در ادامه این مطلب آمده است:فاجعه جنسی دبیرستانی پسرانه در تهران قلب جامعه را جریحه دار کرد. کار به جایی رسید که رهبری نظام هم به این ماجرا ورود کرد و دستوراتی به قوه قضائیه صادر گردید.
این جنس حادثه‌ها در تمام دنیا اتفاق می‌افتد اما واکنش‌ها به آن متفاوت است. در بسیاری از کشورهای جهان وقتی تجاوزی صورت می‌گیرد خانواده‌ها سریع پلیس را در جریان می‌گذارند.
در ایران اما حفظ «آبرو»، همه را به سکوت دعوت می‌کند. «آبرو» باعث شده بحران‌های اجتماعی در ایران در گوشه پستو در صندوقی هزار قفل خورده باقی بماند. این حفظ آبرو تنها مخصوص خانواده‌های ایرانی نیست. دستگاه‌های حاکمیتی نیز سال‌هاست برای حفظ آبرو و خوب نشان دادن جامعه، چشم خود را بر روی آمارها بسته‌اند و می‌گویند همه چیز خوب است.
یکی از تهدیدهای آشنای متجاوزین به دختران جوان و حتی پسرها، بردن آبروست: «اگر به کسی بگی آبروت رو می‌بریم». حفظ آبرو باعث می‌شود سکوت کنند و به هیچ کس نگویند.
بسیاری از متجاوزین با خیال راحت کارهای خود را می‌کنند چون مطمئن هستند، «حفظ آبرو» از آنها محافظت می‌کند.
برخی از این تجاوزها سریالی است و هیچ کس از فرد متجاوز شکایت نمی‌کند چون یاد گرفته‌اند آبرو از همه چیز مهم‌تر است.
تصور کنید یکی از کسانی که مورد تجاوز قرار گرفت، از فرد متجاوز شکایت می‌کرد شاید تجاوزهای دیگر صورت نمی‌گرفت.
فرد متجاوز وقتی می‌بیند که تجاوز اول، دوم، سوم و هیچ خبری از شکایت نیست با اطمینان بیشتری دست به عمل شیطانی خود می‌زند.
باید به خانواده‌ها آموزش داد، دختر و پسری که مورد تجاوز قرار می‌گیرند تقصیری ندارند. آنها به زور مورد تجاوز قرار گرفته‌اند و اولین کسی که با بحران روبرو است خود آنها هستند. خانواده‌ها نباید فکر کنند اگر به پلیس شکایت کنند، دیگر نمی‌توانند در اجتماع سربلند کنند.
عدم شکایت آنها باعث می‌شود، متجاوزین حریص تر شوند و هر روز شاهد خبرهای زشت تجاوز باشیم. زن، کودک و پسر درگیر بحران تجاوز هستند.
پدرها باید به گونه‌ای رفتار کنند که فرزندان آنها را اولین و مهم‌ترین پناه‌گاه خود بدانند نه اینکه از مطرح کردن مشکلات خود وحشت داشته باشند.
صداوسیما و رسانه‌ها می‌توانند کمک بزرگی برای مبارزه با فرهنگ غلط «سکوت برای حفظ آبرو» باشند.
بیاییم به جنگ این شیطان صفت‌ها برویم. باور کنید سکوت ما برای حفظ آبرو بزرگ ترین کمک به این متجاوزین است.
7212/6045
انتهای پیام این جنس حادثه‌ها در تمام دنیا اتفاق می‌افتد اما واکنش‌ها به آن متفاوت است. در بسیاری از کشورهای جهان وقتی تجاوزی صورت می‌گیرد خانواده‌ها سریع پلیس را در جریان می‌گذارند.
در ایران اما حفظ «آبرو»، همه را به سکوت دعوت می‌کند. «آبرو» باعث شده بحران‌های اجتماعی در ایران در گوشه پستو در صندوقی هزار قفل خورده باقی بماند. این حفظ آبرو تنها مخصوص خانواده‌های ایرانی نیست. دستگاه‌های حاکمیتی نیز سال‌هاست برای حفظ آبرو و خوب نشان دادن جامعه، چشم خود را بر روی آمارها بسته‌اند و می‌گویند همه چیز خوب است.
یکی از تهدیدهای آشنای متجاوزین به دختران جوان و حتی پسرها، بردن آبروست: «اگر به کسی بگی آبروت رو می‌بریم». حفظ آبرو باعث می‌شود سکوت کنند و به هیچ کس نگویند.
بسیاری از متجاوزین با خیال راحت کارهای خود را می‌کنند چون مطمئن هستند، «حفظ آبرو» از آنها محافظت می‌کند.
برخی از این تجاوزها سریالی است و هیچ کس از فرد متجاوز شکایت نمی‌کند چون یاد گرفته‌اند آبرو از همه چیز مهم‌تر است.
تصور کنید یکی از کسانی که مورد تجاوز قرار گرفت، از فرد متجاوز شکایت می‌کرد شاید تجاوزهای دیگر صورت نمی‌گرفت.
فرد متجاوز وقتی می‌بیند که تجاوز اول، دوم، سوم و هیچ خبری از شکایت نیست با اطمینان بیشتری دست به عمل شیطانی خود می‌زند.
باید به خانواده‌ها آموزش داد، دختر و پسری که مورد تجاوز قرار می‌گیرند تقصیری ندارند. آنها به زور مورد تجاوز قرار گرفته‌اند و اولین کسی که با بحران روبرو است خود آنها هستند. خانواده‌ها نباید فکر کنند اگر به پلیس شکایت کنند، دیگر نمی‌توانند در اجتماع سربلند کنند.
عدم شکایت آنها باعث می‌شود، متجاوزین حریص تر شوند و هر روز شاهد خبرهای زشت تجاوز باشیم. زن، کودک و پسر درگیر بحران تجاوز هستند.
پدرها باید به گونه‌ای رفتار کنند که فرزندان آنها را اولین و مهم‌ترین پناه‌گاه خود بدانند نه اینکه از مطرح کردن مشکلات خود وحشت داشته باشند.
صداوسیما و رسانه‌ها می‌توانند کمک بزرگی برای مبارزه با فرهنگ غلط «سکوت برای حفظ آبرو» باشند.
بیاییم به جنگ این شیطان صفت‌ها برویم. باور کنید سکوت ما برای حفظ آبرو بزرگ ترین کمک به این متجاوزین است.
7212/6045
کپی شد
