اینکه احزاب زنانه شکل می‌گیرد که من مخالف آن هستم، برای این است که احزاب برای مشارکت زنان برنامه ندارند. رسانه‌های ما از استراتژی لازم برخوردار نیستند. جریان اصلاحات از استراتژی پیش برنده در حوزه زنان برخوردار نیست و باعث می‌شود برخی از زنان از جریان اصلاحات فاصله بگیرند.
به گزارش جماران؛ یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب با بیان اینکه جریان اصلاحات از خلا استراتژیک در حوزه زنان رنج می‌برد، گفت: اینکه احزاب زنانه شکل می‌گیرد که من مخالف آن هستم، برای این است که احزاب برای مشارکت زنان برنامه ندارند.
آذر منصوری عصر امروز در همایش اصلاحات امتداد انقلاب که از سوی حزب اتحاد ملت ایران برگزار شد، گفت: باید دید مساله زنان مساله اصلاح‌طلبان است یا خیر. اگر هست با چه نسبتی می‌خواهیم از آن دفاع کنیم و اگر نیست نقدمان به چیست و چه پیشنهاداتی داریم تا جریان اصلاحات به مطالبات زنان نزدیک شود.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب ادامه داد: باید دید جایگاه زنان ایران از زمان قبل مشروطه چه بوده است و آیا حضور آنان وسیله تحکیم جنبش بوده یا وسیله‌ای بود تا مطالبات زنان بیشتر دیده شود. در طول یکصد سال اخیر زنان حضور جدی در صحنه داشتند و باید دید مطالبات زنان در این سال‌ها چه بوده است.
عضو شورای مرکزی جمعیت زنان مسلمان نواندیش خاطرنشان کرد: در تاریخ مبارزات مشروطه، زنان لباس مردانه می‌پوشیدند و در مبارزات مسلحانه شرکت می‌کردند اما بعد تصویب قانون مشروطه برخی علما در مقابل حق رای زن مخالفت کردند و زنان را در رده مجانین قرار می‌دهند و می‌گویند توان انتخاب نماینده خود را ندارند. نگاهی که در آن مقطع بود، بسیار تاثیر گذار بود و مساله زن مساله‌ای نبود که به آن بپردازند. ۵۰ سال بعد در رفراندوم که پهلوی دوم برگزار کرد زنان حق رای به دست آوردند.
وی افزود: در طول این ادوار زنان از فرصت‌ها برای حضور استفاده کردند و سازمان یافته شدند و انجمن‌های مختلفی را تشکیل دادند و مجلاتی نوشتند تا موضوع زنان به عرصه عمومی کشیده شود. از سوی دیگر رضا شاه که نماد توجه به مدرنیسم بود، نگاهش به زن به این شکل بود که من اختیار دارم چادر زن را بردارم. این برگرفته از نگاه برابر بین زن و مرد نبود.
این فعال حوزه زنان تصریح کرد: بعد از چهل سال می‌گویند آن دوران برای زنان درخشان بود اما من مخالف این مساله هستم. در آن زمان با کوچکترین حرکت زنان مخالفت می‌شد. نهاد زنان ایران نیز که تشکیل شد، یکی از اعضای خانواده پهلوی در راس آن بود و در آن زمان حقی از زنان بغیر از آنچه که در چارچوب بود به رسمیت شناخته نمی‌شد. همان نگاه جنس دوم حاکم بود که امروز از آن زجر می‌بریم
منصوری به کسب حق انتخاب از سوی زنان اشاره کرد و گفت: در سه مجلس آخر بعد از مجلس مشروطه یعنی از مجلس ۲۲تا مجلس ۲۴ زنان اجازه پیدا کردند در انتخابات شرکت کرده و در مجلس حضور پیدا کردند. اما حاصل این حضور نیز به ارتقا جایگاه زنان کمکی نکرد و فقط مجلسی داشتیم که ۲۰ خانم در آن حضور داشتند.
وی یادآور شد: وقتی از بیرون نگاه می‌کنیم، می‌گوییم وضع زنان آن موقع بهتر بود اما وقایع تاریخی را باید در زمان خود مطالعه کرد. زنان همپای مردان در انقلاب شرکت می‌کنند و جزء مبارزان در انقلاب ۵۷ بودند بگونه‌ای که تعداد زنانی که در تظاهرات ۱۷ شهریور حضور داشته و کشته شدن، بسیار زیاد بود. خانم اعظم طالقانی تعریف می‌کرد که در جوی‌های آب از کشته‌ها، پشته درست شد.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب خاطرنشان کرد: در آن زمان زنان به حکومت پهلوی نه گفتند و نوع پرداختن به زنان را نخواستند. در واقع کسانی که جز حلقه مبارزین بودند، به دنبال یافتن چهره سومی از زن در پس انقلاب بودند. تصوری که در ذهن مبارزین انقلاب بود، تصور واقعی بود و این در قانون اساسی و در اصل ۲۹و۲۱ مشهود است. حالا باید دید چه شده است که بعد از چهل سال این جایگاه محقق نشده است. با کمال تاسف باید بگویم امروز درجایگاهی نیستیم که ۳۹ سال پیش تصور می‌کردیم. مسیر در همان ابتدا گم شد و اکنون با حجم زیادی از تعارضات مواجه هستیم
منصوری با بیان اینکه بعد از انقلاب امام به زنان نگاه مترقی داشتند، گفت: یکی از روشنفکران می‌گوید هرجایی که دموکراسی است پیشرفت جایگاه زنان هم هست اما من این نظریه را رد می‌کنم. وجود دموکراسی خود به خود شکاف جنسیتی را از بین نمی‌برد. بعد از انقلاب و در مجلس اول تنها ۴ زن بودند و در مجلس دوم هم همین طور بود. در مجلس چهارم و پنجم، درصد ثبت‌نام کنندگان بالا رفت و ۱۵ نفر از زنان در مجلس پنجم حضور یافتند. در مجلس دهم نیز ۸ نفر در تهران وارد بهارستان شدند ولی شکاف جنسیتی بود. البته در مجلس هشتم و نهم، لوایح ضد زن تصویب شد.
وی به حضور زنان در دولت‌های پس از انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت: در دولت سازندگی اولین مشاور امور زنان وجود داشت. در آن دوران به ورزش زنان توجه شد و بهترین برنامه دولت سازندگی، برنامه سوم بود که به زنان توجه شد و در ادامه دولت اصلاحات نیز به آن توجه کرد. برنامه چهارم توسعه که حاصل دو دوره دولت اصلاحات بود یکی از بهترین برنامه‌ها در پر کردن شکاف‌های جنسیتی بود ولی بعد از آن برنامه پنجم توسعه بود که بیشترین تاثیر را در حذف زنان از برنامه‌های عمومی داشت.
منصوری با بیان اینکه دولت اصلاحات عرصه حضور زنان را در جامعه فراهم کرده بود و جایگاه ما در گزارش مجمع جهانی اقتصاد خوب بود، اظهار کرد: به رغم تلاش دولت خاتمی، در جریان اصلاحات از خلا استراتژیک در حوزه زنان رنج می‌بریم اگر مشارکت زنان را مقدم به سایر چیزها بدانیم اوضاع خوب می‌شود. اینکه احزاب زنانه شکل می‌گیرد که من مخالف آن هستم، برای این است که احزاب برای مشارکت زنان برنامه ندارند. رسانه‌های ما از استراتژی لازم برخوردار نیستند. جریان اصلاحات از استراتژی پیش برنده در حوزه زنان برخوردار نیست و باعث می‌شود برخی از زنان از جریان اصلاحات فاصله بگیرند. اگر می‌خو اهیم مساله زنان مساله اصلاحات شود باید در گفتمان خود و یا کار خود به آن توجه کنیم. پیشرفت‌های موجود بخاطر این است که زنان بر سرخواسته‌های خودپافشاری کردند تا رشد چند درصدی حضور را داشتیم و اما در شورا حضور زنان پررنگ نیست.
