به گزارش ایرنا، صیادی و ماهیگیری به همراه تجارت و بازرگانی از حرفه های اصلی و سنتی ساحل نشینانی است که از با تحمل سختی های فراوان بویژه گرما و رطوبت بالا و سرمای شدید استخوان سوز در زمستان کوتاه، نشستن در کنار دریا و ارتزاق از این منابع و ذخایر خدادادی و حفاظت از مرزهای آبی وطن را بر زندگی با آرامش و آسایش در دیگر نقاط کشور ترجیح داده اند.
صیادان بوشهری ساکن در نوار باریک ساحلی خلیج فارس قرون متمادی است که برای کسب روزی حلال از دریا با آنچه از قایق تا موتورلنج و کشتی و قلاب، تور، گرگور ( قفس سیمی مخصوص ماهیگیری) در اختیار دارند، جان برکف می گذارند و دل به دریا می زنند، گاه ساعت ها، گاهی روزها و شاید هفته ها را در آفتاب سوزان بر روی آبهای نیلگون خلیج فارس در قایق یا لنجی چوبی شناور در تلاطم دریا سپری می کنند تا شاید اگر خدا بخواهد و بخت یار باشد، صیدی به کف آورند تا هم خود بخورند و هم با فروش بخشی از آن درآمدی برای گذران زندگی خانواده ها و فرزندانشان داشته باشند.
اگرچه در سالهای اخیر بخشی از صیادان استان بوشهر زیر پوشش خدمات بیمه ای تامین اجتماعی قرار گرفته اند اما هنوز شمار زیادی از این فعالان و شاغلان در این حرفه سخت و زیان آور از مزایای بیمه برخوردار نیستند و در دوران سالمندی بدون هیچ پشتوانه ای با انواع بیماری های ناشی از کار در دریا نیز روبرو هستند و دوران پیری یا از کارافتادگی خود را با چند سر عائله به سختی می گذرانند.
صیادی در دریا حرفه ای است که آغاز آن به اختیار فرد اما بازگشتن از سفر صید یا سالم ماندن در آن دست خداست و از اختیار انسان خارج است، زیرا هر لحظه ممکن از دریای آرام در آغاز سفر صید، خروشان شود و عنان از کف بدهد و صیادان در دریا سرگردان و راه گم کرده ساعت ها و روزها روی آب باشند و از نقاط دیگر دنیا که فرسنگ ها با خانه هایشان فاصله دارند، سر درآورند یا شاید قایق و شناورها توفان زده و سوراخ شود
و هیچ وقت فرصت دیدار دوباره با خانواده و فرزندانشان را نیابند و حتی صید کوسه ها و نهنگ ها شوند اثری از آنها یافت نشود.
در دهه های اخیر به دلیل افزایش جمعیت انسانی، صید بی رویه و بیش از ظرفیت از دریا، آلودگی های ناشی از توسعه صنعتی، حمل ونقل دریایی، ورود پساب ها و فاضلاب های شهری، اکتشاف ها و استخراج های نفت وگاز و غیره بسیاری از زیستگاه ها و صیدگاه های آبزیان در خلیج فارس تخریب شده و منابع و ذخایر آبزی بشدت کاهش یافته است.
این وضعیت باعث شده تا صیادان برای کسب روزی و صید آبزیان از آبهای ساحلی دور شوند و به مکان هایی در وسط دریا که عمق آب بیشتر است و احتمال می دهد صید در آنجا بیشتر باشد و مایل ها با ساحل و خشکی فاصله دارند، بروند.
به همین دلیل شاید گاهی قایق یا شناور آنها دچار توفان و خرابی شود و با امواج وتلاطم دریا از مرزهای آبی کشور خود عبور کرده و به آبهای سرزمینی کشور دیگری وارد شوند که به بطور طبیعی پلیس مرزی این کشورها نیز بر حسب وظیفه خود ناچار به دستگیری و بازخواست آنها هستند.
در سالهای اخیر این گونه اتفاقات برای صیادان ایران و کشورهای عربی هم مرز با خلیج فارس بطور مکرر و مستمر اتفاق افتاده است اما پلیس های مرزی برخی کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران با درک شرایط صیادان برخوردی آسان و مهربانانه با آنها دارند اما برخی دیگر از این کشورها از جمله عربستان سعودی سختگیرانه با این قشر برخورد می کنند.
برخورد ماموران مرزی این کشور با صیادان ایرانی نمونه ای از سختگیرانه ترین رفتارهاست که در هیچ کشور دیگری مشاهده نمی شود و این وضعیت باعث شده تا هم اکنون شماری از صیادان ایرانی در عربستان سعودی زندانی باشند و حتی با اتهام های بی پایه و اساس برای آنها پرونده سازی شده باشد.
نمونه این برخوردهای سختگیرانه ماموران پلیس مرزی عربستان سعودی با این صیادان بوشهری را از زبان خود آنها در زیر می خوانیم که تنها به جرم خرابی قایق و تنها چند متر عبور از خط مرزی عربستان بصورت ناخواسته و بر اثر حرکت قایق روی امواج و تلاطم دریا رخ داده است.
** آغاز سفر و نحوه دستگیری
مجید ماهینی یکی از سه صیاد آزاد شده بوشهری از زندان عربستانی سعودی در گفت و گوی اختصاصی با ایرنا در باره نحوه دستگیری خود توسط پلیس مرزی عربستان سعودی گفت: روز 26خرداد سال 95 بود که از اسکله جفره در بندر بوشهر برای طلب روزی حلال به همراه وحید و سعید خسروی با یک فروند قایق عازم سفر دریا شدیم.
وی با اشاره به نزدیکی مرز ایران و عربستان افزود: با گرم شدن هوا ماهی‌ها دورتر می شوند، ما هم مجبوریم برای صید به نزدیکی مرز برویم که آن شب آن اتفاق برایمان افتاد.
ماهینی اضافه کرد: با تاریکی هوا وسایل صیادی را آماده کردیم و تازه مشغول کارصید شده بودیم که موتور قایق خاموش شد.
وی اظهار کرد: نزدیک مرز ایران و عربستان بودیم، خواستیم لنگر بیندازیم اما لنگر پیدا نشد و با امواج و تلاطم آب وارد آبهای مرزی عربستان سعودی شدیم.
ماهینی ادامه داد: در زمانی که وحید خسروی شمع موتور را عوض می کرد از دور دیدیم شناوری به ما نزدیک می شود در همان زمان بود که موتور قایق ما روشن شد ولی آرام حرکت می کرد.
وی گفت: شناوری که به ما نزدیک می شود مربوط به پلیس مرزی عربستان سعودی بود، آنها فکر کردند ما می خواهیم فرار کنیم، به همین دلیل با سرعت به سمت ما آمدند و با قایق ما برخورد کردند.
ماهینی افزود: در همان لحظه بر اثر تکان خوردن قایق سرم بشدت به گوشه قایق خورد و از حال رفتم و وقتی به هوش آمدم دیدم در کشتی نیروهای عربستانی هستم.
وی اظهار کرد: این شناور عربستانی که در آن 7 تا 8 نفر نظامی حضور داشتند برای اینکه به ما اجازه فرار ندهد به قایق ما برخورد کرد و در این لحظه بود که قایق ما دچار شکستگی شد.
ماهینی گفت: نیروهای عربستانی همان لحظه اول روی ما اسلحه کشیدند و مرتب می‌پرسیدند که چرا می‌خواستید فرار کنید؟ اما به توضیح ما توجهی نمی کردند بعد دست هایمان را با طناب بسته و قایق شکسته را به شناور خود یدک کردند و به دنبال خود می کشیدند.
وی افزود: پس طی مسافتی ما را به یدک کشی از شرکت نفت عربستان تحویل دادند و از آنجا ما را به شهر 'الخفجی' عربستان بردند.
** انتقال به زندان بندر دمام
وحید خسروی دیگر صیاد بوشهر آزاد شده از زندان عربستان با بیان اینکه با شکسته شدن قایق همه مدارک هویتی خود را از دست داده بودیم گفت: وحشت زده بودیم، نمی دانستیم چه اتفاقی دارد می‌افتد و پایم به علت افتادن در آب و شکستن قایق ضربه بدی خورده بود.
وی افزود: آن کشتی تا شب ما را با دستانی طناب پیچ به شهر الخفجی عربستان و اسکله مرزبانی رساند و با رسیدن به ساحل از ما عکس، فیلم، نمونه ای از ناخن و خون و مشخصاتمان را گرفتند.
خسروی با بیان اینکه زندان دمام بدترین زندان کشور عربستان است گفت: آن شب چیزی به ما نگفتند و با توجه به اینکه تاکنون چنین اتفاقی برای ما رخ نداده بود ما در شوک بودیم.
وی ادامه داد: پس از آن ما سوار خودرو کردند و به زندان دمام که حدود چهار ساعت با الخفجی فاصله داشت بردند و به بازداشتگاه منتقل کردند.
وی بیان کرد: چون از ناحیه پا آسیب دیده بودم، به بیمارستان منتقل و سه روز آنجا بستری بودم.
سعید خسروی دیگر صیاد آزاد شده بوشهری گفت: در زندان بندر دمام ابتدا هر کداممان را در اتاق های 10 تا 12 متری به مدت 12 روز در زندان انفرادی نگه داشتند و پس ازآن بازجویی ها آغاز شد.
وی بیان کرد: پس از انجام بازجویی ها به مدت 195 روز به صورت انفرادی زندانی شدیم و هر 10 روز یک بار فقط برای هواخوری آن هم به تنهایی به محوطه می آوردند.
سعید خسروی بیان کرد: تصور می کردیم بعد از این مدت آزاد می شویم ولی پس از از آن ما را وارد بند کردند و درآنجا بود که ما همدیگر را درحالی که بسیار ضعیف و رنجور شده بودیم، ملاقات کردیم.
وی یادآور شد: درمدت انفرادی هیچ تماسی با خانواده هایمان نداشتیم و می گفتند امکان برقراری تماس با ایران وجود ندارد.
** نحوه رفتار عربستانی ها با صیادان بوشهری
وحید خسروی با بیان اینکه عربستانی ها در زندان رفتار بدی با ما نکردند گفت: وضع زندان بد نبود آنها به ما آسیب جسمی وارد نکردند ولی از نظر روحی آسیب زیادی به ما وارد شد.
وی افزود: در زندان دمام غیراز ما ایرانی دیگری نبود و بیشتر عربستانی، سوری و بحرینی بودند.
** انتقال به زندان الخفجی
وحید خسروی گفت: پس از 10 ماه زندانی بودن در بندر دمام یک روز اعلام به ما کردند آزاد هستید و پس از انتقال به بازداشتگاه دمام از آنجا ما را به الخفجی بازگرداندند و در آنجا دوباره مورد بازجویی قرار گرفتیم و اسم و مشخصاتمان را ثبت کردند.
وی افزود: چهار روز در بازداشتگاه الخفجی بودیم که به ما گفتند سه ماه دیگرباید در این شهر زندانی باشید.
خسروی گفت: وقتی علت را پرسیدیم گفتند آن ١٠ ماه زندان در بندر دمام بازداشت حکومتی بوده و از این به بعد نیز به دلیل اینکه وارد مرز عربستان شدید زندانی هستید.
وی افزود: به همین دلیل ما را به زندان الخفجی منتقل کردند که در آن در حدود ٥٠ نفر زندانی بودند.
خسروی بیان کرد: در این زندان متوجه شدیم پدر و پسری اهل گناوه نیزبه دلیل حادثه ای مشابه، در طبقه فوقانی بازداشتگاه ما زندانی هستند.
وی افزود: آنها به زندان دمام نرفته و در همان زندان الخفجی به مدت یک سال زندانی بودند.
** پایان مدت زندان درالخفجی و آزادی
وحید خسروی گفت: پس از سه ماه زندانی بودن در الخفجی اعلام کردند که دوره زندان به پایان رسیده و از ما فیلم و عکس گرفتند و به ساحل بردند ولی قایق ما شکسته و لاشه آن همان جا بود و حتی قایق ما را نیز درست نکرده بودند.
وی افزود: همزمان با پدر و پسر گناوه‌ای هم که در الخفجی زندانی بودند آزاد شده بودند، قایق آنها سالم بود، ما را سوار کردند و ناوچه ای از نیروهای مرزبانی عربستان ما را تا 25 مایل هدایت کرد و پس از آن با دادن آذوقه زیاد و جی پی اس و لاشه شکسته قایقمان ما رها کرد.
خسروی با بیان اینکه از آنجا تا ایران، ٥٥ مایل فاصله است گفت: ساعت هفت صبح بود و حدود ١١ ظهر به آبهای ایران رسیدیم.
ماهینی گفت: وقتی وارد آب ایران شدیم صیادان ایرانی ما را دیدند و به کمک ما آمدند.
وی افزود: سه قایق بوشهری ما را همراهی کردند و حدود ساعت پنج بعد از ظهر به سمت بوشهر حرکت کردیم و ساعت ٣٠: 23 شب به بوشهر رسیدیم.
وی گفت: این درحالی بود که در زمان زندان در الخفجی با خانواده هایمان تماس گرفته و آنها را از صحت سلامت خود مطلع کرده بودیم.
** خواسته های صیادان از مسئولان
ماهینی اظهار کرد: در این مدت 13 ماه دوری از خانواده، بلاتکلیفی، شکنجه روحی بیشترین عذابی بود که ما با آن روبرو بودیم.
وی افزود: در زمانی که ما در بند بودیم خانواده های ما در سختی و فشار زیادی زندگی می کردند و با وجود پرداخت بیمه ولی حمایتی از آنان نشد.
ماهینی بیان کرد: تنها کمیته امداد امام خمینی (ره) 50 میلیون ریال وام مسکن به ما دادند.
وی اظهار کرد: در این یک سال و یک ماه غیبت سختی زیادی بر ما و خانواده مان وارد شد و انتظار داریم مسئولان امروز از ما حمایت کنند.
این صیاد بیان کرد: با توجه به خسارتی که به قایق ما وارد شده انتظار است مسئولان برای شروع به کار دوباره تسهیلاتی پرداخت کنند تا بیش از این زندگی ما دچار مشکل و از هم پاشیدگی نشود.
ماهینی گفت: همچنین مسئولان جمهوری اسلامی بیشتر پیگیر کار صیادانی که ناخواسته در دیگر کشورها به بند کشیده می شوند، باشند.
وی یادآروشد: 13 ماه بدون هیچ دادگاهی در عربستان سعودی زندانی بودیم و آنچه ما را اذیت می کرد بلاتکلیفی بود و هیچ کس هم برای آزادی ما و کسب اطلاع از وضعیت و سلامت و با خبر کردن خانواده هایمان اقدامی نکرد.
ماهینی یادآورشد: شاید هنوز شمار دیگری از صیادان هموطن ما در زندان های عربستان باشند اما هیچ اطلاعی از آنها نیست.
این صیادان هشتم تیرماه جاری در میان استقبال گرم مردم، صیادان و شادی و خوشحالی خانواده هایشان وارد بندر بوشهر شدند.
هم اکنون یکهزار و 600 قایق، 540فروند موتورلنج و 21فروند کشتی در قالب 37تعاونی و یک اتحادیه صیادی در استان بوشهر سالانه بیش از 50هزار تن انواع آبزیان را صید می کنند.
6047/6043**
خبرنگار: موناعیدان** انتشاردهنده: خدانظرخواجه
انتهای پیام صیادان بوشهری ساکن در نوار باریک ساحلی خلیج فارس قرون متمادی است که برای کسب روزی حلال از دریا با آنچه از قایق تا موتورلنج و کشتی و قلاب، تور، گرگور ( قفس سیمی مخصوص ماهیگیری) در اختیار دارند، جان برکف می گذارند و دل به دریا می زنند، گاه ساعت ها، گاهی روزها و شاید هفته ها را در آفتاب سوزان بر روی آبهای نیلگون خلیج فارس در قایق یا لنجی چوبی شناور در تلاطم دریا سپری می کنند تا شاید اگر خدا بخواهد و بخت یار باشد، صیدی به کف آورند تا هم خود بخورند و هم با فروش بخشی از آن درآمدی برای گذران زندگی خانواده ها و فرزندانشان داشته باشند.
اگرچه در سالهای اخیر بخشی از صیادان استان بوشهر زیر پوشش خدمات بیمه ای تامین اجتماعی قرار گرفته اند اما هنوز شمار زیادی از این فعالان و شاغلان در این حرفه سخت و زیان آور از مزایای بیمه برخوردار نیستند و در دوران سالمندی بدون هیچ پشتوانه ای با انواع بیماری های ناشی از کار در دریا نیز روبرو هستند و دوران پیری یا از کارافتادگی خود را با چند سر عائله به سختی می گذرانند.
صیادی در دریا حرفه ای است که آغاز آن به اختیار فرد اما بازگشتن از سفر صید یا سالم ماندن در آن دست خداست و از اختیار انسان خارج است، زیرا هر لحظه ممکن از دریای آرام در آغاز سفر صید، خروشان شود و عنان از کف بدهد و صیادان در دریا سرگردان و راه گم کرده ساعت ها و روزها روی آب باشند و از نقاط دیگر دنیا که فرسنگ ها با خانه هایشان فاصله دارند، سر درآورند یا شاید قایق و شناورها توفان زده و سوراخ شود
و هیچ وقت فرصت دیدار دوباره با خانواده و فرزندانشان را نیابند و حتی صید کوسه ها و نهنگ ها شوند اثری از آنها یافت نشود.
در دهه های اخیر به دلیل افزایش جمعیت انسانی، صید بی رویه و بیش از ظرفیت از دریا، آلودگی های ناشی از توسعه صنعتی، حمل ونقل دریایی، ورود پساب ها و فاضلاب های شهری، اکتشاف ها و استخراج های نفت وگاز و غیره بسیاری از زیستگاه ها و صیدگاه های آبزیان در خلیج فارس تخریب شده و منابع و ذخایر آبزی بشدت کاهش یافته است.
این وضعیت باعث شده تا صیادان برای کسب روزی و صید آبزیان از آبهای ساحلی دور شوند و به مکان هایی در وسط دریا که عمق آب بیشتر است و احتمال می دهد صید در آنجا بیشتر باشد و مایل ها با ساحل و خشکی فاصله دارند، بروند.
به همین دلیل شاید گاهی قایق یا شناور آنها دچار توفان و خرابی شود و با امواج وتلاطم دریا از مرزهای آبی کشور خود عبور کرده و به آبهای سرزمینی کشور دیگری وارد شوند که به بطور طبیعی پلیس مرزی این کشورها نیز بر حسب وظیفه خود ناچار به دستگیری و بازخواست آنها هستند.
در سالهای اخیر این گونه اتفاقات برای صیادان ایران و کشورهای عربی هم مرز با خلیج فارس بطور مکرر و مستمر اتفاق افتاده است اما پلیس های مرزی برخی کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران با درک شرایط صیادان برخوردی آسان و مهربانانه با آنها دارند اما برخی دیگر از این کشورها از جمله عربستان سعودی سختگیرانه با این قشر برخورد می کنند.
برخورد ماموران مرزی این کشور با صیادان ایرانی نمونه ای از سختگیرانه ترین رفتارهاست که در هیچ کشور دیگری مشاهده نمی شود و این وضعیت باعث شده تا هم اکنون شماری از صیادان ایرانی در عربستان سعودی زندانی باشند و حتی با اتهام های بی پایه و اساس برای آنها پرونده سازی شده باشد.
نمونه این برخوردهای سختگیرانه ماموران پلیس مرزی عربستان سعودی با این صیادان بوشهری را از زبان خود آنها در زیر می خوانیم که تنها به جرم خرابی قایق و تنها چند متر عبور از خط مرزی عربستان بصورت ناخواسته و بر اثر حرکت قایق روی امواج و تلاطم دریا رخ داده است.
** آغاز سفر و نحوه دستگیری
مجید ماهینی یکی از سه صیاد آزاد شده بوشهری از زندان عربستانی سعودی در گفت و گوی اختصاصی با ایرنا در باره نحوه دستگیری خود توسط پلیس مرزی عربستان سعودی گفت: روز 26خرداد سال 95 بود که از اسکله جفره در بندر بوشهر برای طلب روزی حلال به همراه وحید و سعید خسروی با یک فروند قایق عازم سفر دریا شدیم.
وی با اشاره به نزدیکی مرز ایران و عربستان افزود: با گرم شدن هوا ماهی‌ها دورتر می شوند، ما هم مجبوریم برای صید به نزدیکی مرز برویم که آن شب آن اتفاق برایمان افتاد.
ماهینی اضافه کرد: با تاریکی هوا وسایل صیادی را آماده کردیم و تازه مشغول کارصید شده بودیم که موتور قایق خاموش شد.
وی اظهار کرد: نزدیک مرز ایران و عربستان بودیم، خواستیم لنگر بیندازیم اما لنگر پیدا نشد و با امواج و تلاطم آب وارد آبهای مرزی عربستان سعودی شدیم.
ماهینی ادامه داد: در زمانی که وحید خسروی شمع موتور را عوض می کرد از دور دیدیم شناوری به ما نزدیک می شود در همان زمان بود که موتور قایق ما روشن شد ولی آرام حرکت می کرد.
وی گفت: شناوری که به ما نزدیک می شود مربوط به پلیس مرزی عربستان سعودی بود، آنها فکر کردند ما می خواهیم فرار کنیم، به همین دلیل با سرعت به سمت ما آمدند و با قایق ما برخورد کردند.
ماهینی افزود: در همان لحظه بر اثر تکان خوردن قایق سرم بشدت به گوشه قایق خورد و از حال رفتم و وقتی به هوش آمدم دیدم در کشتی نیروهای عربستانی هستم.
وی اظهار کرد: این شناور عربستانی که در آن 7 تا 8 نفر نظامی حضور داشتند برای اینکه به ما اجازه فرار ندهد به قایق ما برخورد کرد و در این لحظه بود که قایق ما دچار شکستگی شد.
ماهینی گفت: نیروهای عربستانی همان لحظه اول روی ما اسلحه کشیدند و مرتب می‌پرسیدند که چرا می‌خواستید فرار کنید؟ اما به توضیح ما توجهی نمی کردند بعد دست هایمان را با طناب بسته و قایق شکسته را به شناور خود یدک کردند و به دنبال خود می کشیدند.
وی افزود: پس طی مسافتی ما را به یدک کشی از شرکت نفت عربستان تحویل دادند و از آنجا ما را به شهر 'الخفجی' عربستان بردند.
** انتقال به زندان بندر دمام
وحید خسروی دیگر صیاد بوشهر آزاد شده از زندان عربستان با بیان اینکه با شکسته شدن قایق همه مدارک هویتی خود را از دست داده بودیم گفت: وحشت زده بودیم، نمی دانستیم چه اتفاقی دارد می‌افتد و پایم به علت افتادن در آب و شکستن قایق ضربه بدی خورده بود.
وی افزود: آن کشتی تا شب ما را با دستانی طناب پیچ به شهر الخفجی عربستان و اسکله مرزبانی رساند و با رسیدن به ساحل از ما عکس، فیلم، نمونه ای از ناخن و خون و مشخصاتمان را گرفتند.
خسروی با بیان اینکه زندان دمام بدترین زندان کشور عربستان است گفت: آن شب چیزی به ما نگفتند و با توجه به اینکه تاکنون چنین اتفاقی برای ما رخ نداده بود ما در شوک بودیم.
وی ادامه داد: پس از آن ما سوار خودرو کردند و به زندان دمام که حدود چهار ساعت با الخفجی فاصله داشت بردند و به بازداشتگاه منتقل کردند.
وی بیان کرد: چون از ناحیه پا آسیب دیده بودم، به بیمارستان منتقل و سه روز آنجا بستری بودم.
سعید خسروی دیگر صیاد آزاد شده بوشهری گفت: در زندان بندر دمام ابتدا هر کداممان را در اتاق های 10 تا 12 متری به مدت 12 روز در زندان انفرادی نگه داشتند و پس ازآن بازجویی ها آغاز شد.
وی بیان کرد: پس از انجام بازجویی ها به مدت 195 روز به صورت انفرادی زندانی شدیم و هر 10 روز یک بار فقط برای هواخوری آن هم به تنهایی به محوطه می آوردند.
سعید خسروی بیان کرد: تصور می کردیم بعد از این مدت آزاد می شویم ولی پس از از آن ما را وارد بند کردند و درآنجا بود که ما همدیگر را درحالی که بسیار ضعیف و رنجور شده بودیم، ملاقات کردیم.
وی یادآور شد: درمدت انفرادی هیچ تماسی با خانواده هایمان نداشتیم و می گفتند امکان برقراری تماس با ایران وجود ندارد.
** نحوه رفتار عربستانی ها با صیادان بوشهری
وحید خسروی با بیان اینکه عربستانی ها در زندان رفتار بدی با ما نکردند گفت: وضع زندان بد نبود آنها به ما آسیب جسمی وارد نکردند ولی از نظر روحی آسیب زیادی به ما وارد شد.
وی افزود: در زندان دمام غیراز ما ایرانی دیگری نبود و بیشتر عربستانی، سوری و بحرینی بودند.
** انتقال به زندان الخفجی
وحید خسروی گفت: پس از 10 ماه زندانی بودن در بندر دمام یک روز اعلام به ما کردند آزاد هستید و پس از انتقال به بازداشتگاه دمام از آنجا ما را به الخفجی بازگرداندند و در آنجا دوباره مورد بازجویی قرار گرفتیم و اسم و مشخصاتمان را ثبت کردند.
وی افزود: چهار روز در بازداشتگاه الخفجی بودیم که به ما گفتند سه ماه دیگرباید در این شهر زندانی باشید.
خسروی گفت: وقتی علت را پرسیدیم گفتند آن ١٠ ماه زندان در بندر دمام بازداشت حکومتی بوده و از این به بعد نیز به دلیل اینکه وارد مرز عربستان شدید زندانی هستید.
وی افزود: به همین دلیل ما را به زندان الخفجی منتقل کردند که در آن در حدود ٥٠ نفر زندانی بودند.
خسروی بیان کرد: در این زندان متوجه شدیم پدر و پسری اهل گناوه نیزبه دلیل حادثه ای مشابه، در طبقه فوقانی بازداشتگاه ما زندانی هستند.
وی افزود: آنها به زندان دمام نرفته و در همان زندان الخفجی به مدت یک سال زندانی بودند.
** پایان مدت زندان درالخفجی و آزادی
وحید خسروی گفت: پس از سه ماه زندانی بودن در الخفجی اعلام کردند که دوره زندان به پایان رسیده و از ما فیلم و عکس گرفتند و به ساحل بردند ولی قایق ما شکسته و لاشه آن همان جا بود و حتی قایق ما را نیز درست نکرده بودند.
وی افزود: همزمان با پدر و پسر گناوه‌ای هم که در الخفجی زندانی بودند آزاد شده بودند، قایق آنها سالم بود، ما را سوار کردند و ناوچه ای از نیروهای مرزبانی عربستان ما را تا 25 مایل هدایت کرد و پس از آن با دادن آذوقه زیاد و جی پی اس و لاشه شکسته قایقمان ما رها کرد.
خسروی با بیان اینکه از آنجا تا ایران، ٥٥ مایل فاصله است گفت: ساعت هفت صبح بود و حدود ١١ ظهر به آبهای ایران رسیدیم.
ماهینی گفت: وقتی وارد آب ایران شدیم صیادان ایرانی ما را دیدند و به کمک ما آمدند.
وی افزود: سه قایق بوشهری ما را همراهی کردند و حدود ساعت پنج بعد از ظهر به سمت بوشهر حرکت کردیم و ساعت ٣٠: 23 شب به بوشهر رسیدیم.
وی گفت: این درحالی بود که در زمان زندان در الخفجی با خانواده هایمان تماس گرفته و آنها را از صحت سلامت خود مطلع کرده بودیم.
** خواسته های صیادان از مسئولان
ماهینی اظهار کرد: در این مدت 13 ماه دوری از خانواده، بلاتکلیفی، شکنجه روحی بیشترین عذابی بود که ما با آن روبرو بودیم.
وی افزود: در زمانی که ما در بند بودیم خانواده های ما در سختی و فشار زیادی زندگی می کردند و با وجود پرداخت بیمه ولی حمایتی از آنان نشد.
ماهینی بیان کرد: تنها کمیته امداد امام خمینی (ره) 50 میلیون ریال وام مسکن به ما دادند.
وی اظهار کرد: در این یک سال و یک ماه غیبت سختی زیادی بر ما و خانواده مان وارد شد و انتظار داریم مسئولان امروز از ما حمایت کنند.
این صیاد بیان کرد: با توجه به خسارتی که به قایق ما وارد شده انتظار است مسئولان برای شروع به کار دوباره تسهیلاتی پرداخت کنند تا بیش از این زندگی ما دچار مشکل و از هم پاشیدگی نشود.
ماهینی گفت: همچنین مسئولان جمهوری اسلامی بیشتر پیگیر کار صیادانی که ناخواسته در دیگر کشورها به بند کشیده می شوند، باشند.
وی یادآروشد: 13 ماه بدون هیچ دادگاهی در عربستان سعودی زندانی بودیم و آنچه ما را اذیت می کرد بلاتکلیفی بود و هیچ کس هم برای آزادی ما و کسب اطلاع از وضعیت و سلامت و با خبر کردن خانواده هایمان اقدامی نکرد.
ماهینی یادآورشد: شاید هنوز شمار دیگری از صیادان هموطن ما در زندان های عربستان باشند اما هیچ اطلاعی از آنها نیست.
این صیادان هشتم تیرماه جاری در میان استقبال گرم مردم، صیادان و شادی و خوشحالی خانواده هایشان وارد بندر بوشهر شدند.
هم اکنون یکهزار و 600 قایق، 540فروند موتورلنج و 21فروند کشتی در قالب 37تعاونی و یک اتحادیه صیادی در استان بوشهر سالانه بیش از 50هزار تن انواع آبزیان را صید می کنند.
6047/6043**
خبرنگار: موناعیدان** انتشاردهنده: خدانظرخواجه
کپی شد
