نتایج غم انگیز مداخله آمریکا در آمریکای لاتین و حمایت هایش از اراذل و اوباش های بی رحم باید درس عبرتی برای ترامپ باشد تا بداند کودتا راه حل مشکلات ونزوئلا نیست.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه نیویورک تایمز در سرمقاله خود نوشت: آمریکا نباید در تجارت «کودتا» باشد.
جای امیدواری داشت زمانی که دریافتیم دولت ترامپ تصمیم گرفت که به رهبران شورشی در ونزوئلا که به دنبال سرنگونی «نیکولاس مادورو» رئیس جمهور این کشور بودند، کمک نکند. اما نگرانی این است که فکر کنیم رئیس جمهور ترامپ و مشاورانش به یک دلیل اشتباهی به این نتیجه رسیده باشند که دست به چنین کار صحیحی نزنند: عدم اطمینان به کودتاچیان برای موفقیت در یک عملیات خطرناک به جای نگرانی جدی در مورد مداخله.
بدون شک مادورو رهبری است که کشورش را به یک بحران سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشانده است. نیویورک تایمز چند روز پیش گزارش داد که مقامات آمریکایی در مورد احتمال کمک به سرنگونی مادورو، در سه جلسه در سال گذشته با رهبران کودتاچی مذاکره داشته اند. به گزارش روزنامه نیویورک تایمز، مقامات دولت آمریکا سال گذشته میلادی با شورشیان ونزوئلایی دیدار و در مورد امکان و گزینه انجام یک کودتا برای براندازی دولت نیکلاس مادورو گفت و گو کرده اند. بنابراین گزارش یک فرمانده پیشین ارتش ونزوئلا نیز در این مذاکرات شرکت داشته است.
با توجه به آشفتگی ها در ونزوئلا، غیرمنطقی نیست که دیپلمات های آمریکایی با همه جناح ها، از جمله افسران نظامی مظنون، گفت و گو داشته باشد تا از اندیشه ها و دیدگاه های آنها مطلع شود. به عنوان مثال، چه کسی مسئول فرایند انتقال سیاسی خواهد بود؟ و اینکه هدف آنها چه نوع دولتی است؟
اما برگزاری جلسات متعدد با کودتاچیان به مانند چیزی شبیه به یک همکاری آغاز شد. و این خبر به بیرون درز کرد.
فرماندهان شورشی حق داشتند به کمک آمریکایی ها امیدوار باشند. ترامپ سال گذشته اعلام کرده بود که آمریکا برای ونزوئلا «گزینه نظامی» را روی میز دارد. سناتور «مارکو روبیو» نماینده جمهوری خواه ایالت فلوریدا، همچنین اشاره کرد که وی به اقدام نظامی علاقه مند است. در یک سری از توئیت ها، او اعضای مخالف نیروهای مسلح را به شورش علیه مادورو فراخواند.
با این حال اگر ترامپ واقعا وسوسه شده بود که مداخله کند یا به لحاظ نظامی اقدام کند - همانطور که اظهارات قبلی نشان می دهد - باید از تاریخ غم انگیز مداخله آمریکا در آمریکای لاتین و سابقه اش در تلاش برای دخالت در جاهای دیگر برای کنار گذاشتن دولت ها باشد.
برای بسیاری از دوره ها در قرن گذشته، آمریکا سابقه ای طولانی در آمریکای لاتین برای استفاده از زور و حیله گری برای نصب و حمایت از رژیم های نظامی و دیگر اراذل و اوباش های بی رحم با تظاهر به دموکراسی دارد.
در اوایل قرن بیستم، تفنگداران دریایی آمریکا به کوبا، هندوراس، مکزیک، نیکاراگوئه و جاهای دیگر حمله کردند تا دولت های انتخابی واشنگتن را راه اندازی کنند.
در طول جنگ سرد، سازمان سیا سرنگونی «جاکوب اربنز» رئیس جمهور منتخب گواتمالا در سال 1954؛ حمله به خلیج خوک ها در کوبا در سال 1961؛ و کودتای 1964 در برزیل را رهبری کرد. این سازمان همچنین شرایطی را برای کودتای سال 1973 ایجاد کرد که در آن یک جنبش نظامی، «سالوادور آلنده» رئیس جمهور دموکراتیک برگزیده در شیلی را هدف قرار داد.
در سال های بعد، آمریکا از شورشیان علیه انقلاب ساندینیستا در نیکاراگوئه (دهه 1980) حمایت کرد، به گرانادا حمله کرد (1983) و از دولت های وحشی و سرکوبگر در گواتمالا، السالوادور و هندوراس حمایت کرد.
تنها شمار معدودی از این مداخلات، پایان خوبی داشته اند.
در اینجا راه مناسب برای فشار بر دولت ونزوئلا وجود دارد: ترامپ و سایر رهبران باید تلاش کنند تا با تشدید تحریم های هدفمند علیه مادورو و معاونانش، مسیر انتقال قدرت را تشویق کنند. کوبا که وابسته به نفت ونزوئلا است و ارتباط نزدیکی با مادورو دارد، باید تشویق شود که از اهرم خود استفاده کند. ترامپ و سایر رهبران همچنین نیاز به هماهنگ کردن و گسترش کمک ها به مردم ونزوئلا دارند.
خبر خوشحال کننده ای است که کاخ سفید به جای یک افسر سازمان سیا، یک دیپلمات به دیدارها با کودتاچیان ونزوئلا فرستاده است. واضح است که یک مسیر دیپلماتیک، بهتر از دخالت دادن آمریکا در کشوری دیگر است.
اما با توجه به تصمیم ترامپ برای اعمال مجدد برخی از تحریم ها علیه کوبا، سختگیری او در مورد قرارداد نفتا و اختلال تلاش های چندجانبه توسط او، او اعتبار زیاد، و یا اراده خوبی برای انجام کاری مفید در ونزوئلا ندارد؛ این در حالی است که منطقه به دنبال پایان دادن به کابوس ونزوئلا است.
بنابراین دخالت آمریکا به براندازی دولت مادورو انزجار قدیمی و اتهامات را علیه واشنگتن در منطقه بیدار خواهد کرد. اخبار درز کرده در مورد دیدارها میان آمریکایی ها با کودتاچیان، یک پیروزی تبلیغاتی برای مادورو محسوب می شود و باعث می شود تا او بیشتر از پیش آمریکا را مسئول مشکلات ونزوئلا معرفی کند.
گر چه خوش بینی در مورد ونزوئلا کار دشواری است، باز هم کودتا راه حل مناسبی نیست و حمایت از کودتا ادعاهای آمریکا را در مورد تلاش هایش برای برقراری دموکراسی زیر سوال می برد؛ تلاشی که همین الان هم با توسط شخص ترامپ با نقض هنجارهای دموکراتیک در داخل و اشتیاقش برای حمایت از استبداد خارجی زیر سوال رفته است.
