وی به لطف تدابیر خود، هم توسعه اقتصادی را به شکلی هدفمند دنبال کرد و هم به تقویت بنیادهای فرهنگی ملت مالزی پرداخت. شخصیت قاطع و جدی مهاتیر محمد و قدرت توان بالای مدیریتی او و نیز روحیه قابل‌ تحسین اش، مالزی را به ستاره‌ درخشان جهان اسلام تبدیل کرد.

 مهاتیر چکیده‌ ای از تجارب خود از فعالیت در احزاب، صنعت و مجلس را در کتابی به رشته تحریر درآورد. او در این کتاب ضمن نگاه آسیب‌ شناسانه به سیاست های جاری در مالزی مدلی‌ سیاسی- اقتصادی موسوم به مدل حمایت‌ سازنده را برای رفع عقب‌ ماندگی‌ ها پیشنهاد داد. مهاتیر محمد مرد ایده‌ های کاربردی و سازنده است و اعتقاد دارد که قدرت یک ملت حاصل تجارت و کارآفرینی است. از دیدگاه او اقتصاد، اصلی‌ ترین و قدرتمندترین ابزار دفاعی در اختیار ملت‌ ها است. به طور حتم مهاتیر و تجارب ارزشمند او می‌ تواند روشن‌ بخش راه فعالان عرصه کسب‌ و کار و اقتصاد باشد.

از مهاتیر محمد یک کتاب در ایران منتشر شده‌ است: «اسلام، دانش و مسائل بین‌ المللی» مجموعه سخنرانی مهاتیر بن محمد.

یکی از کتاب‌ های مشهور وی با عنوان «زندگی‌ نامه یک پزشک در خانه» سال 2010 منتشر شد و مهاتیر  محمد برای نوشتن آن 8 سال از عمر خود را صرف کرده‌ است.

زندگی شخصی

مهاتیر در دانشگاه پزشکی سنگاپور با همسرش «سیتی حسمه علی» آشنا شد و در سال 1956 آنها با هم ازدواج کردند.

فرزند نخست آنها «ماریانا» در سال 1957 به دنیا آمد.

آنها سپس در طول 28 سال آینده صاحب 3 فرزند دیگر شدند و 3 کودک دیگر را هم به فرزندی پذیرفتند. بنابراین  به غیر از مارینا، آنها 6 فرزند دیگر به نام های میرزان، ملیندا، موخظانی، مغرز، مایزورا و مزهر هستند.