آیا ائتلاف سه جانبه ایران،ترکیه و پاکستان در حال شکل گیری است؟ / آیا اردوغان به دنبال دستیابی به سلاح هسته ای و موشکی بازدارنده است؟

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در  سرمقاله روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم نوشت: این طبیعی بود که رهبران ترکیه پیشنهاد هیأتی از کنگره آمریکا به رهبری«مایکل تورنر» که اکنون در سفری در آنکارا به سر می برد را رد کنند؛ پیشنهادی که شامل آمادگی آمریکا برای تحویل هواپیماهای«اف 35» به ترکیه در مقابل چشم پوشی اش از قراداد خرید سامانه موشکی« اس400» روسیه می شود زیرا عقب نشینی از خرید این موشک های روسی پیشرفته به دلیل پرداخت هزینه آنها و نزدیک شدن به زمان تحویل نخستین بخش از این موشک ها (در اوایل سال 2019) غیر ممکن است. همچنین ترکیه می خواهد راهی که ایران و پاکستان برای ایجاد سامانه موشکی مخصوص به خود رفته اند را برود و در عرصه های صنایع نظامی به خودکفایی برسد.

چیزی که آمریکا را بیشتر از خود قرارداد موشک های اس 400  ناراحت کرده است فقط دستیابی ترکیه که شروع به پشت کردن  به پیمان ناتو و روی آوردن به شرق(ایران،چین و هند)و شمال به سمت روسیه کرده، به این موشک ها نیست بلکه از این نیز ناراحت است که ترکیه علاوه بر خود موشک ها به تکنولوژی ساخت این نوع موشک ها در آنکارا  نیز دست یافته است.

قرارداد معامله که هیأت کنگره آمریکا به ترکیه با خود داشت وسوسه برانگیز نیست و بسیار کمتر از چیزی است که ترکیه می خواهد. اگر هیأت کنگره تحویل «فتح الله گولن» روحانی ترکی مقیم آمریکا و متهم به دست داشتن به کودتای نظامی نافرجام اخیر در ترکیه(تابستان 2016) در مقابل لغو یا تأخیر در قرارداد موشک های اس400 را ارائه می کرد چه بسا این پیشنهاد توسط رهبران ترکیه عمیقا مورد بررسی قرار می گرفت زیرا برآورده نکردن خواست این رهبران برای تحویل این روحانی ترک یکی از دلایل بحران کنونی در روابط آمریکا و ترکیه است.

سیاست تکبر و تحقیر همپیمانان به ویژه اگر این همپیمانان مسلمان باشند که دولت کنونی آمریکا آن را در پیش گرفته است و نیز حمایت مطلق از اسرائیل و طرح هایش برای شهرک سازی  و یهودی سازی قدس اشغالی همه اینها در فروپاشی ائتلاف هایش در چند مکان جهان سهیم هستند.

رئیس جمهور آمریکا این روزها جنگ های اقتصادی در چند جبهه به راه انداخته است که بارزترین آنها جبهه های چین و روسیه هستند این علاوه بر تحریم ها علیه ایران و چه بسا به زودی علیه ترکیه و کشورهایی در اتحادیه اروپا.

ترکیه که در آستانه ترک پیمان ناتوست یا به شکل اخراج یا به شکل کناره گیری از آن به سمت ورود به ائتلاف های منطقه ای خاورمیانه ای که ایران و پاکستان را شامل می شود و چه بسا بعدا عراق و سوریه را شامل شود روی آورد است و به دنبال ایجاد تأسیسات و نیروگاه هایی برای تولید سلاح های هسته ای و دستیابی به بازدارندگی هسته ای و موشکی به مانند کره شمالی و حزب الله در جنوب لبنان اگر چه در درجه ای پایین تر است و تقریبا حمایت قطعی  ایران، روسیه و پاکستان را در صورتی که در این راه پا بگذارد  دریافت می کند.همه نشانه ها حکایت از این دارد که ترکیه می خواهد همین کار را بکند.

ارائه پیشنها خرید هواپیماهای «اف35» آمریکا برگه برنده فشار بر ترکیه به شمار نمی رود زیرا جایگزین روسی که شامل هواپیمای جنگنده«سوخو57» می شود، به نظر آماده است و مرتبط با هیچ گونه شرطی به مانند قردادهای سلاح آمریکایی دیگر نیست.

زمانی که کشورهای همپیمان واشنگتن به مانند عربستان و ترکیه درخواست خرید موشک های اس400 روسیه را ارائه می کنند و به موشک های«پاتریوت»آمریکا که کارایی شان به تدریج کم می شود و در چند جبهه که آخرین اش جبهه یمن است شکست می خورند این یعنی ضربه مهلک به صنایع نظامی آمریکاست.

چند بار گفتیم و باز هم تکرار می کنیم جایگاه واقعی ترکیه بستر شرق اسلامی و شمال روسیه ای اش و فک ارتباط جزئی یا کلی با ایالات متحده آمریکا و پیمان ناتو است به ویژه پس از آن که در معرض عملیات گروکشی بزرگ و جنگ اقتصادی شامل تضعیف ارزش پول رسمی اش (لیره)قرار گرفت. این  دولت آمریکا و شرکایش در پیمان ناتو و برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس بودند که ترکیه را در جنگ سوریه گرفتار کردند و جالب توجه این است که همه اینها پشت اش را خالی کرده و علیه اش شدند، حالا آیا در این زمینه به زودی شاهد«بازنگری های» ترکیه خواهیم شد؟