حجت الاسلام سید عبدالهادی رکنی حسینی در گفتگو با خبرنگار مهر به مناسبت وفات حضرت زینب (س) با تسلیت وفات بانوی بزرگ کربلا اظهار داشت: حضور حضرت زینب (س) در کربلا تداوم بخش نهضت عاشورا و قیام امام حسین (ع) بود و اگر آن حضرت در کربلا حضور نداشت این قیام به دست فراموشی سپرده می‌شد.
امام جمعه گناوه افزود: نقش حضرت زینب (س) ر کربلا نقشی بی بدیل و بی نظیر است که با هیچ چیز دیگر قابل جایگزینی نیست.
وی با اشاره به اینکه از روز اول حرکت امام حسین (ع) به سمت کربلا افراد زیادی تلاش کردند تا مانع همراهی خانواده و حضرت زینب (س) با امام حسین (ع) شوند گفت: امام حسین (ع) در پاسخ همه این افراد فرمودند: مشیت الهی بر این قرار گرفته که زینب (س) و خاندان اهل بیت (ع) را اسیر ببیند.
وی ادامه داد: در واقعه کربلا اسارت مکمل شهادت بود و اگر پس از شهادت امام حسین (ع) اسارت اهل بیت (ع) و حضرت زینب (س) به دست دشمنان رخ نمی‌داد قطعاً قیام عاشورا و نهضت امام حسین (ع) فراموش می‌شد.
امام جمعه گناوه تصریح کرد: حضرت زینب (س) پس از شهادت امام حسین (ع) و واقعه عاشورا، با خطبه‌های کوبنده در کوفه و شام و مدینه و در مجلس یزید و ابن زیاد دودمان دشمن را بر باد داد و اهداف قیام امام حسین (ع) را بر همگان روشن کرد.
حجت الاسلام رکنی حسینی با گرامیداشت یاد همه شهدا بخصوص شهدای مدافع حرم و سید شهدای مقاومت شهید سپهبد سلیمانی یادآور شد: اگر حضرت زینب (س) مدافع نهضت عاشورا بود و نگذاشت این نهضت خونین فراموش شود، شهدا و در رأس آنها سید شهدای مقاومت شهید سلیمانی مدافع حرم اهل بیت (ع) و حضرت زینب (س) و پیروان راستین راه آنها بودند که تا آخرین لحظه زندگی بر پیمان خود وفادار ماندند.
به گزارش خبرنگار مهر، در خصوص تاریخ وفات حضرت زینب (س) اختلاف نظر است و برخی تاریخ وفات وی را سال ۶۳ هجری قمری دانسته‌اند و بعضی دیگر ۶۵ هجری قمری، ولی مشهور آن است که وی در سال ۶۲ هجری قمری درگذشته است بر این اساس حضرت بعد از حادثه عاشورا تنها یک سال و اندی زنده بود.
پس از حضور در شام و خطابه‌های کوبنده در دربار معاویه و یزید و دستگاه فاسد بنی امیه، حضرت زینب (س) به مدینه بازگشتند و تمام وقایع عاشورا و اسارت جماعت نِسوان را برای همه بیان کردند و پیام‌آور عاشورا شدند.
به همین دلیل عمرو بن سعید اشرق که از سوی بنی‌امیه به عنوان حاکم مدینه منصوب شده بود، از حضور حضرت (س) در مدینه احساس خطر کرد و از ایشان خواست تا در شهری دیگر ساکن شوند، به همین سبب حضرت زینب (س) که یک سال هم از شهادت برادرش نگذشته بود، به ناچار همراه دختران امام حسین (ع) به شام بازگشتند و در ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری قمری به دیگر شهدای کربلای ملحق شدند.
