بین نیم تا یک ساعت برای شبکه های اجتماعی وقت می گذارم/وابسته به شبکه های راهزن تلگرام واینستاگرام شده ایم/محتوایی که اکنون در فضای مجازی تولید می شود حرکت به سمت لمپنیسم است/ تلگرام یک رسانه عقب افتاده است

 

-این سوال پاسخ مفصلی دارد .شبکه ملی طبق تعریف مادرشبکه های کشور است،بنابراین تمامی شبکه های کشور باید به نحوی به این مادر وصل شوند. در این شبکه یک سری الزاماتی را در شورای عالی فضای مجازی مشخص کردیم .ازجمله این که این شبکه باید امن و مستقل ومدیریت آن نیزدرداخل کشور باشد . دارایی هایی که در این فضا ایجاد می شود از کشور خارج نشود و در همین فضای سرزمینی خودمان باقی بماند .همچنین مدل های اقتصادی این شبکه نیز باید مدل هایی باشد که شبکه را به سمت ملی شدن سوق دهد .  همان طور که از نام این شبکه بر می آید، شبکه ای ملی است و در حقیقت باید همه ارکان کشور برای  راه اندازی آن آمادگی  داشته باشد.در بحث استقلال این شبکه تاکید شده است که این شبکه باید در بخش  خدمات پایه مستقل عمل کند . فضای مجازی فضای بزرگی است که با معاضدت و سرمایه گذاری های بزرگ جهانی در حال شکل گیری است ویک کشور نمی تواند در این فضا به راحتی به استقلال برسد بنابراین یکی از این اولویت ها ایجاد استقلال در بخش خدمات پایه است و منظور از خدمات پایه، خدمات موتور جست وجو ، خدمات شبکه های اجتماعی وپیام رسان های اجتماعی خدمات ابری وخدمات ایمیل است که بیشترین کاربرد را دارند.به این مفهوم که مکاتبات الکترونیکی باید در چارچوب سرزمینی خودمان انجام شود وخدمات ابری هم طبق تعریف ؛ Platform as a service      ،    Software as A Service و Infrastructure as a Service است. این تنها یک بند از ده ها بندی است که به عنوان الزامات شبکه ملی تعریف کرده ایم و اگر بخواهیم همین یک بند را تعریف کنیم کار ساده ای نیست .ببینیدبرای تحقق  همین پیام رسان بومی با چه مشکلاتی مواجهیم؟البته فعالیت ها آغاز شده و شرایط پیام رسان مطلوب بومی را هم که شامل 30 تا 40 مشخصه است تبیین و اعلام کردیم وطی نشستی با سازمان های ذی ربط ،پیام رسان های بومی موجود را دسته بندی کردیم که درنهایت 5 پیام رسان که وضعیت بهتری نسبت به سایرین دارند برای حمایت انتخاب شدند .

اعتقاد داریم ملی شدن شبکه ملی اطلاعات به معاضدت مردم ؛حاکمیت  و همه بازیگران  اقتصادی – اجتماعی،فرهنگی و سیاسی کشور بستگی دارد بنابراین فشار وارد کردن به  وزارت ارتباطات که چرا شبکه راه اندازی نشده وکی قرار است راه اندازی شود و... دایم در سخنرانی های خود این موضوع را نقد کنیم،مقداری بی انصافی است .

واقعیت آن است که شبکه ملی اطلاعات باید زمانی راه اندازی شود که بحث مالکیت  معنوی را در کشور حل کرده باشیم در حالی که هنوز وضعیت مشخصی در این زمینه نداریم. وقتی تکلیف مالکیت معنوی درکشور مشخص نیست مردم می روند وپلتفورم  Oracle و یا sap  را می آورند و رایگان استفاده می کنند ،گیم از خارج با قابلیت های بالا می آورند و استفاده می کنند . از طرفی بسیاری از app هایی که در کشور امکان  ملی شدن دارد به دلیل نبود مالکیت معنوی رشد نمی کند . بنابراین راه اندازی شبکه ملی نیازمند عزم ملی و مشارکت همگانی است .با این حال آن چه  مربوط به شورای عالی فضای مجازی بوده ،از جمله مشخص کردن اصول ، الزامات و خصوصیات شبکه ملی انجام شده است و در حد این که ما لوله کشی یا  piping یا شبکه بندی راانجام داده باشیم ،این موارد  عملیاتی شده ،در واقع توسعه فیبر نوری و لینک های رادیویی در شبکه و امکان رساندن  اطلاعات در فضای مجازی  به هر نقطه ای از کشور جزو مواردی است که پیاده سازی شده است .در این راستا باید به پیاده سازی نسل سه وچهار موبایل هم اشاره کنیم . بنابراین در حوزه شبکه موفق عمل کرده ایم .

آنچه این شبکه را شبکه ملی می کند،همکاری در حوزه های اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی وقانون گذاری است.ما در حوزه قانون گذاری ابهامات جدی داریم.هنوزحریم خصوصی تعریف شده ای برای فضای مجازی نداریم و قوه قضاییه در این زمینه کوتاهی کرده،در حالی که در فضای مجازی حقوقی برای مردم دنیا ایجاد شده است . حقوقی  از جمله این که اگر اطلاعاتی علیه شخصی مطرح شد، بتواند از خودش دفاع و اطلاعات تولید شده را تصحیح یا پاک کند به علاوه با توجه به حجم  عظیم داده ها و اطلاعات افراد که در شرکت هاو بنگاه ها جمع آوری می شود،شخص باید این اطمینان را داشته باشد که حریم خصوصی او حفظ می شود .در حال حاضر در کشور ما  بنگاه های  بزرگی  نظیر اسنپ ، تپسی، دیجی کالا ، بازار و دیوار شکل گرفته اند که اطلاعات خصوصی مردم را در اختیار دارند ؟ سوال اساسی این است که آیا آن ها  لیاقت نگهداری این اطلاعات را دارند و شرایط لازم را  از نظر امنیتی فراهم کرده اند ؟ اساسا چه بخشی از این اطلاعات حق خصوصی  محسوب می شود و در مالکیت فرد است ؟مشخص نبودن این موارد در حال حاضر یک دغدغه است .

در 8 سال اخیر در حوزه قانون گذاری در این زمینه تنها یک قانون تصویب کرده ایم که آن هم قانون دادرسی الکترونیکی است و 13 سال قبل یعنی سال 82 هم  قانونی تحت عنوان قانون تجارت الکترونیک  به عنوان قانون آزمایشی و موقت تصویب شده است که اتفاقا قانون تجارت الکترونیک نیست بلکه امور پیش و پا افتاده و بحث مرکز صدور گواهی الکترونیکی است . بنابراین هنوز دوران الکترونیکی شدن را طی نکرده ایم . در حالی که دوره های فضای مجازی بعد از  دوره الکترونیکی شدن است . دوره الکترونیکی شدن دوره ای است که عملیاتی را که درفضای حقیقی  انجام می دهید paperless  و بدون کاغذ کنید . به طور مثال بانک های ما دفترچه بانکی را حذف کرده اند و paperless شدند بنابراین بانک ها الکترونیکی شده اند اما آمادگی فعالیت در فضای مجازی را ندارند .در فضای مجازی با مقوله ای به نام پول مجازی مواجهیم که  این پول مجازی در فضای واقعی  معامله می شود و به واسطه همین پول مجازی تجارت مجازی هم صورت  می گیرد و هیچ اقدامی در فضای واقعی انجام نمی شود . خدمت مجازی است؛پول هم مجازی است ولی برای آن نه قانون داریم و نه بانک .

در حوزه قانون گذاری بسیار عقب افتاده ایم و جالب این جاست که باید ازنهاد هایی که تعقیب قضایی می کنند یا دایم فشار می آورند که شبکه ملی اطلاعات پیاده سازی نشد ،بپرسیم آیا شما کار خودت را انجام داده ای که دیگران وتکنولوژیست های کشور  را زیر سوال می بری که چرا کارشان را انجام نداده اند ؟ خوب شما هم  بروید وقانون ومقررات وضع کنید. البته چندان موافق وضع قوانین دست وپا گیر نیستیم چون دنیا به سمت deregulation  یا مقررات زدایی می رود ولی در برخی حوزه ها باید برای مردم تعیین تکلیف کنیم .مالکیت معنوی بحثی نیست که بتوانیم  غفلت کنیم  .حریم خصوصی یا موضوع حفاظت از داده ها مقوله هایی نیستند که به آن بی توجه باشیم  چون اگر دراین موارد قانون و مقررات وجود نداشته باشد دیگر ریسک کردن و راه اندازی کسب وکاربی معنی است و برای بهره برداران هم  توجیهی ندارد که بروند از محصول داخلی استفاده کنند بنابراین باید مکانیزم هایی را در همه حوزه ها به وجود آوریم .با این حال نا امید نیستیم وبه شدت موضوع اجرای شبکه ملی اطلاعات را دنبال می کنیم ولی باید همه به یک وفاق ملی برسیم وگرنه با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی شود ؛با شبکه ملی ،شبکه ملی گفتن هم بحث شبکه ملی پیاده سازی نمی شود.قبلاً هم گفته ام شبکه ملی پروژه ای نیست که بگوییم زمان a شروع  و زمان b به پایان می رسد فضای مجازی فضای دایم البسط است و همواره در حال بسط پیدا کردن است یعنی موضوعات و حوزه های جدیدی ایجاد و روز به روزهم سرعت بسط  موضوعات  افزایش پیدا می کند بنابر این شبکه ملی هم باید متناسب با این بسط ،دایم بسط پیدا کند.

 حالا ممکن است گفته شود در این حوزه کند حرکت می کنیم ،بله این را قبول داریم و علت هم این است که این موضوع مانند راه انداختن یک قطار بزرگ است که در مراحل اولیه پیچیدگی هایی دارد. شاید تا دو ،سه سال پیش تعریف مشخصی از شبکه ملی نداشتیم اما امروز این تعریف مشخص شده  و حوزه های تکنیکی روشنی دارد ولی  حوزه های غیر تکنیکی آن مانند تولید محتوا و مدل های اقتصادی که باید در این بازار وجود داشته باشدیا نحوه شکل گیری کسب و کارهای نو ، قوانین و مقرراتی که در این حوزه باید وجود داشته باشد از مواردی است که  هنوز برای ما خاکستری است اما به تدریج در حال روشن شدن است .

 

-در دنیاتولید محتوا به یک فعالیت اقتصادی تبدیل شده و دوره این که تولید محتوا به دلیل خود محتوا یا به دلیل آرمان های اجتماعی،فرهنگی انجام شود،به سر آمده است و تعبیری هم که برای آن به کار می برند این است که فضای مجازی ، فضای ( socio-economic  ) یا فضای اقتصادی،اجتماعی است. بنابراین در این فضا باید از قاعده اقتصادی تبعیت کرد.

در حوزه رسانه ای که یکی از محورهای اصلی تولید محتوادر کشور است فقدان نظریه و مدل داریم بدین معنا که رسانه سنتی ما یعنی رادیو و تلویزیون که از قدیم وجود داشته ، انحصاری و حکومتی بوده است و الان هم کارخود را با 50 کانال تلویزیونی انجام می دهد ولی واقعیت این است که فضای مجازی بحثی به نام رسانه های نوین داردکه دیگر نهادها مولدمحتوا نیستند؛اگر هم هستند بخش کوچکی از محتوا را تولید می کنند و بخش بزرگی از محتوا در این فضا توسط مردم و به صورت تعاملی تولید می شود و آرایش تبادلی آن هم شبکه ای است . در این شبکه ها هویت ها وگروه ها ی جدیدو نحله های جدید فکری شکل می گیرد و بخشی از محتوا با خدمت مخلوط می شود که قابل تفکیک نیست یعنی خدمت و محتوا یکی می شوند .هنوز در کشورمان مدلی برای آن نداریم.این مدل دو حالت دارد یا باید از بالا به پایین باشد که متاسفانه هنوز شکل نگرفته یا این که از پایین به بالا شکل بگیرد که درهردو مورد سرعت پایین است . هر چند تک مضراب هایی مانند VODدر کشور زده شده ولی یک انسجام بالا به پایین برای طراحی تولید در حوزه رسانه های نوین صورت نگرفته و به دلیل همین خلا؛ نوعی راهزنی درفضای رسانه ای کشورصورت گرفته است.تلگرام یک راهزن بزرگ است و این فضا را شکار کرده و حالا عقلا جمع شده اند که این اختلال رسانه ای و تولید محتوایی رابرطرف کنند. تولید محتوایی که اگر در داخل هم انجام شود در جای دیگر پردازش می شود به طوری که نتوان روی آن  خدمات منسجم و منظمی مانند تبلیغات هدفمند ارائه داد و به دلیل آن که وابسته به شبکه های راهزن به نام تلگرام واینستاگرام شده ایم، بخش بزرگی از کسب و کار ها را هم  از دست داده ایم .

در بحث محتواهای غیر رسانه ای هم که باید شبکه های آن راه اندازی می شد؛ مانند راه اندازی شبکه TV  و ویدئو مورد تقاضا در سراسر کشور و به صورت فایبر به خانه ها با وجود آن که ازنزدیک به 10 سال قبل این کار شروع شده اما هنوز تصمیم گیری نشده که چه کسی قرار است آن را انجام دهد.

 در دولت یازدهم هم نسل سه و چهار وتوسعه ADSL، در لایه دسترسی ( access )  ایجاد شداما همچنان در لایه هسته شبکه ( core)که بتوانیم video on demand  برای 26 میلیون خانوار پیاده سازی کنیم  مشکل داریم . با این وصف تولید محتوا هم انجام نمی شوداین ( همان ماجرای مرغ و تخم مرغ است ) .وقتی زیرساخت را فراهم نمی کنیدتولید محتوایی هم صورت نمی گیرد. بنابراین اشتباه است که به متولیان تولید محتوا، اعم از برنامه سازان ؛  فیلم سازان ؛ صدا و سیما ؛  نشریات و ... بگوییم چرا شما تولید محتوا نمی کنید . خب شبکه توزیع وجود ندارد یک شبکه توزیع ناپایدار نامناسب وجوددارد که به محض آنکه تعداد متقاضیان بالا می رود شبکه فعلی دیگر در مقابل این پدیده پاسخ گو نیست .توسعه شبکه ثابت ( fix ) ما تنها دردسترسی ( access ) بوده چون ما در مدل های کسب و کاری فقط ISP تعریف کرده ایم وگفتیم برو به خانه ها اینترنت تحویل بده و سال ها هم گفته ایم سرعت از 64 کیلو بیت در ثانیه هم بالاتر نرود ،بعد وقتی گفتیم تا 2 مگ می توانید اینترنت عرضه کنید، طرف پرواز کرده ، در حالی که هم اکنون بایدکف را روی 10 مگ و متعارفش  را روی 20 مگابیت در هر ثانیه بگذاریم که در این صورت سیستم یا شبکه نیازداریم؛ آیا داریم ؟ شبکه ای( network )با این خصوصیت کجاست .بیزینس مدل آن کجاست ؟ ما آنقدر کم کاری کرده ایم که  شبکه آمریکایی Netflix طمع کرده است درکشور ما بیزینس کند .آنقدر کم کاری کرده ایم که hollo  ( هولو)طمع کرده درکشور ما محتوا بفروشد ، آن وقت از رواج  محتوای هالیوود در کشور تعجب می کنیم و می گوییم چرامحتواهای ما مورد توجه قرار نمی گیرد. چون اجازه ندادیم اقتصاد محتوابزرگ شود و بزرگ هم نمی شودمگر آنکه کل زنجیره را ببینیم و مدل رسانه ای آن را مشخص کنیم .
 

 

- چنین مصوبه ای نداشته ایم . دربرنامه ششم این موضوع پیش بینی شده بود و وزارت ارتباطات پیشنهاد داده بود تولید محتوا دوتاسه برابر شود که من از این پیشنهاد خنده ام گرفت چون سرعت تولید محتوا در دنیا ازبرابر گذشته است . با این حال ما در شورا چنین مصوبه ای نداشته ایم .

 

- طی جلساتی که با وزارت ارتباطات داشتیم این وزارتخانه بخشی از وجوه اداره شده خود را برای حمایت از برخی کسب و کارها اختصاص داده است.  البته رویکرد ما عمدتاً ایجاد اشتغال است . بنابراین اگر طرح تولید محتوایی هم باشد که ایجاد اشتغال کند آن را بیشتر مد نظر قرار خواهیم داد .با این حال معتقدم در بحث تولید محتواابتدا باید کارهای زیرساختی انجام دهیم ، مدل رسانه ای مان مشخص شود ، مدل فنی توزیع محتواهم در کشورشکل بگیرد و مشخص باشد چه کسی و چگونه قراراست این کار را انجام دهد .

 

-این سنددر مرکز ملی فضای مجازی نهایی شده،اما واقعیت این است که بازیگران تولید محتوا در عصر جدید مردم هستند .اما اعلام کرده ایم تا زمانی که فاقد مدل هستیم چه کسانی می توانند تولیدکنندگان عمده محتوا باشند و آن را دسته بندی کردیم. تمرکزمان فعلا بیشتر بر دانش آموزان و سمن هاست.

با توجه به وضعیت مناسبی که از نظر وجود تشکل های اجتماعی متعدد درکشور داریم وفعالیت حدود90هزار تشکل مذهبی درکشورو همچنین جمعیت دانش آموزی مناسب که بالغ بر 13 میلیون نفرهستند به نظرمی رسد قشردانش آموزی ازمقطع هشتم ونهم متوسطه به بالا قابلیت تولید محتوا رادارندو اتفاقا مخاطب هم دارندبنابراین لزومی ندارد که پیر مردها برای کودکان ما تولید محتوا کنند . اساسا امروز دوران تولید محتوای یک سویه به سر آمده و بحث UGCمطرح است و محتوا توسط یوزرها  و کاربران تولید می شود و مخاطب آن هم کسانی اند که از جنس  یوزرها هستند. مذهبی ها برای مذهبی ها ؛دانش آموزان برای دانش آموزان و دانشجویان برای دانشجویان می نویسند .در سندی  هم که تهیه شده و در نوبت  تصویب در شورای عالی است ،پیش بینی شده است در کشورنهضت تولید محتوا راه اندازی شودتا از حالت انفعال موجود خارج شویم .درحال حاضر حجم تولید محتوادرکشورکم نیست اما انسجام لازم را نداردو درشبکه های بزرگِ تعریف شده نیست. شبکه های ما شبکه های عمومی اند؛شبکه های تخصصی ما خیلی کم هستند وما تقریباً جزو پدیده های نادردردنیاهستیم که همه فعالیت هایمان روی شبکه تلگرام رفته است . البته عللی هم دارد اما صلاح نمی دانم که علت آن را بازگو کنم . در بسیاری کشورها صدها و هزاران شبکه اجتماعی اعم از صنفی ؛تخصصی ؛بنگاهی و ...وجود دارد چراهمه صنوف و خانواده هاو به طور کلی همه رده های سنی ما روی شبکه ای به نام  تلگرام جمع شده اند چرا در شبکه تلگرام ،  ما هم تفریح می کنیم هم کسب وکارمی کنیم  وهم آموزش می بینیم .  این ها همه دلایلی دارد که نمی خواهم در این جلسه به آن بپردازم  ولی امیدوارم بتوانیم این اشکالات را بر طرف کنیم من معتقدم می توانیم این نهضت را راه بیندازیم وهدایت کنیم .

 متاسفانه  محتوایی که اکنون  در فضای مجازی تولید می شود بیشتر عوام زده و طنز و کمدی و حرکت به سمت لمپنیسم است وهمه باید کمک کنیم تا از این فضا خارج شویم درست است در فضای مجازی نقش  محتواهای فاخر تا حدودی  کمرنگ می شود اما در کشور ما این موضوع  زیاد از حد کمرنگ  شده است.

تلگرام یک رسانه عقب افتاده است .من به عنوان مهندس به شما می گویم این شبکه از نظر مهندسی و سطح تکنیکی شماره یک است این که شبکه ای بتواند همه شهروندان را در یک کشور به  هم مرتبط کند بدون آن که سر سوزنی در داخل کشور سخت افزار و نرم افزار وپلتفورم در اختیار داشته باشد ؛ کار کمی  نیست ، آن هم با حجم صد گیگابیت بر ثانیه ،  در حد اعجاز است . اما در مقابل یک سرویس عقب افتاده ارائه می کند . کانال به دلیل یک طرفه بودن و فقدان هویت عقب افتاده ترین سرویس است که حتی لایک ودیس لایک هم ندارد . این ها در حقیقت چند هدف را تعقیب کرده اند یکی آن که ما در رسانه بین المللی حضور نداریم . ما معادل جمعیت مان ؛ فارسی زبان در دنیا داریم . در کشور ما دو میلیون عرب زندگی می کنند که می توانند با عرب های دنیا حرف بزنند ، 20 میلیون ترک داریم که می توانند با ترک های دنیا حرف بزنند ، ترکمن و کرد داریم که می توانند با ترکمن ها و کرد های دنیا حرف بزنند .

 این ها خیلی هوشیارانه ما رابه گوشه ای برده اند البته تند روهای داخلی هم با حمایت از بستن توئیتر وفیس بوک و... به آن ها کمک کرده اند.

کانال های تلگرام نوعی ترویج لمپنیسم در کشور است نوعی خبر رسانی یک طرفه است . غوغا سالاری وایجاد فتنه است . روی این شبکه فیلتر شکن می گذارند .سوال این است اگر می خواهند  شبکه پیام رسان در کشور ها ایجاد کنند پس چرا فیلترشکن روی آن قرار می دهند؟مگر می خواهند  درگیر شوند ؟ چرا در این شبکه پول مجازی می گذارند ؟ چرا این کار را در فیس بوک انجام نمی دهند ؟

 این ها سوالات بزرگی است که رسانه ها باید طرح کنند. شما باید سوال کنید که تلگرام برای چه پول دیجیتال عرضه می کند در حالی که می داند فقط در ایران می تواند مشتری جدی داشته باشد . چرا این پول توسط تلگرام تولید شده و مردم در تولید این پول نقشی ندارند ؟ در ایران که شامل تحریم است و مردم دنبال پول های جایگزین هستند و بعضی افراد ثروت خود را دایم به طلا ، دلار ، بیت کوین و... تغییر می دهند .به همین دلیل هم هست که  با صراحت می گویم ادامه فعالیت تلگرام با وضعیت فعلی به صلاح نیست البته مشکل ما این است که برای آن آلترناتیو نداریم وباید آلترناتیو ایجاد کنیم .

 

 

-بله ما این را گفته ایم ومعتقدیم در تصمیم گیران فضای مجازی ما باید اقتصادیون هم باشند .

اشاره فرمودید که ما در حوزه فضای مجازی خلا قانونی  بسیاری  داریم  ومعتقدید قانون گذاردر این زمینه کوتاهی می کند .

 

-در آسیب شناسی که انجام دادیم  به این نتیجه رسیدیم که بیشترین مشکل ما نبود آگاهی در حوزه فضای مجازی است .در حال حاضر در دولت نگاه ها عمدتا به سمت الکترونیکی شدن است به طوری که در سازمان های ما واحد IT وجود دارداما کار این واحد صرفا این است که فرایند های کاغذی سازمان ها را paperless کنداین نگاه را نداردکه فضای جدیدی در حال شکل گیری است  که بسط یافتۀ فضای واقعی است و ماموریت آن وزارتخانه را بر اساس این  فضای جدید تعریف کند .

 

-نه وزارت ارتباطات هم مسئول این موضوع نیست.وزارت ارتباطات شرایط را تسهیل می کند.به این مفهوم که زیرساخت هاو بخش هایی را که الکترونیکی شده اند به هم متصل می کند تا بتوانند با یکدیگرتبادل اطلاعات کنندواز آن جاکه هنوزساختار اداری ما مورد پذیرش قرار نگرفته، نگاه مان به دارایی های الکترونیکی نگاه فئودالی ومالکیتیِ محدودکننده است به طوری که بسیاری ازوقت سازمان فناوری اطلاعات وزارت ارتباطات به هماهنگی بین سازمانی می گذردکه با هم مبادله اطلاعاتی داشته باشنددرحالی که از اصول اولیه فضای مجازی     Information Sharingیا تسهیم اطلاعات  است  این اصول در حال حاضر نه در دولت  (Government ) و نه در حکمرانی (Governance)که دولت به دنبال پیاده سازی آن در کشور است وجود ندارد.

آیا مرکز متولی این نیست که این بی قانونی را با تهیه  طرح ها وپیش نویس هایی مدیریت کند ؟  

-برای مرکز چنین عده و عُده ای دیده نشده البته روی کاغذ ماموریت هایی دیده شده،اما در عمل عده و عُده لازم دیده نشده است .

 

 

-امروز به من آماری دادند مبنی براین که در آمریکا 170 قانون در حوزه فضای مجازی  وضع شده است اما ما در کشورمان تنها سه قانون در این حوزه داریم  .حال آن که آمریکا یک کشور آزاد است ولی ماکه کشور سخت گیری هستیم چنین وضعیتی داریم و این یک مشکل اساسی است.به هر حال عده و عُده این کاررابرای ما ندیده اند البته برخی باوجودشورای عالی فضای مجازی؛مجلس وقوه قضاییه و دولت،قانون گذاری دراین حوزه را جزو وظایف شورا می دانند.در حالی که به نظر من این ها بهانه است.با این حال ما می توانیم کمک کنیم وشروع هم کرده ایم اما عده و عُده و امکانات ما پاسخ گوی این فضا نیست وساختار و سازمان لازم رانداریم اگربنا باشدکه بخواهیم این مشکلات را به نتیجه برسانیم بایدعده و عُده این جابیشتر موردتوجه قرارگیرد .

 

-احتمالا گفته اند که با این جمعیت می توان این کار را انجام دادو ماهم تلاش می کنیم این کار راانجام دهیم اما زمان برخواهد بود به طور نمونه در تهیه قوانینی مانند مالکیت معنوی یا قانون تجارت الکترونیک یا قانون حفاظت از داده ها و حریم خصوصی ما دستی بر آتش زده ایم اما بسیارکار سنگینی است و استعداد آن در کشور وجود نداردیعنی نه حقوقدان لازم را داریم و نه متخصصان چند رشته ای در این حوزه داریم ضمن این که کشش بازار هم موضوع مهمی است که نبایدنادیده گرفت . قانون را برای خلأ که نمی توان نوشت برای جایی می نویسند که اجرایی شود بنابراین وقتی می گویم  مشکل آگاهی داریم ناشی از همین وضعیت است . فرض کنید قانون را نوشتیم وابلاغ هم کردیم آیا ساختارها باید آگاهی لازم را داشته باشد یا خیر؟