محمد حسین ارسطو زاده روز دوشنبه در گفت وگو با ایرنا افزود: این آثار شامل روش تهیه ماهی شور، مراسم عید تلخک، مهارت تسبیح سازی با هسته خرما، صدف سازی، غذای محلی دوپیازه می شور(ماهی شور)، روش تهیه غاپ ( پنیر درخت خرما)، مهارت پخت نان محلی گرده، مهارت پخت غذای قیمه و شکر پلو بوشهری است.
وی بیان کرد: پخت غذای بومی محلی مِی شور این اثر به شماره ۱۸۹۸ به ثبت ملی رسیده‌است در این غذای سنتی که بیشتر در مناطق ساحلی پخته میشود از روغن استفاده نمی‌شود.
ارسطوزاده گفت: در این روش ماهی تمیز شده را در نمک فراوان نگهداری می‌کنند برای زمان‌هایی که می‌خواهند بپزند به همین دلیل به آن ماهی ( مُی)، نمک ( شور) گفته میشود.
وی ادامه داد: مراسم عید تلخک که به شماره ۱۹۰۳ از جمله آئین‌هایی است که در روز عید فطر برگزار میشود و کسانی که عزیز از دست رفته دارند و بیشتر از یکسال نگذشته باشد اولین عید فطر را بعد از مرگ متوفی مراسم عید تلخک برگزار می کنند.
مدیرکل میراث فرهنگی استان بوشهر اضافه کرد: در روز عید فطر که به اصطلاح عید مرده‌ها را می‌گیرند همه فامیل و آشنایان جمع شده و کسانی که بین آنها کدورتی نیز باشد، آشتی می‌کنند.
ارسطوزاده گفت: مهارت تسبیح سازی با هسته خرما نیز با شماره ۱۹۰۰ در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس به ثبت رسیده و برای ساخت آن به هسته خرما نیاز است.
وی ادامه داد: تعداد زیادی هسته خرما را شسته و به مدت ۲۵ روز باید خیس بخورند تا نرم شود پس از آن باید سر و ته آن را زده و در قالب اندازه می‌گیرند و تراش و ساخت تسبیح انجام میشود.
ارسطو زاده یادآو رشد: تاریخچه این هنر بدرستی معلوم نیست در متون پهلوی به اسم درخت آسوریک از نخل نام برده شده‌است و در نقوش تخت جمشید نیز درخت نخل دیده میشود و هرجا نخل باشد از تمام اجزای آن برای ساخت ابزارهای زندگی استفاده شده‌است.
وی گفت: ابزار و وسایل کار هسته خرما، قالب اندازه‌گیری، سیم، مته، سمباده، خودکار برای ساخت این هنر در کارگاه یا منازل به کار مشغول می‌شوند.
ارسطو زاده افزود: مهارت صدف سازی استان بوشهر به شماره ۱۹۰۱ در فهرست مل میراث فرهنگی ناملموس ثبت شده‌است و یکی از هنرهایی است که قدمت چند هزار ساله در این استان دارد.
وی اضافه کرد: یکی از ویژگی‌های این صدف سازی، خاص بودن آن است که با توجه به وفور صدف در سواحل مختلف بوشهر و تنوع آنها در این استان شکل گرفته‌است.
ابراهیمی یادآور شد: خلاقیتی که صنعتگران این رشته در استفاده از صدف‌های منطقه دارد و ویژگی متفاوت صدف در ساحل مختلف استان باعث منحصر بفرد شدن این رشته در این منطقه شده‌است.
این مقام مسئول گفت: مهارت پخت غذای محلی دوپیازه می شور ( ماهی شور) به شماره ۱۸۹۹ نیز از جمله دیگر آثار ثبت شده در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس استان بوشهر است.
ارسطو زاده افزود: روش تهیه غاپ (پنیر درخت خرما ) به شماره ۱۹۰۵ درفهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس ثبت شده‌است.
وی گفت: پنیر نخل که در اصطلاح محلی به آن غاپ می گویند با رنگ سفید، در همه فصل‌های سال به دست می‌آید و در فصل‌های پر بارش از طعم شیرین تری برخوردار است.
ارسطو زاده تاکید کرد: پنیر خرما یا غاپ ارتباطی به پنیری که از شیر تهیه میشود، ندارد، این نوع پنیر به ماده ترد، سفید رنگ، خوردنی و شیرین بخش میانی سر درخت خرما گفته میشود.
وی ادامه داد: برای دستیابی به آن بطور معمول سر درخت را می‌اندازند و برگ‌ها و لیف‌های دور برگ‌ها را تا رسیدن به میانه و پنیر نخل، جدا می‌کنند، پنیر نخل در واقع ماده اولیه تشکیل تنه و برگ‌های نخل پیش از مرحله چوبی شدن است و خوردن آن از لحاظ داراویی بویژه برای معده درد خاصیت دارد.
ارسطوزاده گفت: همچنین مهارت پخت نان محلی گرده نیز به شماره ۱۹۰۲ در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس قرار گرفته است.
وی اضافه کرد: گرده یکی از نان‌های محلی استان بوشهر است که بیشتر در زمستان و در تنور گلی پخته میشود.
ارسطو زاده یادآور شد: این نان با آرد گندم، آب، خرما و کنجد پخته میشود و به دلیل ترکیبات آن به تنهایی و همراه با غذاهای ساده مثل نیم رو، شیر و پنیر خورده میشود.
وی گفت: همچنین مهارت پخت غذای قیمه و شکر پلو بوشهر به شماره ۱۹۰۴ از جمله غذاهای سنتی است که درفهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس به ثبت رسیده است.
ارسطوزاده اضافه کرد: این غذا سالم و طبیعی و بدون مواد نگهدرانده شیمیایی است از غذاهایی است که به نسبت وقت گیر و غذایی مجلسی است که در میهمانی‌ها تهیه میشود.
وی ادامه داد: در این غذا گوشت، سیب زمینی، نخود لپه، ادویه، برنج، شکر و گلاب استفاده میشود.
