متأسفانه امروز فعالان سیاسی، برخلاف اقتضائات منافع ملی عمل می کنند و همواره درصدد به دست آوردن فرصتی برای ضربه زدن به رقبای خود بر می‌آیند. تأسف بالاتر این است که حتی حاضرند با دشمنان همصدا شوند تا بتوانند رقبای خود را بکوبند.
به گزارش جماران؛ مسیح مهاجری مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله این روزنامه نوشت:
بگومگوهای سیاسی حتی در ماه مبارک رمضان هم حرف اول را می زند و مجالی برای خودسازی و تهذیب نفس که باید حرف اول ماه مهمانی خدا باشد باقی نگذاشته است.
اگر به این باور رسیده باشیم که موفقیت امام خمینی در به پیروزی رساندن انقلاب اسلامی در درجه اول مرهون اخلاص و توکل او به خدا بود، برای ماه رمضان جایگاه ویژه‌ای جهت تهذیب نفس قائل می‌شویم. این فرصت یکماهه می‌تواند نفس‌ها را پالایش کند، زنگارهای یکساله را بزداید و زمینه را برای توکل به خدا در تمام زمینه‌ها به ویژه برای مدیران ارشد نظام جمهوری اسلامی فراهم سازد.
به همین دهه اول ماه مبارک رمضان که پشت سر گذاشته‌ایم اگر نگاه کنید و پرخاش‌های سیاسی رد و بدل شده میان رقبای سیاسی داخلی به بهانه سیاه کاری‌های رئیس‌جمهور فریبکار آمریکا و اطرافیان افراطی او را رصد نمائید، خواهید دید که چنگ انداختن شیطان بزرگ به صورت جمهوری اسلامی و ملت ایران به جای آنکه تمام فریادها را متوجه دولتمردان آمریکایی کند به بهانه‌ای برای عده‌ای تبدیل شده تا رقبای سیاسی خود را بکوبند و حقانیت خود را به رخ بکشند. این، حتی با مرام دو حزب مطرح آمریکا که با اصول و آرمان‌های دینی و انقلابی بیگانه هستند نیز منطبق نیست. آنها به هنگام احساس خطر خارجی، منازعات را کنار می‌گذارند و برای حفاظت از منافع ملی کشور خود، ید واحده می‌شوند ولی ما از خطر خارجی چماقی برای فرود آوردن بر سر همدیگر می‌سازیم! این انحراف، نتیجه دور شدن از تهذیب نفس است، همان چیزی که ماه مبارک رمضان بهترین فرصت برای تدارک آنست.
امام خمینی در تمام دوران ده ساله بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، سرتاسر ماه رمضان را به عبادت و اُنس با قرآن اختصاص می‌داد و با اینکه نظام جمهوری اسلامی در آن زمان حادترین دوران خود را سپری می‌کرد فقط در موارد بسیار استثنائی و فوق‌العاده مهم بقدر ضرورت وقت ماه رمضانی خود را صرف اموری غیر از خودسازی می‌کرد. راز موفقیت آن مرد بزرگ الهی و آن نادره دوران نیز همین بود که برای خودسازی اولویت قائل بود. افراد خودساخته و مهذب به درجه‌ای از خلوص می‌رسند که «صاحب نفس» می‌شوندو نَفَس آنها به موتور محرکه جامعه تبدیل می‌گردد و کل جامعه می‌شود یک کارخانه آدم سازی. از این کارخانه بزرگ آدم سازی بود که هزاران هزار قهرمان در میدان‌های سیاسی، نظامی، فرهنگی و تبلیغی ساخته شدند و توانستند توطئه‌های رنگارنگ دشمنان را در تمام زمینه‌ها خنثی کنند. آنها به جای شعار دادن عمل می‌کردند و به جای آنکه از رقبای سیاسی خود مچ گیری کنند، دست دردستشان می‌گذاشتند و یکپارچه و منسجم جبهه واحدی علیه دشمنان تشکیل می‌دادند.
متأسفانه امروز فعالان سیاسی، برخلاف اقتضائات منافع ملی عمل می‌کنند و همواره درصدد به دست آوردن فرصتی برای ضربه زدن به رقبای خود بر می‌آیند. تأسف بالاتر این است که حتی حاضرند با دشمنان همصدا شوند تا بتوانند رقبای خود را بکوبند. به سران چهار دولت حقیر منطقه که خروج ترامپ از برجام آنها را به وجد آورده و از سخنان بیمارگونه وزیر خارجه‌اش استقبال کرده‌اند توجه کنید و ببینید که چه کسانی در داخل با این چهار دولت همصدا شدند و به جای آنکه بر سر آمریکا فریاد کنند، رقبای سیاسی خود را آماج حملات قرار داده‌اند. غریو شادی اینان از اقدام ترامپ و سخنان پمپئو، حتی فریادهای شادی آل‌سعود و آل خلیفه و شیوخ امارات و نتانیاهو را تحت الشعاع قرار داده است!
این پشت پا زدن به منافع ملی و همنوا شدن با دشمنان و بدخواهان، نتیجه دور ماندن از تهذیب نفس است، کاری که باید در ماه مبارک رمضان انجام شود و متأسفانه حضرات فرصت آن را ندارند!
نیاز به خودسازی فقط برای امروز نیست. اگر بخواهیم نسل فردا و نسل‌های آینده، دلسوزان و خادمان مخلص کشور باشند باید از هر فرصتی برای خودسازی و تهذیب نفس استفاده کنیم که ماه مبارک رمضان بهار آن است. با خلوصی که از رهگذر این خودسازی به دست می‌آید، روحیه تعاون، قدرشناسی نسبت به بزرگان، دوری از قدرت پرستی، فاصله گرفتن از انتقام جوئی و کینه ورزی و شیفتگی نسبت به خدمت احیا می‌شود. برای رسیدن به این درجه از خلوص می‌توان از لحظات لبریز از برکات ماه مبارک رمضان بهره برد و مصداق صاحب نفسانی شد که حافظ در این بیت مطرح می کند و ما سخت به آن محتاجیم.
ما را به دعا کاش نسازند فراموش
رندان سحرخیز که صاحب نفسانند
