به گزارش ایرنا، نویسنده کتاب مردم شناسی و موسیقی نوار ساحلی شیبکوه در این آیین گفت: این کتاب روایتی دیگر ازموسیقی نی انبان است.
محسن شریفیان افزود: منطقه شیبکوه کاربرد جغرافیایی سیاسی خود را از دست داده و بین بوشهر و هرمزگان قرار داشته و از کنگان تا بندرلنگه وسعت دارد.
وی ادامه داد: نکته جالب این منطقه این است که نوازندگان این منطقه بسیار با انرژی و با تعصب خاص خودشان ساز می زنند.
شریفیان یادآورشد: اغلب پژوهشگران و مورخان عرب معتقدند که نی انبانی که در آن منطقه وجود دارد از خطه فارس آمده است.
وی افزود: همین کشورهای عربی برای معرفی این ساز بسیار تلاش می‌کنند اما در ایران از جمله بوشهر به این ساز اهمیتی داده نشده و آن را به رسمیت نمی‌شناسند.
شریفیان اظهار داشت: با این شرایط فکر می‌کنم که خود ما مردم باید از داشته های ارزشمند مان حمایت کنیم تا آنها را ماندگار کنیم.
منتقد بنام موسیقی کشور نیز گفت: به جرات می‌توان گفت فستیوالی با ابعاد دومین کوچه فستیوال موسیقی نواحی بوشهر در ایران نداریم و انگار که تمام انرژی شهر درگیر این فستیوال شده است.
امیر بهاری افزود: حتی جشنواره بین المللی موسیقی فجر نیز چنین حسی را در بین پایتخت نشینان ایجاد نمی‌کند و این یک اتفاق بزرگ در سرزمین ایران است.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود به چند نکته اساسی در حوزه موسیقی کشور اشاره و گفت: دو جریان موسیقی عامه پسند و نخبه گرا در کشور وجود دارد که میان این دو جریان در چند سال گذشته شکاف عمیقی ایجاد شده است.
بهادری افزود: در این راستا شریفیان تلاش کرده که این دو جریان را به هم نزدیک کنند که این تلاش شایسته ستایش بوده و برای یک هنرمند در ایران دستاورد کمی نیست.
وی گفت: خیلی از هنرمندان ما در ایران بکگراند تئوریک ضعیفی دارند اما محسن شریفیان در این زمینه یکی از استثناهاست که هم پژوهش های خوبی در حوزه موسیقی دارد و هم یک نوازنده و آهنگساز بسیار خوب است.
بهاری افزود: اینکه فردی با ادبیات موسیقی جنوبی و ساز نی انبان یک مسیر را یک تنه آغاز و به جایی برسد که بلیت‌های اجرای آن پا به پای ستاره های پاپی که یک موسیقی سطحی و دم‌دستی ارائه می‌دهند، فروش برود یک اتفاق قابل توجه است و در این زمینه نیز باید به محسن شریفیان تبریک گفت.
در ادامه این مراسم ورکشاپ موسیقی با همکاری فستیوال کوچه و نویز(رسانه مستقل مرور موسیقی) و نیز جشن امضای تازه ترین اثر موسیقایی شریفیان برگزار شد.
کتاب «مردم شناسی و موسیقی نوار ساحلی شیبکوه»، یازدهمین اثر پژوهشی محسن شریفیان موسیقیدان بوشهری است که به همراه این کتاب، مجموعه قطعات موسیقایی با عنوان «موسیقی نوار ساحلی شیبکوه» در قالب دو سی دی صوتی توسط نگارنده کتاب، گردآوری و از سوی موسسه فرهنگی و هنری ماهور منتشر شده است.
'مردم شناسی و موسیقی نوار ساحلی شیبکوه' حاصل پژوهش برجسته‌ترین نوازنده نی انبان ایرانی است که پیش از این، کتاب «آموزش نی انبان» را به همراه سی دی قطعات و نواها منتشر کرده بود.
نی انبان، شاخص ترین ساز در موسیقی جنوب ایران است که برای اولین بار در یک اثر پژوهشی، به صورت ویژه به تاریخچه و تحولات این ساز در منطقه ای به نام «شیبکوه» در جنوب ایران پرداخته شده است.
منطقه شیبکوه در حاشیه شمالی خلیج فارس از شرق تا بندر لنگه و بندر خمیر و از غرب تا بندر سیراف و کنگان، امتداد داشته است.
نام شیبکوه مورد نظر در این پژوهش، از اوایل سده بیستم، کاربرد جغرافیایی و سیاسی خود را از دست داده و هم اکنون میان دو استان بوشهر و هرمزگان قرار گرفته و تاریخ پر فراز و نشیب این منطقه با رویدادهای بندر تاریخی و مهم «سیراف» گره خورده است.
بخش مردم شناسی این کتاب به معرفی راویان موسیقی منطقه، تحت عنوان «لوطی ها»، «سیاها»، «دلاک ها» و «کولی ها» می پردازد و معرفی گونه‌های موسیقی در شیبکوه و دیگر سازهای رایج در منطقه از بخش های دیگر این اثر است.
گفتگوها و مصاحبه های محسن شریفیان از دهستان «مچاهیل» در هرمزگان تا «بنک» در بوشهر که در پیوست این کتاب قرار گرفته از بخش های خواندنی آن است.
محسن شریفیان، تدوینگر پرونده ثبت ملی ساز نی انبان با عنوان «مهارت ساخت و نواختن نی انبان در گستره ملی» بود که در مهرماه سال 1394 موفق به ثبت ملی این ساز شد.
7212/6045
انتهای پیام محسن شریفیان افزود: منطقه شیبکوه کاربرد جغرافیایی سیاسی خود را از دست داده و بین بوشهر و هرمزگان قرار داشته و از کنگان تا بندرلنگه وسعت دارد.
وی ادامه داد: نکته جالب این منطقه این است که نوازندگان این منطقه بسیار با انرژی و با تعصب خاص خودشان ساز می زنند.
شریفیان یادآورشد: اغلب پژوهشگران و مورخان عرب معتقدند که نی انبانی که در آن منطقه وجود دارد از خطه فارس آمده است.
وی افزود: همین کشورهای عربی برای معرفی این ساز بسیار تلاش می‌کنند اما در ایران از جمله بوشهر به این ساز اهمیتی داده نشده و آن را به رسمیت نمی‌شناسند.
شریفیان اظهار داشت: با این شرایط فکر می‌کنم که خود ما مردم باید از داشته های ارزشمند مان حمایت کنیم تا آنها را ماندگار کنیم.
منتقد بنام موسیقی کشور نیز گفت: به جرات می‌توان گفت فستیوالی با ابعاد دومین کوچه فستیوال موسیقی نواحی بوشهر در ایران نداریم و انگار که تمام انرژی شهر درگیر این فستیوال شده است.
امیر بهاری افزود: حتی جشنواره بین المللی موسیقی فجر نیز چنین حسی را در بین پایتخت نشینان ایجاد نمی‌کند و این یک اتفاق بزرگ در سرزمین ایران است.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود به چند نکته اساسی در حوزه موسیقی کشور اشاره و گفت: دو جریان موسیقی عامه پسند و نخبه گرا در کشور وجود دارد که میان این دو جریان در چند سال گذشته شکاف عمیقی ایجاد شده است.
بهادری افزود: در این راستا شریفیان تلاش کرده که این دو جریان را به هم نزدیک کنند که این تلاش شایسته ستایش بوده و برای یک هنرمند در ایران دستاورد کمی نیست.
وی گفت: خیلی از هنرمندان ما در ایران بکگراند تئوریک ضعیفی دارند اما محسن شریفیان در این زمینه یکی از استثناهاست که هم پژوهش های خوبی در حوزه موسیقی دارد و هم یک نوازنده و آهنگساز بسیار خوب است.
بهاری افزود: اینکه فردی با ادبیات موسیقی جنوبی و ساز نی انبان یک مسیر را یک تنه آغاز و به جایی برسد که بلیت‌های اجرای آن پا به پای ستاره های پاپی که یک موسیقی سطحی و دم‌دستی ارائه می‌دهند، فروش برود یک اتفاق قابل توجه است و در این زمینه نیز باید به محسن شریفیان تبریک گفت.
در ادامه این مراسم ورکشاپ موسیقی با همکاری فستیوال کوچه و نویز(رسانه مستقل مرور موسیقی) و نیز جشن امضای تازه ترین اثر موسیقایی شریفیان برگزار شد.
کتاب «مردم شناسی و موسیقی نوار ساحلی شیبکوه»، یازدهمین اثر پژوهشی محسن شریفیان موسیقیدان بوشهری است که به همراه این کتاب، مجموعه قطعات موسیقایی با عنوان «موسیقی نوار ساحلی شیبکوه» در قالب دو سی دی صوتی توسط نگارنده کتاب، گردآوری و از سوی موسسه فرهنگی و هنری ماهور منتشر شده است.
'مردم شناسی و موسیقی نوار ساحلی شیبکوه' حاصل پژوهش برجسته‌ترین نوازنده نی انبان ایرانی است که پیش از این، کتاب «آموزش نی انبان» را به همراه سی دی قطعات و نواها منتشر کرده بود.
نی انبان، شاخص ترین ساز در موسیقی جنوب ایران است که برای اولین بار در یک اثر پژوهشی، به صورت ویژه به تاریخچه و تحولات این ساز در منطقه ای به نام «شیبکوه» در جنوب ایران پرداخته شده است.
منطقه شیبکوه در حاشیه شمالی خلیج فارس از شرق تا بندر لنگه و بندر خمیر و از غرب تا بندر سیراف و کنگان، امتداد داشته است.
نام شیبکوه مورد نظر در این پژوهش، از اوایل سده بیستم، کاربرد جغرافیایی و سیاسی خود را از دست داده و هم اکنون میان دو استان بوشهر و هرمزگان قرار گرفته و تاریخ پر فراز و نشیب این منطقه با رویدادهای بندر تاریخی و مهم «سیراف» گره خورده است.
بخش مردم شناسی این کتاب به معرفی راویان موسیقی منطقه، تحت عنوان «لوطی ها»، «سیاها»، «دلاک ها» و «کولی ها» می پردازد و معرفی گونه‌های موسیقی در شیبکوه و دیگر سازهای رایج در منطقه از بخش های دیگر این اثر است.
گفتگوها و مصاحبه های محسن شریفیان از دهستان «مچاهیل» در هرمزگان تا «بنک» در بوشهر که در پیوست این کتاب قرار گرفته از بخش های خواندنی آن است.
محسن شریفیان، تدوینگر پرونده ثبت ملی ساز نی انبان با عنوان «مهارت ساخت و نواختن نی انبان در گستره ملی» بود که در مهرماه سال 1394 موفق به ثبت ملی این ساز شد.
7212/6045
کپی شد
