شبکه آموزش دانش آموزی شاد در راستای برقراری ارتباط بین معلمان و دانش آموزان از روز یکم اردیبهشت شروع به کار و دانش آموزان ملزم به حضور جهت تدریس به صورت آنلاین هستند و در آن حضور و غیاب ، پاسخ به سئوالات دانش آموزان و آزمون بعمل خواهد آمد اما امکان استفاده برای طیفی از دانش‌آموزان بخصوص خانوارهای مستضعف و کم درآمد فراهم نیست.
هر برنامه فراگیر ملی نظیر شبکه اجتماعی دانش‌آموزی مستلزم داشتن و فراهم شدن زیرساخت مناسب برای دسترسی درصد بیشتری از عموم است تا همه بتوانند در یک سطح مساوی توانایی بهره‌مندی از آن خدمات ارایه شده ملی را داشته باشند و چنین کاری به منزله اجرای عدالت بین آحاد ملت و ضروری است.
توانایی بهره‌مندی از خدمات ارایه شده به مردم در یک سطح مساوی به نوعی عدالت و خارج شدن از آن بی عدالتی حتی اگر یک نفر هم باشد.
این درحالی است که با اجرایی شدن آموزش الکترونیکی با نصب نرم افزار ازطریق شبکه اجتماعی دانش‌آموزی که دارای مزایا و معایبی است، باید امکان دسترسی همه دانش‌آموزان به آن وجود داشته باشد اما شماری از آنان بدلیل یکسری مشکلات از این برنامه محروم مانده‌اند.
برنامه‌ریزان باید قبل از شروع بکار راهکار و تدبیری بیاندیشیدند و سازوکارهایی فراهم می‌کردند که تک تک دانش‌آموزان از شبکه شاد برخوردار می‌شدند در حالیکه این چنین نیست.
وجود اختلاف در سطح و شیوه زندگی و درآمدها در جامعه و شکاف موجود در طبقات اجتماعی کشور بویژه از نظر اقتصادی موید واقعیتی است که برنامه شبکه اجتماعی دانش‌آموزی را زیرسایه خود قرار داده‌است.
در اجرای این برنامه باید تمامی جامعه هدف دانش‌آموزی برای دسترسی به این شبکه دیده می‌شد اما در این میان خانواده‌هایی وجود دارند که حتی توانایی فراهم کردن ابزارهای لازم نظیر دسترسی یافتن به اینترنت و گوشی هوشمند را ندارند.
در اجرایی شدن این برنامه نباید از کودکان فقیری گذشت که با چشمانی تهی از شوق به دنبال گوشی‌های هوشمند دیگران، خیره می‌شوند تا پدران و مادران آنان را به عذاب وجدان که لیاقت تامین یک گوشی برای فرزندانشان را ندارند، دچار کنند.
دانش‌آموزانی نیز هستند که والدین آنها پول درس خواندن در آموزشگاه محل تحصیل را ندارند و با کمک‌های مادی و معنوی دیگران از جمله سازمان های حمایتی و معلمان در کلاس درس حاضر می‌شوند.
در بسیاری از خانواده‌ها، فرزندان تیزهوشی وجود دارند که بدلیل وضعیت مالی از گوشی هوشمند برخوردار نیستند و یا برخی خانواده‌ها نیز تنها پدر و یا مادر دانش آموزان از این وسیله بهره‌مند هستند.
خانواده‌های پرجمعیتی نیز هستند که چهار یا پنج محصل دارند و امکان تهیه گوشی هوشمند برای همه آنان مقدور نیست و حتی در صورت استفاده مشترک از گوشی هم مشکلاتی گریبان آنان شود.
جدا از این موارد دانش‌آموزان بی‌سرپرست یا بد سرپرستی هستند که به علل‌های مختلف گوشی هوشمند و دسترسی به اینترنت نداشته و یا والدینی دارند که به فکر تهیه این وسیله برای آنان نیستند.
باتوجه به شرایط خاص کرونایی که منجر به تعطیلی مدارس شده باید یک برنامه آموزشی عمومی بادرنظر گرفتن امکان دسترسی همگانی با زیرساخت‌های لازم تدوین می‌شد تا تک تک دانش‌آموزان نه تنها عده‌ای خاص بهره می‌برند تا پایان سال تحصیلی آنان بدون استرس و اضطراب به پایان رسانده شود.
