در ادامه این مطلب آمده است:ترامپ رییس جمهوری آمریکا اعلام کرد که از برجام خارج می شود در بدو امر چنین به نظر می رسد که این چه تعهدی بود که به همین راحتی قابل نقض است اما باید گفت که موضوع به همین سادگی که می نمایاند نیست.
در همه تعهدات اصل بر حسن نیت است و این اصل یکی از مهمترین مبانی حقوق بین الملل می باشد، طوری که در همه نظامهای حقوقی مورد پذیرش قرار گرفته و حتی در حقوق داخلی نیز چنین است.
در عرصه روابط بین الملل به دلیل ضعف در تضمین قضایی این امر بیشتر مورد تاکید دکترین، رویه قضایی و دولت ها می باشد که متاسفانه به شکل کم نظیری توسط رییس جمهوری آمریکا نقض شد و نمونه مشابه آن فقط توسط صدام حسین در پاره کردن معاهده الجزایر قابل تمثیل است.
نقض حسن نیت قطعا در مرجع حل اختلاف مورد توجه قرار خواهد گرفت چرا که در جای جای متن برجام به این اصل اشاره شده و نهایتا موجب مسوولیت بین المللی خواهد شد.
نکته مهمی که در این یادداشت تمایل دارم به آن بپردازم استحکام قواعد حقوقی و تعهدات متقابل در برجام است. بدیهی است که تدقیق در انعقاد تعهد، امری جدا از قدرت سیاسی برای اجرای آن است. (این یکی از خصائص حقوق بین الملل است که کمتر مورد توجه منتقدین قرار می گیرد.)
در متن برجام دولت های طرف آن حسب اشعار مواد 18 تا 33 مکلف به لغو همه تحریم های هسته ای شدند که چنین امری با امضای رییس جمهوری آمریکا، اتحادیه اروپا و شورای امنیت محقق شد.
پس به واقع از این حیث مشکلی در ایفای حقوقی تعهدات وجود نداشت. مسئله اصلی، عدم وجود اراده و علاقه نسبت به معامله با ایران بود نه ایراد حقوقی در متن برجام. ایفای دقیق تعهدات توسط ایران، بسته بودن منافذ حقوقی برای سوء استفاده آمریکا، شیوه حل و فصل اختلافات (مندرج در ماده 36 برجام که به استناد بند 3 ماده 52 منشور ملل متحد طرف اختلاف که برای مثال آمریکا باشد را از اعمال حق وتو محروم می کند) و جمیع شرایط هیچ گونه راه حقوقی برای آمریکا باقی ننهاد مگر اینکه به این ننگ بین المللی متمسک شود که امری خلاف نزاکت بین المللی است و موجب وهن چهره آمریکا و همچنین مسئولیت بین المللی آن می شود.
برجام یکی از معاهدات کم نظیر در عرصه حقوق بین الملل است که پس از سالها مذاکره حاصل شد و از نمونه های مشابه آن می توان به کنوانسیون حقوق دریاها، پیش نویس مسئولیت بین المللی دولتها و کنوانسیون رم اشاره نمود که نشان از اهمیت کار ظریف و همکاران ایشان در حقوق و روابط بین الملل است.
7212/6045
انتهای پیام در همه تعهدات اصل بر حسن نیت است و این اصل یکی از مهمترین مبانی حقوق بین الملل می باشد، طوری که در همه نظامهای حقوقی مورد پذیرش قرار گرفته و حتی در حقوق داخلی نیز چنین است.
در عرصه روابط بین الملل به دلیل ضعف در تضمین قضایی این امر بیشتر مورد تاکید دکترین، رویه قضایی و دولت ها می باشد که متاسفانه به شکل کم نظیری توسط رییس جمهوری آمریکا نقض شد و نمونه مشابه آن فقط توسط صدام حسین در پاره کردن معاهده الجزایر قابل تمثیل است.
نقض حسن نیت قطعا در مرجع حل اختلاف مورد توجه قرار خواهد گرفت چرا که در جای جای متن برجام به این اصل اشاره شده و نهایتا موجب مسوولیت بین المللی خواهد شد.
نکته مهمی که در این یادداشت تمایل دارم به آن بپردازم استحکام قواعد حقوقی و تعهدات متقابل در برجام است. بدیهی است که تدقیق در انعقاد تعهد، امری جدا از قدرت سیاسی برای اجرای آن است. (این یکی از خصائص حقوق بین الملل است که کمتر مورد توجه منتقدین قرار می گیرد.)
در متن برجام دولت های طرف آن حسب اشعار مواد 18 تا 33 مکلف به لغو همه تحریم های هسته ای شدند که چنین امری با امضای رییس جمهوری آمریکا، اتحادیه اروپا و شورای امنیت محقق شد.
پس به واقع از این حیث مشکلی در ایفای حقوقی تعهدات وجود نداشت. مسئله اصلی، عدم وجود اراده و علاقه نسبت به معامله با ایران بود نه ایراد حقوقی در متن برجام. ایفای دقیق تعهدات توسط ایران، بسته بودن منافذ حقوقی برای سوء استفاده آمریکا، شیوه حل و فصل اختلافات (مندرج در ماده 36 برجام که به استناد بند 3 ماده 52 منشور ملل متحد طرف اختلاف که برای مثال آمریکا باشد را از اعمال حق وتو محروم می کند) و جمیع شرایط هیچ گونه راه حقوقی برای آمریکا باقی ننهاد مگر اینکه به این ننگ بین المللی متمسک شود که امری خلاف نزاکت بین المللی است و موجب وهن چهره آمریکا و همچنین مسئولیت بین المللی آن می شود.
برجام یکی از معاهدات کم نظیر در عرصه حقوق بین الملل است که پس از سالها مذاکره حاصل شد و از نمونه های مشابه آن می توان به کنوانسیون حقوق دریاها، پیش نویس مسئولیت بین المللی دولتها و کنوانسیون رم اشاره نمود که نشان از اهمیت کار ظریف و همکاران ایشان در حقوق و روابط بین الملل است.
7212/6045
کپی شد
