در ادامه این مطلب آمده است: این روزها رقابت کاندیداها برای شورای شهر چه در قالب ائتلاف ها و چه به صورت انفرادی داغ است.
یکی وعده نان می‌دهد و دیگری وعده کار. این یکی وعده مبارزه با فساد می دهد و آن یکی وعده رفاه. این یکی در رسانه ها و شبکه های اجتماعی فعال شده و درب خانه شما را در فضای مجازی دق الباب می کند و آن یکی در فضای عمومی بیلبوردها رنگ وارنگ را به بهانه های مختلف با هزینه های عمومی علم می کند تا از دیده ها نرود. آنچه در این بین حرفی از آن در میان نیست این است که استقلال شورا را چگونه می خواهند اعاده کنند؟ شهر خوب حکمران خوب می خواهد و حکمران خوب کسی است که حکمرانی نیک بداند و از بیرون نیز ابزارها و مکانیسم های نظارتی رفتارش را مرتب رصد تعدیل نماید .
شورایی می تواند حکمرانی خوب را برای شهروندان به ارمغان آورد که هر لحظه تیغ نظارتی و شمشیر داموکلس را بر سرخود احساس کند. هم نحوه تامین منابع مالی و هم پیچیدگی های مدنی و حرفه ای نقش زیادی در میزان استقلال یا انفعال شورا دارند.
بودجه و منابع مالی که وارد مدار شهرداری می شود به لحاظ ماهوی طوری است که استقلال شورا را به طور طبیعی مخدوش می کند و شورا نمی تواند اراده خود را آن طور که باید و شاید اعمال کند. مکانیسم های نظارتی نیز که باید از متن جامعه به طور حرفه ای بر شورا نظارت کند و استقلال آن را تضمین کند به دلیل ضعف نهادینگی مدنی، پیکره بندی چندانی ندارد.
در جوامعی که به لحاظ مدنی سامان حرفه ای یافته اند و اقشار مختلف دارای سازمان ها و نهادهای حرفه ای - نظیر سندیکاها و انجمن های شغلی و حرفه ای - می باشند این نهادها با چانه زنی های حرفه ای و مطالبه حقوق مدنی و شهروندی به نوعی از انفعال شورا جلوگیری می کنند.
در نظام های حزبی نیز احزاب این نقش را در صورت بندی جامعه به عهده دارند. جامعه ما که هم محل تامین مالی شهرداری ها از منابع متمرکز است و نهادمندی حرفه ای برای صیانت از حقوق مالیات دهندگان وجود ندارد و هم نهادمندی اجتماعی سست می باشد و هم توزیع رانت های بی حساب در دسترس می باشد، و هم جداره شفافیت مالی کدر و مات است و هم قبح استفاده از رانت و فرصت های باد آورده ریخته است؛ کدام سازوکار برای استقلال شورا باقی می ماند؟ کدام عضو شورا است که بتواند در برابر مکانیسم های روان تطمیع و روابط خارج از ضابطه دوام آورد ؟ در شرایط فعلی وظیفه مدنی ما چیست ؟ چه راهی برای تقویت استقلال شورا باقی می ماند؟
به نظر می رسد در کوتاه مدت ما راهی جز انتخاب آگاهانه نداریم. تنها ابزار ما در کوتاه مدت قدرت انتخاب ماست. در میان مدت می توان با تقویت نهادهای حرفه ای و مدنی به استقلال شورا کمک کرد، اما در شرایط فعلی مهمترین ابزار ما مشارکت است اما مشارکت مسئولانه و آگاهانه.
به نظر نگارنده در مقطع فعلی چاره ای نیست جز آنکه کسانی را برگزینیم که تعهد و پایبندی آنها مبانی حقوق شهروندی برای ما محرز شده باشد. به کسانی رای دهیم که عقبه آنها چه به لحاظ سیاسی و چه به لحاظ اقتصادی و اجتماعی در ثابت قدمی در راه و پایبندی آنها به دست پاکی و اولویت ضابطه بر رابطه بر ما هویدا شده باشد. به کسانی رای دهیم که بتوانیم پس از رای دادن برنامه های آنهارا با عملکردشان مطابقت دهیم و تخطی آنها را از برنامه های وعده داده شده نقد کنیم. به کسانی رای دهیم که آورده شان نه رنگ و لعاب چهره ، نه آواز و شهرت و نه شعارهای ملون که تجارب توام با صداقت باشد. به کسانی رای دهیم که مناعت طبع داشته باشند و معامله با شهروندان را بر هر معامله ای ترجیح دهند و در عزم خود برای استقلال شورا دلیر باشند.
شرایط را جدی بگیریم.
6045/6047** خبرنگار: مونا عیدان** انتشار دهنده :اکبر اقبال مجرد
انتهای پیام یکی وعده نان می‌دهد و دیگری وعده کار. این یکی وعده مبارزه با فساد می دهد و آن یکی وعده رفاه. این یکی در رسانه ها و شبکه های اجتماعی فعال شده و درب خانه شما را در فضای مجازی دق الباب می کند و آن یکی در فضای عمومی بیلبوردها رنگ وارنگ را به بهانه های مختلف با هزینه های عمومی علم می کند تا از دیده ها نرود. آنچه در این بین حرفی از آن در میان نیست این است که استقلال شورا را چگونه می خواهند اعاده کنند؟ شهر خوب حکمران خوب می خواهد و حکمران خوب کسی است که حکمرانی نیک بداند و از بیرون نیز ابزارها و مکانیسم های نظارتی رفتارش را مرتب رصد تعدیل نماید .
شورایی می تواند حکمرانی خوب را برای شهروندان به ارمغان آورد که هر لحظه تیغ نظارتی و شمشیر داموکلس را بر سرخود احساس کند. هم نحوه تامین منابع مالی و هم پیچیدگی های مدنی و حرفه ای نقش زیادی در میزان استقلال یا انفعال شورا دارند.
بودجه و منابع مالی که وارد مدار شهرداری می شود به لحاظ ماهوی طوری است که استقلال شورا را به طور طبیعی مخدوش می کند و شورا نمی تواند اراده خود را آن طور که باید و شاید اعمال کند. مکانیسم های نظارتی نیز که باید از متن جامعه به طور حرفه ای بر شورا نظارت کند و استقلال آن را تضمین کند به دلیل ضعف نهادینگی مدنی، پیکره بندی چندانی ندارد.
در جوامعی که به لحاظ مدنی سامان حرفه ای یافته اند و اقشار مختلف دارای سازمان ها و نهادهای حرفه ای - نظیر سندیکاها و انجمن های شغلی و حرفه ای - می باشند این نهادها با چانه زنی های حرفه ای و مطالبه حقوق مدنی و شهروندی به نوعی از انفعال شورا جلوگیری می کنند.
در نظام های حزبی نیز احزاب این نقش را در صورت بندی جامعه به عهده دارند. جامعه ما که هم محل تامین مالی شهرداری ها از منابع متمرکز است و نهادمندی حرفه ای برای صیانت از حقوق مالیات دهندگان وجود ندارد و هم نهادمندی اجتماعی سست می باشد و هم توزیع رانت های بی حساب در دسترس می باشد، و هم جداره شفافیت مالی کدر و مات است و هم قبح استفاده از رانت و فرصت های باد آورده ریخته است؛ کدام سازوکار برای استقلال شورا باقی می ماند؟ کدام عضو شورا است که بتواند در برابر مکانیسم های روان تطمیع و روابط خارج از ضابطه دوام آورد ؟ در شرایط فعلی وظیفه مدنی ما چیست ؟ چه راهی برای تقویت استقلال شورا باقی می ماند؟
به نظر می رسد در کوتاه مدت ما راهی جز انتخاب آگاهانه نداریم. تنها ابزار ما در کوتاه مدت قدرت انتخاب ماست. در میان مدت می توان با تقویت نهادهای حرفه ای و مدنی به استقلال شورا کمک کرد، اما در شرایط فعلی مهمترین ابزار ما مشارکت است اما مشارکت مسئولانه و آگاهانه.
به نظر نگارنده در مقطع فعلی چاره ای نیست جز آنکه کسانی را برگزینیم که تعهد و پایبندی آنها مبانی حقوق شهروندی برای ما محرز شده باشد. به کسانی رای دهیم که عقبه آنها چه به لحاظ سیاسی و چه به لحاظ اقتصادی و اجتماعی در ثابت قدمی در راه و پایبندی آنها به دست پاکی و اولویت ضابطه بر رابطه بر ما هویدا شده باشد. به کسانی رای دهیم که بتوانیم پس از رای دادن برنامه های آنهارا با عملکردشان مطابقت دهیم و تخطی آنها را از برنامه های وعده داده شده نقد کنیم. به کسانی رای دهیم که آورده شان نه رنگ و لعاب چهره ، نه آواز و شهرت و نه شعارهای ملون که تجارب توام با صداقت باشد. به کسانی رای دهیم که مناعت طبع داشته باشند و معامله با شهروندان را بر هر معامله ای ترجیح دهند و در عزم خود برای استقلال شورا دلیر باشند.
شرایط را جدی بگیریم.
6045/6047** خبرنگار: مونا عیدان** انتشار دهنده :اکبر اقبال مجرد
کپی شد
